Question

Opisz film "Czterej pancerni i pies" uwzględnij zarówno jego wady i zalety Podaj informacje dotyczące reżysera i aktorów grających główne role.Określ tematykę igatunek dzieła filmowego.Na zakończenie napisz cz polecasz film innym plis daje naj :D

Answer 1

Czterej pancerni i pies – serial telewizyjny w reżyserii Konrada Nałęckiego, według scenariusza Janusza Przymanowskiego na podstawie książki tegoż autora pod tym samym tytułem. Fabuła przedstawia losy załogi czołgu Rudy i psa Szarika podczas II wojny światowej.'

Lista odcinków [edytuj]  Osobny artykuł: Lista odcinków serialu Czterej pancerni i pies. Seria I, rok 1966 (9 maja – pierwsza emisja) 1. Załoga2. Radość i gorycz3. Gdzie my – tam granica4. Psi pazur5. „Rudy”, miód i krzyże6. Most7. Rozstajne drogi8. Brzeg morzaSeria II, rok 1969 9. Zamiana10. Kwadrans po nieparzystej11. Wojenny siew12. Fort Olgierd13. Zakład o śmierć14. Czerwona seria15. Wysoka fala16. Daleki patrolSeria III, rok 1970 17. Klin18. Pierścienie19. Tiergarten20. Brama21. Dom

 

Role główne [edytuj]
porucznik Olgierd Jarosz, Olgierd (Roman Wilhelmi) – dowódca czołgu, w cywilu meteorolog, najbardziej charyzmatyczna postać serialu. Potomek Polaków zesłanych na Syberię przez cara. Poległ na końcu pierwszej serii serialu, na Pomorzu, niedaleko Gdyni (jego postać występuje w odc. 1-6).
kapral/plutonowy/sierżant Gustaw Jeleń, Gustlik (Franciszek Pieczka) – ładowniczy czołgu, najsilniejszy w załodze, wielokrotnie popisujący się swoją niemal nadludzką siłą, a kilka razy ratujący własną tężyzną życie całej załodze. Ślązak z Ustronia (Śląsk Cieszyński). Przed okresem opisywanym w filmie został siłą wcielony do niemieckich wojsk pancernych, skąd uciekł do Rosjan uprowadzając czołg, w którym służył. Gdy załoga Rudego dostała nowy czołg (5-osobowy), zostaje działonowym. Pod koniec III serii awansowany do stopnia sierżanta.
kapral/plutonowy/sierżant/podporucznik Jan Kos, Janek (Janusz Gajos) – strzelec-radiotelegrafista, a po śmierci Olgierda mianowany dowódcą czołgu, najmłodszy w załodze, gdańszczanin, jego ojciec walczył podczas obrony Westerplatte. Janek przez całą pierwszą serię filmu szuka ojca, odnajdując go w końcu nad samym Bałtykiem. Jest świetnym snajperem. Pod koniec III serii awansowany do stopnia podporucznika.
plutonowy/sierżant/starszy sierżant Grigorij Saakaszwili, Grześ (Włodzimierz Press) – czołgowy kierowca-mechanik, Gruzin z charakterystycznym wąsikiem. Od wachmistrza Kality dostaje szablę ułańską. Pod koniec III serii awansowany do stopnia starszego sierżanta.
szeregowy/kapral Tomasz Czereśniak, Tomuś, Tomek (Wiesław Gołas) – strzelec-radiotelegrafista czołgu, pochodzi ze wsi Studzianki, dołącza do załogi na Pomorzu (odc. 9), bardzo przywiązany do swojego chłopskiego pochodzenia, gra na akordeonie. Podobnie jak Gustlik, niezwykle silny i podobnie jak Janek, świetny strzelec. Zaczynał w leśnej partyzantce. Gdy załoga Rudego dostała nowy czołg (5-osobowy), zostaje ładowniczym. Pod koniec III serii awansowany do stopnia kaprala.
Szarik (pol. „kuleczka”) – pies Janka, jako szczeniak pochodził od suki towarzyszącego Jankowi na dalekim wschodzie ZSRR Jefima Siemionowicza, członek załogi czołgu, wielokrotnie pomocny w potrzebie. W filmie jego rolę odgrywały trzy psy – „Trymer” (główny) oraz „Atak” i „Spik” (dwaj dublerzy).
kapral/plutonowy Franciszek Wichura, Wichura, Franek (Witold Pyrkosz) – okazjonalnie zastępuje czołgowego mechanika-kierowcę, m.in. w akcji nieopodal Schwarzer Forst, przyprowadza też z bazy pojazdów nowego „Rudego” zakupionego ze środków zebranych na zabawie w zdobytym Gdańsku; choć jest przede wszystkim kierowcą samochodowym, ma ambicje prowadzenia pojazdu bojowego i po śmierci Olgierda wprost mówi o swym wejściu do załogi „Rudego”; gdy załoga dostała nowy czołg (5-osobowy), dołącza do załogi jako strzelec-radiotelegrafista. Pod koniec III serii awansowany do stopnia plutonowego.
Rudy – nazwa czołgu typu T34/76 i T-34/85 (od odc. 16) o numerze taktycznym 102. W serialu obie wersje czołgu „odgrywa” model T-34/85. Różnią się one m.in. liczbą członków załogi. Pierwszy jest 4-osobowy (stąd „Czterej pancerni”), a drugi 5-osobowy (do załogi dochodzi Wichura). Czołg w filmie wchodzi w skład Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte, choć często wraz z załogą bierze udział w „indywidualnych” akcjach poza ugrupowaniem macierzystego oddziału. Jeden z pojazdów, które „zagrały” „Rudego” w serialu, do lat 80. znajdował się w zbiorach muzeum broni pancernej w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu.

