Carmen nie zna przeszłości, ani przyszłości. Żyje wyłącznie chwilą bieżącą. Miłość nie jest dla nie zadaniem na życie, lecz ulotnym kaprysem. Istotą jej życia jest zmiana, Carmen nie chce niczego posiadać na dłużej, ani mężczyzny, ani przedmiotu (i akurat wyrzucając pierścionek- podarunek Josego, wydaje na siebie wyrok śmierci). Pierwiastek społeczny nie odgrywa większej roli w rysunku tej postaci, nie jest rewolucjonistką, stoi poza obrębem społeczeństwa. Z tego powodu do jej czynów nie można przykładać obowiązujących norm moralnych. Carmen, dziecko natury, kieruje się własnymi prawami. Od początku opery Carmen skazana jest na śmierć, o czym świadczy związana z główną bohaterką muzyka. Postaci tej towarzyszy patetycznie brzmiący, wyrażający ostrzeżenie motyw przewodni.
Carmen nie zna przeszłości, ani przyszłości. Żyje wyłącznie chwilą bieżącą. Miłość nie jest dla nie zadaniem na życie, lecz ulotnym kaprysem. Istotą jej życia jest zmiana, Carmen nie chce niczego posiadać na dłużej, ani mężczyzny, ani przedmiotu (i akurat wyrzucając pierścionek- podarunek Josego, wydaje na siebie wyrok śmierci). Pierwiastek społeczny nie odgrywa większej roli w rysunku tej postaci, nie jest rewolucjonistką, stoi poza obrębem społeczeństwa. Z tego powodu do jej czynów nie można przykładać obowiązujących norm moralnych. Carmen, dziecko natury, kieruje się własnymi prawami.
Od początku opery Carmen skazana jest na śmierć, o czym świadczy związana z główną bohaterką muzyka. Postaci tej towarzyszy patetycznie brzmiący, wyrażający ostrzeżenie motyw przewodni.