Opisz Cechy charakterystyczne krajobrazu Bieszczad - dlaczego w Bieszczadach utworzono w 1973r. park narodowy ? odpowiedz uzasadnij.
zad 2
Opisz i krótko scharakteryzuj charakterystyczne cechy krajobrazu nizin nadmorskich w Polsce
zad 2
Opisz i krótko scharakteryzuj charakterystyczne cechy krajobrazu nizin nadmorskich w Polsce
Bieszczady, to wschodniokarpackie pasmo górskie, którego granice stanowią: na zachodzie rzeka Osława i dolina Osławicy aż do Przełęczy Łupkowskiej, zaś na wschodzie rzeka Swica. Przełęcz Użocka dzieli Bieszczady na Zachodnie (w granicach Polski) oraz Wschodnie (należące do ZSRR). Najwyższy szczyt Bieszczadów - Stoj (1673 m) znajduje się po stronie radzieckiej.
Obszar Bieszczadów polskich zamyka od wschodu Przełęcz Użocka i rzeka San (od jej źródeł), od południa słowackie pasmo Gór Bukowych i od północy - Góry Sanocko-Turczańskie. Najwyższym szczytem po stronie polskiej jest Tarnica 1346 m).
Bieszczady zbudowane są z utworów fliszowych reprezentują krajobraz wysokich gór rusztowych, których cechą jest występowanie długich grzbietów, ciągnących się z północnego zachodu na południowy wschód. Rzeki w swoim górnym biegu płyną dolinami równoległymi do grzbietów, następnie, w środkowych odcinkach, zmieniają kierunek na południowy, przecinając poprzecznie usytuowane pasma. Należą do zlewiska Bałtyku oraz (Strwiąż) Morza Czarnego. Główną rzeką Bieszczadów jest San, jego źródła znajdują się w rejonie Przełęczy Użockiej, na wysokości 843 m, długość Sanu wynosi 444 km, przy czym na odcinek bieszczadzki przypada około 150 km.
Specyficznymi cechami odznacza się bieszczadzki klimat. Góry te dzieli zarówno od Bałtyku, jak też Morza Czarnego odległość około 600 km. Jest to najbardziej kontynentalny skrawek obszaru Polski. Duży wpływ na klimat wywierają masy powietrza napływającego znad Niziny Węgierskiej, którym towarzyszą ciepłe, suche wiatry. Roczna suma opadów waha się w Bieszczadach w granicach od 800-1200 mm, przy czym, w odróżnieniu do innych pasm karpackich, większa ilość opadów występuje jesienią niż na wiosnę.
Charakterystyczną cechą bieszczadzkiego klimatu jest upalne lato z ciepłymi południowymi i południowo-wschodnimi wiatrami. Zimy odznaczają się obfitymi opadami śniegu i stosunkowo dużymi spadkami temperatur. Jednakże od czasu zbudowania zapór na Sanie w Myczkowcach i Solinie, w znacznej części regionu zimy stały się łagodniejsze. Zbiorniki wodne o pojemności ponad 500 mln m3, poprzez zmagazynowanie ciepła w okresie letnim wpływają na podnoszenie średniej temperatury w zimie i zmniejszanie się zarówno rocznych, jak i dobowych jej amplitud. Nastąpiło ograniczenie przymrozków w okresie wiosennym i jesiennym, wydłużył się okres wegetacji roślin.
Roślinność
Bieszczady wyróżniają się specyficznym układem pięter roślinnych. Brak tu zarówno piętra górnoreglowych lasów świerkowych, jak również kosodrzewiny. W związku z czym wyróżniono tu trzy piętra roślinno-klimatyczne: pogórze (do ok. 500 m npm), regiel dolny (do ok. 1150 m npm) oraz piętro połonin. Najwyższym szczytem polskiej części Bieszczadów jest Tarnica (13 46 m npm.). Największe powierzchnie w Parku zajmują lasy. Najczęściej są to rozległe kompleksy naturalnych drzewostanów bukowych i bukowo-jodłowych z udziałem jawora i świerka. Ponadto w miejscach bardziej niedostępnych, do naszych czasów przetrwało kilka fragmentów leśnych o charakterze pierwotnym. Górna granica lasu utworzona jest w Bieszczadach przez krzywulcowe drzewostany bukowe i jaworowe, co jest zjawiskiem unikalnym w całych Karpatach. W Bieszczadzkim Parku Narodowym stwierdzono występowanie ok. 780 gatunków roślin naczyniowych, 250 gatunków mchów, przeszło 500 gatunków porostów i około 1000 gatunków grzybów. Wśród roślin naczyniowych blisko 30 to szczególnie cenne gatunki wschodniokarpackie, np. tojad wschodniokarpacki i tauryjski, goździk karuzek skalny, lepnica karpacka, pszeniec biały. Na najwyższych bieszczadzkich szczytach swoje stanowiska mają cenne gatunki alpejskie, np., zawilec naryzowy, rojnik górski i skalnica gronkowa.
Utworzony na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 4 VIII 1973 r. (faktyczną działalność rozpoczą od dn. 11 XI 1973 r.). Kilkakrotnie powiększany, ostatniorozporządzeniem Rady Ministrów z dn. 25 I 1991 r.