dopi2028
Podstawa gospodarki Islandii to rybołówstwo. Jednak znaczne zubożenie zasobów rybnych spowodowało wprowadzenie różnych zakazów w połowie ryb. Hoduje się tam też owce, które stanowią dwukrotną przewagę liczebną nad mieszkańcami Islandii. Przemysł Islandii jest młodą dziedziną gospodarki. Zakłady są związane z surowcami związanymi z rybołówstwem i rolnictwem. Najwiekszym zakładem Islandii jest cementownia w Akranes. Głównymi zasobami Islandii sa: energia wodna, energia geotermiczna, diatomity, aluminium. Parlament islandzki w 2007r. całkowicie zrezygnował z paliw kopalnianych. Głównym źródłem energii ma byc wodór. Jednak realizacja tego planu może potrwac nawet 40 lat.
3 votes Thanks 7
patrykkazekage
Według "The World Competitiveness Scoreboard 2005" najbardziej konkurencyjna gospodarka w Europie, oraz czwarta na świecie (w roku 2004 piąta na świecie). Podatki stanowią 42% PKB Islandii. W 2007 roku Islandia zajęła pierwsze miejsce na świecie pod względem HDI.
Zatrudnienie w 2001 wynosiło 162,7 tys. osób, z czego:
* rolnictwo i rybołówstwo – 7,8%, * przemysł – 22,6% * usługi – 69% (duży udział turystyki).
Zatrudnienie w 2005 wynosiło 165,6 tys. osób, z czego:
* rolnictwo i rybołówstwo – 6,5% * przemysł – 21,7% * usługi – 71,8%
Podstawą gospodarki Islandii jest rybołówstwo. Islandzka flota rybacka liczy 1752 statków o łącznym tonażu 181 531 BRT. Ogółem roczny połów ryb wynosi 1.322,9 tys. ton. W ostatnich latach zubożenie zasobów rybnych spowodowało konieczność wprowadzenia zakazów i ograniczeń, coraz bardziej popularne stały się farmy rybne. W połowach morskich Islandii głównie łowi są ryby: błękitek, śledź, gromadnik i dorsz.
Produkty rybne w 2004 roku stanowiły 40% wyprodukowanych towarów i w 2006 roku eksportowano 661,2 tys. ton ryb (głównie ryby mrożone).
Szacuje się, że na Islandii żyje cztery razy więcej owiec niż ludzi (pogłowie wielkości 1,1-1,2 mln) w okresie letnim. Liczba owiec, sumowana pod koniec roku, już po uboju, ale jeszcze przed wydaniem na świat młodych (owce są zwierzętami, które wydają potomstwo w określonym czasie w ciągu roku) wynosi ok. 500 tys. sztuk (dane z 1998 roku), czyli ok. dwukrotną liczbę mieszkańców Islandii[4].
Przemysł w Islandii jest stosunkowo młodą dziedziną gospodarki. Większe zakłady powstawały w XX w. Głównie są to zakłady przemysłu spożywczego związanego z surowcami na bazie rolnictwa i rybołówstwa na bazie rolnictwa także powstał przemysł lekki i zakłady przerobu skór. Znajduje się sporo niewielkich fabryk produkujących sprzęt elektryczny, artykuły gospodarstwa domowego, wyroby ceramiczne, toaletowe, produkty spożywcze i cukiernicze, a także inne towary powszechnego użytku. Znacznie rozwinięty jest przemysł poligraficzny.
Do dużych zakładów, reprezentujących nowe gałęzie przemysłu należy zaliczyć cementownię w Akranes, fabrykę nawozów sztucznych w Hafnarfjörður, huty aluminium: Straumsvik pod Hafnarfjörður oraz budowaną w Reyðarfjörður. Działające od 1966 r. nad jeziorem Myvatn zakłady przerobu diatomitu, kończą swą produkcję.
