Karol wielki był jednym z najwybitniejszych władców tamtego okresu. Nie bez powodu otrzymał on przydomek Wielki. Pokonał potężne siły koczowniczych Awarów i pod porządkował sobie Germańskie plemiona Sasów. Rozpoczął także odzyskiwanie ziem zagarniętych przez muzułmanów na półwyspie Iberyjskim.
W opinii historyków Karol Wielki uznawany jest za władcę wybitnego. W średniowieczu stanowił wzór władcy idealnego, rycerza i gospodarza. Był świetnym politykiem i wodzem oraz mecenasem nauki i kultury. Sprowadził na swój dwór wielu wybitnych uczonych, między innymi Alkuina z Yorku i Einharda. Już współcześni w uznaniu zasług nadali mu przydomek Wielki (choć wg innych opinii, przydomek ten ma źródło w ogromnym, jak na owe czasy, wzroście władcy – 192 cm), zaś w językach słowiańskich jego imię stało się synonimem godności królewskiej.
Jego rozumienie władzy królewskiej i powinności władcy w stosunku do Kościoła spowodowało znaczne zacieśnienie więzów łączących państwo i Kościół. Karol Wielki za swój obowiązek uważał walkę z poganami i niewiernymi, a także umacnianie wiary chrześcijańskiej. W 1165 roku, za aprobatą antypapieża Paschalisa III, cesarz Fryderyk Barbarossa dokonał uroczystej ekshumacji szczątków Karola Wielkiego (zostały odnalezione w Akwizgranie i przeniesione do ołtarza głównego). Późniejsi papieże w tej kwestii zachowywali milczenie, które jako przejaw tolerancji dla kultu Karola Wielkiego traktowali m.in. Baroniusz i papież Benedykt XIV.
Jeszcze do niedawna toczono spory mające ustalić, jakiej Karol Wielki był narodowości: francuskiej czy niemieckiej.
Karol Wielki wywarł ogromny wpływ na kulturę i edukację.Otaczał się ludźmi uczonymi, a także artystami. To jemu zawdzięczamy szkołę. Na swoim dworze założył pierwszą z nich i polecał aby powstawały przy każdej katedrze i klasztorze. Chciał, aby jago podani byli wykształceni. Władca przyczynił się też do rozwoju architektury. Za jego panowania powstało dużo kościołów i zamków, w środku zdobionych mozaikami i malowidłami. Efektem tych działań był renesans karoliński. Karol Wielki zreformował także pismo i język łaciński. Wprowadził reformę monetarną.
Karol wielki był jednym z najwybitniejszych władców tamtego okresu. Nie bez powodu otrzymał on przydomek Wielki. Pokonał potężne siły koczowniczych Awarów i pod porządkował sobie Germańskie plemiona Sasów. Rozpoczął także odzyskiwanie ziem zagarniętych przez muzułmanów na półwyspie Iberyjskim.
W opinii historyków Karol Wielki uznawany jest za władcę wybitnego. W średniowieczu stanowił wzór władcy idealnego, rycerza i gospodarza. Był świetnym politykiem i wodzem oraz mecenasem nauki i kultury. Sprowadził na swój dwór wielu wybitnych uczonych, między innymi Alkuina z Yorku i Einharda. Już współcześni w uznaniu zasług nadali mu przydomek Wielki (choć wg innych opinii, przydomek ten ma źródło w ogromnym, jak na owe czasy, wzroście władcy – 192 cm), zaś w językach słowiańskich jego imię stało się synonimem godności królewskiej.
Jego rozumienie władzy królewskiej i powinności władcy w stosunku do Kościoła spowodowało znaczne zacieśnienie więzów łączących państwo i Kościół. Karol Wielki za swój obowiązek uważał walkę z poganami i niewiernymi, a także umacnianie wiary chrześcijańskiej. W 1165 roku, za aprobatą antypapieża Paschalisa III, cesarz Fryderyk Barbarossa dokonał uroczystej ekshumacji szczątków Karola Wielkiego (zostały odnalezione w Akwizgranie i przeniesione do ołtarza głównego). Późniejsi papieże w tej kwestii zachowywali milczenie, które jako przejaw tolerancji dla kultu Karola Wielkiego traktowali m.in. Baroniusz i papież Benedykt XIV.
Jeszcze do niedawna toczono spory mające ustalić, jakiej Karol Wielki był narodowości: francuskiej czy niemieckiej.
Karol Wielki wywarł ogromny wpływ na kulturę i edukację.Otaczał się ludźmi uczonymi, a także artystami. To jemu zawdzięczamy szkołę. Na swoim dworze założył pierwszą z nich i polecał aby powstawały przy każdej katedrze i klasztorze. Chciał, aby jago podani byli wykształceni. Władca przyczynił się też do rozwoju architektury. Za jego panowania powstało dużo kościołów i zamków, w środku zdobionych mozaikami i malowidłami. Efektem tych działań był renesans karoliński. Karol Wielki zreformował także pismo i język łaciński. Wprowadził reformę monetarną.