Postacie drugoplanowe [edytuj]sierżant Marusia Ogoniok, Marusia (Pola Raksa) – Rosjanka, rudowłosa sanitariuszka w Armii Czerwonej, narzeczona Janka. W serialu pojawia się w odc. 4- Pod koniec III serii przenosi się do Wojska Polskiego i bierze ślub z Jankiem. plutonowy Lidia Wiśniewska, Lidka (Małgorzata Niemirska) – radiotelegrafistka w brygadzie, przez całą fabułę kochała się bez wzajemności w Janku, by w końcu poślubić Grigorija (faktycznie flirtowała ze wszystkimi napotkanymi żołnierzami), warszawianka. Pułkownik, Generał, Stary (Tadeusz Kalinowski) – dowódca brygady pancernej, najczęściej w polowej furażerce na głowie (rogatywkę zakładał tylko przy specjalnych okazjach), w idealnie obciągniętym (bez fałd) mundurze i zawsze ciasno zapięty pod samą szyją, postać wygłaszająca w filmie najbardziej patetyczne i oficjalne kwestie, a do żołnierzy zwracająca się niemal po ojcowsku, przez nich zaś traktowany z olbrzymim respektem i szacunkiem. Pod koniec III serii awansowany do stopnia generała brygady. W książce, ta postać od początku ma stopieńgenerała. Ostatnią część serii „Pancernych” udźwiękowiono częściowo już w czasie po śmierci grającego go aktora. Z tego względu w ostatnich odcinkach serialu głosu pułkownikowi użycza inny aktor – Józef Nowak.Honorata (Barbara Krafftówna) – dziewczyna z Koniakowa w Beskidzie Śląskim, miłość Gustlika. Służyła jako pokojówka u generała Wermachtu (pojawia się w odc. 16-18 i 21). kapral podchorąży Daniel „Magneto” Łażewski (Tomasz Zaliwski) – były powstaniec z 1944, jego przydomek, jak sam wyjaśnia, pochodzi od urządzenia do generowania iskier, pośmiertnie awansowany do podporucznika, (pojawia się w odcinkach 16-18). Obergefreiter Kugel (Stanisław Gronkowski) członek załogi „Sprengkommando”, mieszkaniec pobliskiego Ritzen, pacyfista, zamknięty w areszcie za defetyzm, znający język polski, uświadamiany „politycznie” przez Gustlika (pojawia się w odcinkach 14-16, 21).  (pojawia się w odcinkach 14-16, 21). Inne postacie [edytuj]

