Question

Opiszę działalnośc ONZ ze szczególnym uwzględnieniem Polski ... ;)

Daje najj , 5 gwiazdek i 15 pkt. :)
Bardzo prosze o jak najszybszą odpowiedź ... To ma zająć tak troszkę więcej :)

Z góry dziękuję ;)

Answer 1

Dla uzyskania bardziej przejrzystego obrazu działalności Polski w ONZ niezbędne jest przeprowadzenie pewnej selekcji w ramach przyjętej tematyki i wybranie spraw najważniejszych oraz najbardziej typowych, jak również wprowadzenie nawet uproszczonej i umownej periodyzacji. Pierwsze omawiane w pracy 35 lat istnienia ONZ można podzielic na cztery okresy.

Okres pierwszy rozpoczął się od aktu podpisania i ratyfikacji Karty Nz w roku 1945 i trwał do połowy lat pięćdziesiątych. Pierwsze dziesięć lat istnienia ONZ to okres przechodzenia od współpracy koalicji antyhitlerowskiej do zimnej wojny. Momentem zwrotnym dla ONZ był ostry kryzys, jaki nastąpił w połowie 1950 roku, spowodowany przez wybuch wojny w Korei. W okresie pierwszych pięciu lat funkcjonowania organizacji, wysiłki Polski zmierzały z jednej strony do zajęcia równoprawnego i należnego nam miejsca w rodzinie Narodów Zjednoczonych, z drugiej zaś nasz kraj starał się poprzez organizacje międzynarodowe przeciwdziałac narastaniu zimnej wojny. Polska dążyła do tego, by organizacja światowa funkcjonowała zgodnie z zasadami Karty NZ, tj. by ONZ pełniła funkcję "ośrodka uzgadniania działalności międzynarodowej zmierzającej do osiągnięcia (...) wspólnych celów" (art.1 pkt 4 Karty NZ).

Lata następne to etap największego nasilenia zimnej wojny i imperialistycznej polityki "z pozycji siły" obydwu obozów politycznych w świecie. Cechował go antagonizm i pluralizacja stanowisk świata socjalistycznego i kapitalistycznego. W tych warunkach prowadzenie walki o realizację celów ONZ było poważnie utrudnione.
Polska nie zrezygnowała całkowicie z konstruktywnych wysiłków zmierzających do umocnienia pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.
Jednak działalnośc Polski na forum ONZ w latach 1950-1955 zmierzała głównie do demaskowania przed światową opinia publiczną imperialistycznej polityki "z pozycji siły" ale tylko bloku państw zachodnich i wykazywania zagrożenia pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego. Często stanowisko Polski było wyrazem protestu i demonstracji politycznej przeciwko próbom podporządkowania i wykorzystywania ONZ w interesie mocarstw imperialistycznych.

Okres drugi (lata 1955-1960). Z końcem pierwszego dziesięciolecia istnienia ONZ, poczynając od 1955-1957 roku, nastąpiło odprężenie w stosunkach międzynarodowych, które wpłynęło również ożywczo na współpracę w ramach ONZ. Odprężenie to było przede wszystkim następstwem zmian w światowym układzie sił. Związek Radziecki stał się równorzędnym mocarstwem nuklearnym, politycznym następstwem tego faktu było załamanie się imperialistycznej polityki "z pozycji siły". W 1955 roku w Bandungu ukształtowało się ugrupowanie państw niezaangażowanych Azji i Afryki, przyjęcie wielu z nich oraz kilku państw socjalistycznych do ONZ (do roku 1956 łącznie 25 państw) spowodowało osłabienie pozycji mocarstw zachodnich w ONZ. Począwszy od 1957 roku, można zaobserwowac systematyczne rozszerzanie się pola zainteresowań Polski na terenie organizacji światowej. Odcinki szczególnej aktywności naszego kraju to rozbrojenie i bezpieczeństwo międzynarodowe.

Okres trzeci w historii ONZ rozpoczął się w roku 1960 i trwał do 1970 r. W rezultacie przyjęcia do ONZ nowych państw (np. tylko w 1960 roku przyjęto 16 państw afrykańskich) radykalnie zmienił się wewnętrzny układ sił. Przyczyniło się to do poważnej modyfikacji kierunków oraz wzbogacenia form działalności ONZ. Poczynając od 1960 roku w działalności naszego kraju w ONZ większego znaczenia niż dotychczas nabierała problematyka rozwoju krajów słabo rozwiniętych gospodarczo i społecznie. Podobną aktywnośc naszego kraju można było zaobserwowac w kwestiach związanych z likwidacją kolonializmu i rozbrojeniem. Inne sfery szczególnego zainteresowania Polski to zagadnienia broni masowej zagłady, nieprzedawniania zbrodni przeciwko ludzkości.

W roku 1970 rozpoczął się czwarty okres w działalności ONZ, który trwał do 1980 roku. Na początku lat siedemdziesiątych, głównie pod wpływem poprawy w stosunkach radziecko-amerykańskich oraz normalizacji stosunków RFN z krajami socjalistycznymi, pogłębił się proces odprężenia w świecie.

W wyniku zbliżenia między Związkiem Radzieckim i Stanami Zjednoczonymi udało się zażegnac grozne dla pokoju światowego konflikty międzynarodowe. Polska wstępowała jako autor lub współautor szeregu projektów uchwał i ważnych dla świata rezolucji.
Obok zagadnień pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego w pracach ONZ coraz wyższą rangę zyskiwała problematyka rozbrojenia, rozwoju społeczno-gospodarczego oraz pomocy technicznej dla krajów rozwijających się.

Zaproponowany podział pierwszego 35-lecia ONZ na cztery okresy służy wyłącznie celom tej publikacji. Łatwo jednak zauważyć, że stanowisko Polski w ONZ, chociaż legitymuje się ciągłością i stabilizacja zainteresowań, to jednak w poszczególnych okresach wykazywało swoją specyfikę i priorytetowe kierunki aktywności.