Question

OPISZ HISTORIĘ ODKRYCIA DNA minimum 2 strony z zeszytu!!

Answer 1

Odkrycie DNA. 
  Friedrich Miescher urodził się w 1844 roku w Szwajcarii . Jego ojciec, JohannFriedrich Miescher, i jego wuj, Wilhelm His, byli znanymi lekarzami i profesorami anatomii i fizjologii na Uniwersytecie w Bazylei.
Miescher studiował medycynę w Bazylei, ale nie był szczególnie zainteresowany jejpraktykowaniem ze względu na kłopoty ze słuchem, które utrudniały badanie pacjentów[9]. W związku z tym skoncentrował się głównie na „teoretycznych podstawach życia”i karierze naukowej. Po ukończeniu uniwersytetu przeniósł się do Tübingen w Niemczech, gdzie studiował chemię w laboratorium Adolpha Streckera, a następnie histochemię pod kierunkiem Felixa Hoppego-Seylera . Miescher badał leukocyty, które łatwo można było wówczas uzyskać z ropy ze świe-żych bandaży zebranych w klinice w Tübingen. Początkowo interesował się białkami, któ-re uznawane były za najważniejsze składniki komórki. Ostatecznie z jąder komórkowychwyodrębnił substancję, która ulegała wytrąceniu w środowisku kwaśnym, nie rozpuszczałasię w wodzie i chlorku sodu, ale rozpuszczała w wodorotlenku sodu i wodorofosforaniesodu . W tym celu opracował własną metodę izolacji jąder komórkowych, pozwalającąuzyskać w dużych ilościach nieznaną substancję, którą nazwał „nukleiną” . Zasugerował, że może ona być kwasem, występującym także w innych tkankach .Publikacja o izolacji nukleiny przygotowana była już w 1869 r., ale ukazała się dopiero w 1871 r. ze względu na sceptyczny do niej stosunek Hoppego-Seylera, który chciałpowtórzyć eksperymenty.DNA materiałem genetycznymWielu naukowych odkryć dokonano spontanicznie, tak jak w przypadku FrederickaGriffitha i transformacji genetycznej. Był on brytyjskim lekarzem wojskowym, poszukującym szczepionki na zapalenie płuc w okresie pandemii grypy hiszpanki, która zabiłablisko 50 mln ludzi pod koniec I wojny światowej . Pracował on z dwoma szczepamiStreptococcus pneumoniae: niewirulentnym szczepem R (ang. rough), nieposiadającymotoczki polisacharydowej oraz chorobotwórczym szczepem S (ang. smooth), mającymtaką otoczkę. Wprowadzenie do myszy szczepu S powodowało zapalenie płuc i śmierćw ciągu kilku dni, podczas gdy myszy infekowane szczepem R pozostawały zdrowe.Wiadomo było, że wysoka temperatura powoduje inaktywację bakterii. Jednakże podanie mieszaniny inaktywowanego szczepu S i normalnego szczepu R także powodowałośmierć myszy. Griffith stwierdził, że tylko bakterie szczepu S były chorobotwórcze i postulował istnienie w inaktywowanych bakteriach S „czynnika transformującego” (ang.transforming principle) o nieznanej naturze, dzięki któremu niewirulentne bakterieszczepu R nabierały właściwości chorobotwórczych. Ponieważ ekstrakt inaktywowanychtermicznie bakterii szczepu S zawierał niemal czysty DNA, a jego zdolność do transformacji zanikała po traktowaniu DNazą, Oswald Avery wykazał, że „czynnikiem transformującym” Griffitha był DNA . Dla większości biochemików trudnym do zaakceptowania był pogląd, że cząsteczka DNA może stanowić materiał genetyczny. Uważano,że geny zbudowane są z białek . Przełomowe znaczenie odkryć Griffitha i Avery'egopotwierdza fakt, że zjawisko transformacji za pomocą dostarczonego z zewnątrz materiału genetycznego stanowi podstawę współczesnej biologii molekularnej, inżynieriigenetycznej i biotechnologii. Kluczową rolę dla rozwoju biologii molekularnej odegrały badania nad bakteriofagami i wirusami. Wykazano, że po przyłączeniu się cząstki faga T2 do komórki bakteryjnej, większość fagowego DNA zostaje wprowadzona do komórki, pozostawiając biał-kowy płaszcz na zewnątrz. Doświadczenia te potwierdziły, że wirusowy DNA możebyć czynnikiem transformującym zarówno komórki bakteryjne, jak i eukariotyczne.