(Postacie pojawiające się w kilku odcinkach)

Józef Nalberczak – Fiedia „Jołki-połki” (1, 3) Janusz Kłosiński – starszy sierżant Czernousow (1, 3, 7-9, 12-16, 18-19, 21) Krzysztof Litwin – chorąży Zenek (1, 3-4) Tadeusz Fijewski – Czereśniak, ojciec Tomka (4, 9, 21) Jan Cybulski – kucharz (4, 5) Stanisław Jasiukiewicz – porucznik Stanisław „West” Kos, ojciec Janka (7-9, 21) Aleksander Sewruk – pułkownik radziecki (4, 7-9) Florian Wolny – Kaszub (7-9) Ryszard Kotys – radziecki saper z oddziału Czernousowa (8, 14) Waldemar Kwasieborski – żołnierz z oddziału Czernousowa (8, 13) Zdzisław Grudzień – żołnierz z oddziału Czernousowa (8, 13) Mieczysław Stoor – wachmistrz Feliks Kalita (10-12) Andrzej Wohl – kawalerzysta ze szwadronu Kality (11-12) Franciszek Trzeciak – kawalerzysta ze szwadronu Kality (11-12)   Mieczysław Czechowicz – sierżant Konstanty Szawełło (13-16, 18-21) Jerzy Turek – szeregowy Józek Szawełło (13-16, 18-21) Andrzej Herder – chorąży żandarmerii (13-15, 19) Roman Sykała – pułkownik (14-15) Roman Talarczyk – radiotelegrafista (14-15) Kazimierz Talarczyk – major wzywający „Rosomaka” (15, 19-20) Piotr Wysocki – porucznik Kozub, „Hiszpan” (16-18) Wiesław Michnikowski – chorąży felczer Stanisław Zubryk (16, 18-21) Marian Opania – kapral podchorąży Marian „Zadra” Łażewski, awansowany do podporucznika (17-20) Joanna Sobieska – lekarka Irena (17-18) Zygmunt Kęstowicz – pułkownik, dowódca brygady haubic (18-20) Roman Kłosowski – sierżant podchorąży Staśko (18-19) Aleksandr Bielawski – kapitan Iwan Pawłow (19-21) Postacie epizodyczne [edytuj]

(Postacie pojawiające się tylko w jednym odcinku)

