Obraz “Krzyk” powstał w 1893 roku i należy do cyklu “Fryz życia”. Widać na nim charakterystyczny styl w jakim malował swoje dzieła. Wyróżnia go z pewnością niezwykle silnie zarysowany kontur, dość płynna linia, ciemna paleta barw i ich różnorodność. Obraz “Krzyk” jest ma charakter ekspresyjny. Nieco zdeformowana twarz postaci widocznej na dziele wyraża przerażenie, co sugerują otwarte usta, jakby gotowe do krzyku. Odbiorca ma jednak wrażenie, że jest to niemy krzyk desperacji - cisza idąca z niemożnością wyduszenia z siebie jakiegokolwiek dźwięku. Za osobą widać dwa cienie, prawdopodobnie ścigające zdesperowaną osobę. Tło tej scenerii wypełnia morze w kolorach czerni i mocnej szarości. Wydaje się, że oznacza to niemożność ucieczki przed pościgiem i sam krzyk istoty widocznej na obrazie właśnie tak należy interpretować.
Trudne dzieciństwo Edwarda Muncha
Norweski artysta początkowo jak większość jego rodaków uczył się malarstwa w Kristianii (obecnie Oslo). Był wielkim zwolennikiem malarstwa postimpresjonistycznego. Kariera Muncha nabrała rozpędu dopiero podczas studiów w Paryżu, gdzie poznał wiele znanych osobistości w świecie malarstwa. Munch sporo podróżował i czerpał garściami z życia. Niestety szybkie tempo życia doprowadziło go do upadku, ponieważ popadł w nałogowy alkoholizm i nerwice. Norweg poddał się terapii i wrócił do ojczystego kraju, gdzie ponownie zaczął malować. Dlatego jego biografia jest tak ważna przy interpretacji obrazu Krzyk.
Obraz "Krzyk" - opis dzieła, które wprowadza nastrój grozy
Nie ulega wątpliwości, że obraz Edvarda Muncha “Krzyk” budzi w widzu poczucie grozy i lęku, przed tym co ma się zdarzyć. Zastosowanie wyrazistych, dość jaskrawych barw, które mocno ze sobą kontrastują potęguje tylko strach w odbiorcy przed tym co może zdarzyć się za chwilę. Edvard Munch - Krzyk - interpretacja tego obrazu nie należy do najłatwiejszych. Wydaje się, że piękno tego dzieła wynika w dużej mierze z ładunku emocjonalnego, który z niego emanuje. Wzrok przerażonej postaci jest hipnotyzujący i zmuszający do refleksji. Z drugiej strony mamy pewien kontrast, bo w oddali widać jakby przemieszczające się postacie, pełne obojętności dla cierpienia głównej postaci.
Problem alienacji we współczesnym świecie
“Krzyk” Edvarda Muncha można interpretować tak naprawdę na wiele sposobów. Wydaje się, że sam zamysł stworzenia tego typu dzieła nie był jednak przypadkowy i wynikał ze stanów lękowych i nerwicy, która niszczyła artystę. “Krzyk” to hołd dla motywu strachu i lęku przed nieznanym. Munch mógł być przerażony światem, a w szczególności samotnością i obojętnością na własne problemy ze strony innych ludzi. Według nas obraz “Krzyk” podnosi problem alienacji człowieka w świecie i ma charakter ponadczasowy, ponieważ wielu z nas na co dzień nie zauważa problemów innych ludzi. Dzieło Muncha to dosłownie przemalowanie na płótnie uczuć i emocji autora, związanych z jego życiem.
Obraz ,,Krzyk" Edwarda Muncha to dzieło namalowane w roku 1893, należące do cyklu ,,Fryz życia". Zdaniem autora jest to ,,poemat życia, miłości i śmierci".
Na pierwszym planie zauważam postać o zdeformowanej głowie. Ze względu na to, że trudno ustalić czy to jest mężczyzna, kobieta, dziecko, czy może embrion ludzki, mogę stwierdzić, iż przedstawia on ogólne wyobrażenie człowieka. Jego twarz wyraża wielkie przerażenie, a usta są otwarte, jakby do krzyku. Głowa wydaje mi się duża w stosunku do szczupłego ciała, a otaczająca go przestrzeń może wywoływać niepokój i lęk. Most, na którym stoi ten człowiek, nie ma początku, ani końca, co może symbolizować całe ludzkie życie. To, co widzimy na obrazie jest tylko fragmentem z życia człowieka. Z tyłu znajdują się jeszcze dwie postacie, jakby cienie. Obok mostu zauważam w kolorach szarości, czerni, żółci wodę, która przechodzi w niebo o żółto-czerwonych barwach. Te kontrastujące kolory również mogą budzić niepokój i przerażenie. Cały ten świat wydaje się posępny, niebezpieczny i złowrogi.
Taki sposób przedstawiania treści jest typowy dla poetyki ekspresjonizmu. Celem nie jest naśladowanie rzeczywistości, lecz wyrażanie emocji i indywidualnych doświadczeń. Edward Munch to twórca dzieł sztukiwyrażających przerażenia, lęki i obsesje ludzi.
W życiu prywatnym twórca spotykał się ze śmiercią bliskich, co mogło zaważyć na jego rozwoju duchowym, artystycznym i mieć wpływ na tematykę jego dzieł. Stąd często w twórczości artysty pojawia sie motyw śmierci.