Poza tym głównymi zasobami Islandii są energia wodna, energia geotermiczna, aluminium i diatomity. W szklarniach ogrzewanych energią geotermiczną uprawiane są warzywa i kwiaty, a nawet banany.
W 2007 roku parlament islandzki przyjął plan pierwszej w świecie całkowitej rezygnacji z paliw kopalnych. Głównym źródłem energii wykorzystywanym powszechnie ma być wodór. Program ten przewiduje również wykorzystanie na szeroką skalę samochodów i autobusów napędzanych energią elektryczną pochodząca z wodorowych ogniw paliwowych. Szacuje się, że realizacja planu zajmie 30-40 lat.
Zatrudnienie w 2001 wynosiło 162,7 tys. osób, z czego:
* rolnictwo i rybołówstwo – 7,8%,
* przemysł – 22,6%
* usługi – 69% (duży udział turystyki).
Zatrudnienie w 2005 wynosiło 165,6 tys. osób, z czego:
* rolnictwo i rybołówstwo – 6,5%
* przemysł – 21,7%
* usługi – 71,8%
Podstawą gospodarki Islandii jest rybołówstwo. Islandzka flota rybacka liczy 1752 statków o łącznym tonażu 181 531 BRT. Ogółem roczny połów ryb wynosi 1.322,9 tys. ton. W ostatnich latach zubożenie zasobów rybnych spowodowało konieczność wprowadzenia zakazów i ograniczeń, coraz bardziej popularne stały się farmy rybne. W połowach morskich Islandii głównie łowi są ryby: błękitek, śledź, gromadnik i dorsz.
Produkty rybne w 2004 roku stanowiły 40% wyprodukowanych towarów i w 2006 roku eksportowano 661,2 tys. ton ryb (głównie ryby mrożone).
Szacuje się, że na Islandii żyje cztery razy więcej owiec niż ludzi (pogłowie wielkości 1,1-1,2 mln) w okresie letnim. Liczba owiec, sumowana pod koniec roku, już po uboju, ale jeszcze przed wydaniem na świat młodych (owce są zwierzętami, które wydają potomstwo w określonym czasie w ciągu roku) wynosi ok. 500 tys. sztuk (dane z 1998 roku), czyli ok. dwukrotną liczbę mieszkańców Islandii[4].
Przemysł w Islandii jest stosunkowo młodą dziedziną gospodarki. Większe zakłady powstawały w XX w. Głównie są to zakłady przemysłu spożywczego związanego z surowcami na bazie rolnictwa i rybołówstwa na bazie rolnictwa także powstał przemysł lekki i zakłady przerobu skór. Znajduje się sporo niewielkich fabryk produkujących sprzęt elektryczny, artykuły gospodarstwa domowego, wyroby ceramiczne, toaletowe, produkty spożywcze i cukiernicze, a także inne towary powszechnego użytku. Znacznie rozwinięty jest przemysł poligraficzny.
Do dużych zakładów, reprezentujących nowe gałęzie przemysłu należy zaliczyć cementownię w Akranes, fabrykę nawozów sztucznych w Hafnarfjörður, huty aluminium: Straumsvik pod Hafnarfjörður oraz budowaną w Reyðarfjörður. Działające od 1966 r. nad jeziorem Myvatn zakłady przerobu diatomitu, kończą swą produkcję.
Poza tym głównymi zasobami Islandii są energia wodna, energia geotermiczna, aluminium i diatomity. W szklarniach ogrzewanych energią geotermiczną uprawiane są warzywa i kwiaty, a nawet banany.
W 2007 roku parlament islandzki przyjął plan pierwszej w świecie całkowitej rezygnacji z paliw kopalnych. Głównym źródłem energii wykorzystywanym powszechnie ma być wodór. Program ten przewiduje również wykorzystanie na szeroką skalę samochodów i autobusów napędzanych energią elektryczną pochodząca z wodorowych ogniw paliwowych. Szacuje się, że realizacja planu zajmie 30-40 lat.