Zdzisław Karczewski – Jefim Siemionowicz (1) Mieczysław Łoza – major w komendzie werbunkowej (1) Tadeusz Skorulski – żołnierz radziecki w wagonie (1) Andrzej Dadaczyński – lekarz (1) Wojciech Siemion – kpr. Kucharek (2) Zygmunt Zintel – grabarz (2) Anna Lutosławska – nauczycielka z Lublina (2) Tadeusz Kozłowski – kierownik fabryki zapraszający pancernych na spotkanie (2) Kazimierz Runowski – jeden z pracowników fabryki (2) Jolanta Lothe – Rosjanka kierująca ruchem na moście (2) Asja Łamtiugina – dziewczyna wręczająca Gustlikowi kwiatki (2) Wiesław Kowalczyk – SS-mann w grobowcu (2) Janusz Hejnowicz – Niemiec w okularach w grobowcu (2) Zdzisław Giżejewski – mieszkaniec wioski pytający o pochodzenie Grigorija (2) Mieczysław Piotrowski – mieszkaniec wioski, którego Janek wypytuje o ojca (2) Stefania Cybulska – kobieta wysyłająca Julkę po jedzenie dla psa (2) Janusz Paluszkiewicz – kapitan Baranow (4) Jerzy Smyk – Sybirak (4) Wojciech Malec – żołnierz komentujący nowe zadanie Rudego (4) Andrzej Richter – artylerzysta (4) Tadeusz Jurasz – żołnierz niemiecki, z którym walczy Janek (4) Władysław Lepka – żołnierz powożący wozem z rannymi (4) Elżbieta Nurczyńska – Sonia, dziewczyna pisząca list Marusi (5) Ryszard Jaśniewicz – żołnierz naprawiający radiostacje (5) Stefan Kantek – oficer w polówce asystujący pułkownikowi podczas wręczania Krzyży Walecznych (5) Ferdynand Matysik – dowódca niemieckich zwiadowców (5) Eliasz Kuziemski – Warszawiak z chrypką (6) Barbara Rachwalska – kobieta rzucająca doniczką (6) Kazimierz Malesza – chłopak uczestniczący w walkach na Pradze (6) Artur Młodnicki – lekarz-profesor w szpitalu (6) Elwira Stankiewicz – Helcia, dziewczynka recytująca wiersz (6) Henryk Radecki – Ziółko (6) Jacek Gacparski – chłopak w szpitalu (6) Ewaryst Jaskólski – mężczyzna skaczący z balkonu (6) Zdzisław Klucznik – Iwan (7) Hanna Skarżanka – Natasza, artystka cyrkowa (7) Henryk Kluba – konferansjer (7) Stanisław Michalik – żołnierz-widz na przedstawieniu rozmawiający z Jankiem (7) Zygmunt Bielawski – żołnierz z oddziału Czernousowa (7) Mieczysław Tumidajski – żołnierz z oddziału Czernousowa (7) Kazimierz Ostrowicz – oficer niemiecki przesłuchujący Janka (7) Barbara Stesłowicz – Tamara, żołnierka radziecka z punktu kontrolnego na skrzyżowaniu (7) Henryk Talaga – kierowca ciągnika wozu cyrkowego (7) Bolesław Abart – dowódca radzieckich pilotów (7) Bolesław Abart – Niemiec kontrolujący linię telefoniczną (8) Wiesław Krawczyński – szef radzieckich mechaników (8) Adam Wolańczyk – żołnierz niemiecki, wzięty do niewoli na polu minowym (8) Henryk Teichert – żołnierz niemiecki w bunkrze (8) Jadwiga Andrzejewska – Czereśniakowa, matka Tomka (9) Bogdan Wiśniewski – chorąży kwaterujący u Czereśniaka (9)   Krzysztof Żurek – młody saper rozminowujący pole Czereśniaka (9) Zbigniew Koczanowicz – sklepikarz (9) Jan Paweł Kruk – bandzior I (9) Wiesław Grzelczak – bandzior II (9) Ewa i Małgorzata Kubicówny – bliźniaczki Ania i Hania Borowianki (9) Czesław Piaskowski – żołnierz radziecki eskortujący jeńców (9) Zygmunt Urbański – cywil meldujący o jeńcach pod Jasieniem (9) Stanisława Zawiszanka – kobieta poszukująca synka Mareczka (9) Antoni Majak – dezerter niemiecki [starszy] odbierający Czereśniakom ubrania (9) Henryk Matwiszyn – dezerter niemiecki [młodszy] odbierający Czereśniakom ubrania (9) Zygmunt Malawski – oficer niemiecki w grupie jeńców (9) Eugeniusz Korczarowski – zwiadowca niemiecki w polskim mundurze (10) Eugeniusz Kamiński – niemiecki spadochroniarz-zwiadowca w Schwarzer Forst (10) Iwona Słoczyńska – Niemka-zwiadowca w Schwarzer Forst (10) Antoni Szubarczyk – podwójna rola: plutonowy z folwarku oraz wąsaty kapral z leśniczówki, ojciec plutonowego (11) Krzysztof Chamiec – kapitan Hugo Krummel, dowódca spadochroniarzy (11) Franciszek Szydełko – niemiecki spadochroniarz I (11) Kuba Geiger – niemiecki spadochroniarz II (11) Jerzy Braszka – kawalerzysta z szwadronu Kality rewidujący jeńców z oddziału hauptmanna Krummela (11) Tadeusz Ordeyg – niemiecki leśniczy (11) Zygmunt Hübner – rotmistrz (12) Zbigniew Stanek – leutnant, dowódca desantu niemieckiego (12) Józef Para – porucznik spisujący skład załogi czołgu 102 (13) Andrzej Krasicki – Brigadeführer SS (13) Zbigniew Niewczas – Scharführer SS Wert (13) Mirosław Szonert – kapitan Abwehry (13) Marian Nowicki – inżynier, konstruktor nowych pocisków przeciwpancernych (13) Zbigniew Józefowicz – major żandarmerii (13) Waldemar Wilhelm – porucznik żandarmerii (13) Andrzej Sołtysik – żandarm niemiecki kierujący ruchem niedaleko poligonu Kandlitz (13) Aleksander Jasiński – dowódca niemieckich artylerzystów w Ritzen (14) Andrzej Grześkowiak – żołnierz niemiecki, którego Czereśniak wciąga pod plandekę (14) Czesław Przybyła – żołnierz niemiecki z Sprengkommando, któremu Janek udaremnia telefoniczne wezwanie pomocy (14) Stanisław Przygórski – major Kubiak, towarzyszący pułkownikowi na rynku w Ritzen (15) Leon Pietraszkiewicz – Niemiec pasący krowy (16) Tomasz Karasiński – żołnierz radziecki, który pożyczył Marusi swoje buty (16) Jerzy Block – więzień, którego pancerni znajdują w ruinach kościoła (16) Stanisław Jaroszyński – jeniec niemiecki (16) Helena Makowska – więźniarka z wyzwolonego obozu (16) Zenon Burzyński – żołnierz niemiecki pełniący wartę przy moście zwodzonym (16) Marek Barbasiewicz – żołnierz niemiecki dobijający się do willi generała (17) Krystyna Kołodziejczyk – magazynierka Katarzyna (18) Saturnin Żórawski – Francuz I (18) Zdzisław Leśniak – Francuz II (18) Marcel Novek – Francuz III (18) Mikołaj Sprudin – radziecki kierowca podwożący Honoratę do Ritzen) (18) Michał Gazda – porucznik w sztabie (19) Janusz Przymanowski – fotograf na weselu Marusi i Janka oraz Honoratki i Gustlika (21)
(wypowiada słowa: „Schowcie ozór, dejcie pozór...”) Michał Nałęcki – Harry, żołnierz amerykański (21) Witold Skaruch – Polak z Ohio (21) Konrad Nałęcki – kapral rozmawiający przy stole z Czereśniakiem (21) Adam Zagórski – oficer towarzyszący generałowi (21) Edward Kądziołka – kierowca generalskiego willysa (21) W odc. 2 wystąpili mieszkańcy lubuskiej wsi Olszyniec: Piotr Polaczek (chłop z „ostrą” brodą), Stanisław Gołąb (wąsaty chłop w czapce mówiący słowa: „Ja znam tamte strony”), Jan Zdanowicz (chłopiec mówiący słowa „Tato, polskiego psa przywieźli”), Zygmunt Jasiewicz (dziecko na kolanach Kosa) W scenach wesela w odc. 21 wystąpił Zespół Regionalny z Istebnej: Maria Matloch (kobieta witająca nowożeńców chlebem), Jan Kawulok (kobza), Zuzanna Kawulok (skrzypce), Michał Motyka (klarnet), Anna Bury (kierownik zespołu), Joanna Urbaczka, Olga Urbaczka, Jan Juroszek, Maria Juroszek, Władysław Juroszek, Renata Gruca, Joanna Kaczmarczyk, Jan Sikora, Franciszek Sikora, Stanisława Majeranowska, Anna Juroszek, Elżbieta Kukuczka, Elżbieta Urbaczka, Helena Bury Obsada dubbingu i kaskaderzy [edytuj] Henryk Matwiszyn – dubler Janusza Gajosa, jako Janek Kos w scenach na cmentarzu (2), jako Janek Kos w scenach nad morzem (8) Wanda Żejmo – głos Rosjanki, rola Jolanty Lothe (2) Jan Jakub Kolski – głos chłopca mówiącego słowa „Tato, polskiego psa przywieźli” (2) Henryk Kluba – głos kaprala Mariana Babuli, żołnierza dekorowanego Krzyżem Walecznych (5) Zbigniew Stanek – dubler Franciszka Pieczki, jako Gustlik w scenie na podwórku przed bitwą na Pradze (6) Władysław Dewoyno – głos Kaszuba, rola Floriana Wolnego (7-8) Henryk Teichert – głos żołnierza niemieckiego, rola Adama Wolańczyka (8) Tomasz Zaliwski – głos kapitana barki (9) Andrzej Kopiczyński – głos oficera proponującego rotmistrzowi miejsce w samochodzie (12) Leon Niemczyk – Brigadeführer SS (13) Piotr Wysocki – głos żandarma aresztującego Janka (13) Józef Nowak – głos pułkownika (potem awansowanego na generała brygady), rola Tadeusza Kalinowskiego (17, 21) Historia i charakterystyka serialu [edytuj] Przypinka sygnowana do serialu Drewniany czołg „Rudy” (Rawicz, 1970) Model czołgu T-34/85 użyty podczas kręcenia zdjęć wewnątrz pojazdu. Muzeum Broni Pancernej Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych Wnętrze czołgu wykorzystanego w realizacji serialu Śluza Okole w Bydgoszczy, miejsce przy którym kręcono część zdjęć plenerowych serialu