Odpowiedź:
Obraz “Krzyk” powstał w 1893 roku i należy do cyklu “Fryz życia”. Widać na nim charakterystyczny styl w jakim malował swoje dzieła. Wyróżnia go z pewnością niezwykle silnie zarysowany kontur, dość płynna linia, ciemna paleta barw i ich różnorodność. Obraz “Krzyk” jest ma charakter ekspresyjny. Nieco zdeformowana twarz postaci widocznej na dziele wyraża przerażenie, co sugerują otwarte usta, jakby gotowe do krzyku. Odbiorca ma jednak wrażenie, że jest to niemy krzyk desperacji - cisza idąca z niemożnością wyduszenia z siebie jakiegokolwiek dźwięku. Za osobą widać dwa cienie, prawdopodobnie ścigające zdesperowaną osobę. Tło tej scenerii wypełnia morze w kolorach czerni i mocnej szarości. Wydaje się, że oznacza to niemożność ucieczki przed pościgiem i sam krzyk istoty widocznej na obrazie właśnie tak należy interpretować.
Trudne dzieciństwo Edwarda Muncha
Norweski artysta początkowo jak większość jego rodaków uczył się malarstwa w Kristianii (obecnie Oslo). Był wielkim zwolennikiem malarstwa postimpresjonistycznego. Kariera Muncha nabrała rozpędu dopiero podczas studiów w Paryżu, gdzie poznał wiele znanych osobistości w świecie malarstwa. Munch sporo podróżował i czerpał garściami z życia. Niestety szybkie tempo życia doprowadziło go do upadku, ponieważ popadł w nałogowy alkoholizm i nerwice. Norweg poddał się terapii i wrócił do ojczystego kraju, gdzie ponownie zaczął malować. Dlatego jego biografia jest tak ważna przy interpretacji obrazu Krzyk.
Obraz "Krzyk" - opis dzieła, które wprowadza nastrój grozy
Nie ulega wątpliwości, że obraz Edvarda Muncha “Krzyk” budzi w widzu poczucie grozy i lęku, przed tym co ma się zdarzyć. Zastosowanie wyrazistych, dość jaskrawych barw, które mocno ze sobą kontrastują potęguje tylko strach w odbiorcy przed tym co może zdarzyć się za chwilę. Edvard Munch - Krzyk - interpretacja tego obrazu nie należy do najłatwiejszych. Wydaje się, że piękno tego dzieła wynika w dużej mierze z ładunku emocjonalnego, który z niego emanuje. Wzrok przerażonej postaci jest hipnotyzujący i zmuszający do refleksji. Z drugiej strony mamy pewien kontrast, bo w oddali widać jakby przemieszczające się postacie, pełne obojętności dla cierpienia głównej postaci.
Problem alienacji we współczesnym świecie
“Krzyk” Edvarda Muncha można interpretować tak naprawdę na wiele sposobów. Wydaje się, że sam zamysł stworzenia tego typu dzieła nie był jednak przypadkowy i wynikał ze stanów lękowych i nerwicy, która niszczyła artystę. “Krzyk” to hołd dla motywu strachu i lęku przed nieznanym. Munch mógł być przerażony światem, a w szczególności samotnością i obojętnością na własne problemy ze strony innych ludzi. Według nas obraz “Krzyk” podnosi problem alienacji człowieka w świecie i ma charakter ponadczasowy, ponieważ wielu z nas na co dzień nie zauważa problemów innych ludzi. Dzieło Muncha to dosłownie przemalowanie na płótnie uczuć i emocji autora, związanych z jego życiem.
Obraz ,,Krzyk" Edwarda Muncha to dzieło namalowane w roku 1893, należące do cyklu ,,Fryz życia". Zdaniem autora jest to ,,poemat życia, miłości i śmierci".
Na pierwszym planie zauważam postać o zdeformowanej głowie. Ze względu na to, że trudno ustalić czy to jest mężczyzna, kobieta, dziecko, czy może embrion ludzki, mogę stwierdzić, iż przedstawia on ogólne wyobrażenie człowieka. Jego twarz wyraża wielkie przerażenie, a usta są otwarte, jakby do krzyku. Głowa wydaje mi się duża w stosunku do szczupłego ciała, a otaczająca go przestrzeń może wywoływać niepokój i lęk. Most, na którym stoi ten człowiek, nie ma początku, ani końca, co może symbolizować całe ludzkie życie. To, co widzimy na obrazie jest tylko fragmentem z życia człowieka. Z tyłu znajdują się jeszcze dwie postacie, jakby cienie. Obok mostu zauważam w kolorach szarości, czerni, żółci wodę, która przechodzi w niebo o żółto-czerwonych barwach. Te kontrastujące kolory również mogą budzić niepokój i przerażenie. Cały ten świat wydaje się posępny, niebezpieczny i złowrogi.
Taki sposób przedstawiania treści jest typowy dla poetyki ekspresjonizmu. Celem nie jest naśladowanie rzeczywistości, lecz wyrażanie emocji i indywidualnych doświadczeń. Edward Munch to twórca dzieł sztukiwyrażających przerażenia, lęki i obsesje ludzi.
W życiu prywatnym twórca spotykał się ze śmiercią bliskich, co mogło zaważyć na jego rozwoju duchowym, artystycznym i mieć wpływ na tematykę jego dzieł. Stąd często w twórczości artysty pojawia sie motyw śmierci.