Ratusz w Poznaniu znajduje się na poznańskim Starym Rynku. Charakterystyczną cechą tego miejsca jest hejnał, który codziennie rozbrzmiewa z tego budynku. Budowla wykonana została na wzór projektu Giovanniego Battista di Quadro. Pracę nad nim zostały ukończone ok. 1300 r. i z tamtego okresu zachowały się piwnice. Na przestrzeni lat budynek został rozbudowany, jednak w czasie walk
o Poznań w 1945r. odniósł poważne szkody. Niedługo po tym wydarzeniu przywrócono renesansowy wygląd ratusza. Najbardziej zapamiętałą cechą zabytku są koziołki, których mechanizmy pochodzą z końca XX wieku. Fasada zwrócona jest w kierunku wschodnim, a loggia zawierająca trzy kondygnacje jest ciekawie zdobiona. Między łukami można wyróżnić kobiece alegorie cnót takie jak : męstwo i umiarkowanie, wiara i nadzieja, miłość i sprawiedliwość oraz cierpliwość i roztropność. Ostatnią parę stanowią Lukrecja z Kleopatrą. Nad pierwszym piętrem znajduje się pas medalionów ze znanymi personami starożytności m.in. Homera, Spartakusa, Wergiliusza, Horacego, Brutusa czy Archimedesa. Attyka zaś została ozdobiona pocztem królów z dynastii Jagiellonów. Z ratuszem Poznańskim wiąże się pewna legenda. Mówi ona
o zabawnym wypadku, gdy już zabierano się do wystawienia uczty z okazji ukończenia pracy nad zegarem. Kucharz spalił sarnią pieczeń, więc by zatuszować sprawę ukradł dwa młode koziołki. Sprytne zwierzęta uciekły jednak z kuchni na ratusz i tam zaczęły trykać się rogami. Wojewoda rozbawiony sytuacją nakazał twórcy zegara dodać to '' błazeńskie urządzenie '' w postaci podobizny koziołków.
Ratusz w Poznaniu znajduje się na poznańskim Starym Rynku. Charakterystyczną cechą tego miejsca jest hejnał, który codziennie rozbrzmiewa z tego budynku. Budowla wykonana została na wzór projektu Giovanniego Battista di Quadro. Pracę nad nim zostały ukończone ok. 1300 r. i z tamtego okresu zachowały się piwnice. Na przestrzeni lat budynek został rozbudowany, jednak w czasie walk
o Poznań w 1945r. odniósł poważne szkody. Niedługo po tym wydarzeniu przywrócono renesansowy wygląd ratusza. Najbardziej zapamiętałą cechą zabytku są koziołki, których mechanizmy pochodzą z końca XX wieku. Fasada zwrócona jest w kierunku wschodnim, a loggia zawierająca trzy kondygnacje jest ciekawie zdobiona. Między łukami można wyróżnić kobiece alegorie cnót takie jak : męstwo i umiarkowanie, wiara i nadzieja, miłość i sprawiedliwość oraz cierpliwość i roztropność. Ostatnią parę stanowią Lukrecja z Kleopatrą. Nad pierwszym piętrem znajduje się pas medalionów ze znanymi personami starożytności m.in. Homera, Spartakusa, Wergiliusza, Horacego, Brutusa czy Archimedesa. Attyka zaś została ozdobiona pocztem królów z dynastii Jagiellonów. Z ratuszem Poznańskim wiąże się pewna legenda. Mówi ona
o zabawnym wypadku, gdy już zabierano się do wystawienia uczty z okazji ukończenia pracy nad zegarem. Kucharz spalił sarnią pieczeń, więc by zatuszować sprawę ukradł dwa młode koziołki. Sprytne zwierzęta uciekły jednak z kuchni na ratusz i tam zaczęły trykać się rogami. Wojewoda rozbawiony sytuacją nakazał twórcy zegara dodać to '' błazeńskie urządzenie '' w postaci podobizny koziołków.