Premiera serialu miała miejsce 9 maja 1966 o godz. 20:00. Pierwotnie serial był kręcony i emitowany w trzech seriach w latach 1966, 1969 i 1970, a następnie aż do roku 1989 był praktycznie corocznie[potrzebne źródło] wznawiany w polskiej telewizji w paśmie programów dla dzieci i młodzieży.

Pierwsza seria serialu powstała na podstawie książki Janusza Przymanowskiego wydanej pod tym samym tytułem, lecz przed ekranizacją mało znanej. Po emisji pierwszej serii w TV i ogromnej popularności osiągniętej przez serial, autor napisał dwa dalsze tomy powieści na początku lat 70.Następnie nakręcono dwie kolejne serie filmu oraz wydano komiks.

Serial odniósł sukces, był wielokrotnie wznawiany i również intensywnie eksploatowany propagandowo. W szkołach urządzano na jego temat akademie, przedstawienia teatrzyków szkolnych i omawiano na lekcjach. Zakładano również dla młodzieży Kluby Pancernych, w których legenda filmu miała służyć szkoleniu patriotyczno-obronnemu i poznawaniu historii najnowszej, podczas gdy w rzeczywistości była raczej wykorzystywana do promowania wizji historii korzystnej dla władz PRL.

Na sukces filmu złożył się przede wszystkim fakt, iż po raz pierwszy tematyka wojenna została potraktowana lżej niż do tej pory, a serial, obok scen poważnych mających w swojej treści kwestie wojenne, obfitował także w zabawne sceny. Publiczność oczekiwała przedstawiania tematyki wojennej w innych niż skrajnie czarnych, pełnych martyrologii barwach. Natomiast od strony prawdy historycznej jest to pozycja czysto rozrywkowa (podobnie jak wiele filmów amerykańskich tego okresu, np. Złoto dla zuchwałych (Kelly’s Heroes), Parszywa dwunastka (The Dirty Dozen), czy teżW rękach wroga (In Enemy Country), a zarazem propagandowa i pełna jaskrawych przekłamań, toteż po roku 1989 stała się celem protestów środowisk kombatanckich. Realia wojskowe ukazane w filmie klasyfikują go w kategorii filmów przygodowych; bohaterowie traktują rozkazy przełożonych niejednokrotnie z dystansem, walcząc z przeważającym przeciwnikiem często wygrywają, podczas walk wykazują się własną inicjatywą, zaś niemieccy żołnierze prezentowani są przeważnie w niekorzystnym świetle.

Silną stroną filmu była znakomita gra aktorów – nie tylko pierwszoplanowych, ale również całego szeregu odtwórców kreacji w rolach epizodycznych. Różnie potoczyły się losy kariery zawodowej grających główne role w filmie. Niektórzy z powodu niezwykle sugestywnych ról, z którymi jeszcze długo ich utożsamiano, na wiele lat zniknęli ze sceny filmowej. Dla innych był to początek drogi do wielkiej kariery, czego przykładem może być choćby kariera odtwórcy roli Janka Kosa – Janusza Gajosa. Publiczność dziwiła się również, że Włodzimierz Press nie jest wcale rodowitym Gruzinem, tylko aktorem polskim. Pomimo zaszufladkowania, młodzi wówczas aktorzy osiągnęli natychmiast szczyty popularności, a ich nazwiska na trwałe weszły do historii kina polskiego.

