Bukszpan wiecznie zielony, bukszpan pospolity (Buxus sempervirens) Do rodzaju Buxus należy około 70 gatunków krzewów i drzew wolno rosnących i długowiecznych. B. sempervirens to mocno rozgałęziony krzew (niewielkie drzewo) o gęsto rosnących, ciemnozielonych eliptycznych liściach (1-3 cm), które pozostają na roślinie przez całą zimę. Kwiaty niepozorne, niekiedy pachnące pojawiają się pęczkami w kątach liści. Owoc torebka z trzema wyrostkami. Bukszpan jest rośliną nektarodajną.
Rozmiary. Wysokość 1,2 m - max 4 m, szerokość 75 cm
Odmiany. 'Elegantissima'- zwarty krzew o liściach zielonych z jasnożółtym brzegiem, 'Suffruticosa' - mały krzew, żywo zielone błyszczące liście
Kwitnienie IV-V
Wymagania. Ma niezbyt duże wymagania glebowe. Może rosnąć na przeciętnych glebach, w tym wapiennych. Dobrze rośnie w słońcu, podobnie jak w cieniu.
Uprawa i pielęgnacja. Bukszpany sadzimy jesienią lub wiosną w słońcu lub półcieniu. Na zimę należy je okrywać, gdyż mogą przemarzać.
Rozmnażanie. Sadzonki pędowe (VIII)
Cięcie. Znosi bardzo dobrze. Można z nich formować figury geometryczne, drzewka bonsai. Żywopłoty przycinamy 2-3 razy w roku.
Podlewanie i nawożenie. Najlepiej podlewać regularnie i umiarkowanie, toleruje suszę. glebę można wzbogacić kompostem. Z kolei silnie cięte krzewy można zasilić na wiosnę nawozem wieloskładnikowym.
Choroby i szkodniki. Miodówki powodujące deformacje liści, skorupnik jabłoniowy (brązowe czerwce powodują zamieranie roślin), brunatna plamistość liści, zamieranie pędów bukszpanu (liście brązowieją i opadają, na dolnej stronie liści pojawia się różowo-szary nalot grzyba Pseudonectria rousseliana). Do infekcji dochodzi w wyniku ran po przycinaniu roślin
Zastosowanie. Solitery, żywopłoty, obwódki, bonsai w ogrodach, parkach.
Bukszpan wiecznie zielony, bukszpan pospolity (Buxus sempervirens) Do rodzaju Buxus należy około 70 gatunków krzewów i drzew wolno rosnących i długowiecznych. B. sempervirens to mocno rozgałęziony krzew (niewielkie drzewo) o gęsto rosnących, ciemnozielonych eliptycznych liściach (1-3 cm), które pozostają na roślinie przez całą zimę. Kwiaty niepozorne, niekiedy pachnące pojawiają się pęczkami w kątach liści. Owoc torebka z trzema wyrostkami. Bukszpan jest rośliną nektarodajną.
Rozmiary. Wysokość 1,2 m - max 4 m, szerokość 75 cm
Odmiany. 'Elegantissima'- zwarty krzew o liściach zielonych z jasnożółtym brzegiem, 'Suffruticosa' - mały krzew, żywo zielone błyszczące liście
Kwitnienie IV-V
Wymagania. Ma niezbyt duże wymagania glebowe. Może rosnąć na przeciętnych glebach, w tym wapiennych. Dobrze rośnie w słońcu, podobnie jak w cieniu.
Uprawa i pielęgnacja. Bukszpany sadzimy jesienią lub wiosną w słońcu lub półcieniu. Na zimę należy je okrywać, gdyż mogą przemarzać.
Rozmnażanie. Sadzonki pędowe (VIII)
Cięcie. Znosi bardzo dobrze. Można z nich formować figury geometryczne, drzewka bonsai. Żywopłoty przycinamy 2-3 razy w roku.
Podlewanie i nawożenie. Najlepiej podlewać regularnie i umiarkowanie, toleruje suszę. glebę można wzbogacić kompostem. Z kolei silnie cięte krzewy można zasilić na wiosnę nawozem wieloskładnikowym.
Choroby i szkodniki. Miodówki powodujące deformacje liści, skorupnik jabłoniowy (brązowe czerwce powodują zamieranie roślin), brunatna plamistość liści, zamieranie pędów bukszpanu (liście brązowieją i opadają, na dolnej stronie liści pojawia się różowo-szary nalot grzyba Pseudonectria rousseliana). Do infekcji dochodzi w wyniku ran po przycinaniu roślin
Zastosowanie. Solitery, żywopłoty, obwódki, bonsai w ogrodach, parkach.