Postacie zostały odtworzone przez aktorów tak sugestywnie, że publiczność traktowała je niemal jak swoich bliskich. Młodsza część widowni kochała się w Janku oraz Marusi, a wszyscy żyli przeżyciami swoich ulubionych bohaterów. Film często wywoływał wśród publiczności prawdziwe łzy wzruszenia.

Film niezmiennie plasuje się wysoko we wszystkich plebiscytach na najlepszy polski serial wszech czasów; jest też (obok Stawki większej niż życie) jednym z najchętniej kupowanych polskich seriali przez dystrybutorów zagranicznych. Telewizja Polska planowała odnowienie i rekonstrukcje wszystkich odcinków serialu z myślą o kolejnej reemisji, jednakże kontrowersje wokół filmu sprawiły, iż realizacja pomysłu została odłożona na czas bliżej nieokreślony.

Plenery [edytuj] Większość scen została nakręcona na poligonie w Żaganiu (obecnie województwo lubuskie). To właśnie miasto „odgrywało” na planie rolęLublina i Warszawy. Większość scen batalistycznych nakręcono na poligonie przy jednostce wojskowej Żagań-Las. Ponadto na poligonie Karliki w Żaganiu realizowano poszczególne sceny. Wiele scen nakręcono również na poligonie w podpoznańskim Biedrusku; w odcinku „Most” wykorzystano pobliski most nad Wartą. Dolny Śląsk (ogólnie)[3] Gorzupia Dolna, nad rzeką Bóbr kręcono sceny przeprawy wojsk na Bugu (odc. 2) Olszyniec (odc. 2 i 8) Rudawica, folwark – bitwa pod Studziankami (odc. 5) Gdynia, Krynica Morska, Piaski (odc. 8) Okolice Sztutowa (most zwodzony), były obóz koncentracyjny Stutthof (odc. 16 i 17) Kotlina Kłodzka (filmowa Syberia), Twierdza Kłodzko, Kłodzko (odc. 21) Spała Aleksandrów Łódzki Bydgoszcz – Kanał Bydgoski, planty nad Brdą, Śluza Okole, Poczta Główna, Rybi Rynek, Brda-Młynówka i zejście do niej z ul. Świętej Trójcy (odc. 15 i 16)[4] (odc. 15) Świecie nad Wisłą (kościół farny; scena spaceru Janka z Marusią)[5] Brzegi Wisły w okolicach Starogrodu nieopodal Chełmna (scena forsowania Odry) Wrocław

(Opracowano na podstawie materiałów źródłowych:[6][7])

Piosenki w serialu [edytuj] „Ballada o pancernych” (znana także jako „Deszcze niespokojne”) – piosenka tytułowa „Jak to na wojence ładnie” – w odc. 1 śpiewają żołnierze w obozie formowania „Rozkwitały pąki białych róż” – w odc. 1 śpiewają żołnierze w obozie formowania „Oka” – w odc. 2 śpiewają pancerni w drodze do Lublina „Białe róże” („Rozkwitały pąki białych róż...”) – w odc. 2 odtworzone z gramofonu przez nauczycielkę z Lublina „Gdy naród do boju” – w odc. 2 śpiewana przez robotników w fabryce podczas spotkania z pancernymi Hymn Polski – w odc. 2 śpiewa tłum podczas spotkania z pancernymi „Przed nami Odra” („Siódma kompania...”) „Ballada Studziankowska” („Tygrys”) „Gruzińska pieśń bojowa” (Kartvelo kheli khmals ikar – Gruzinie, chwyć za miecz!) „Od Rosyi jadę, szabelkę toczę...” – w odc. 11 śpiewa Tomasz wraz z kawalerzystami „Piosenka radiotelegrafistki Liczę na najlepszą odpowiedź !!!