zett1
Kserokopiarka (kserograf) Składa się z 1) części optycznej (szyba, lampa oświetlająca, lustra. 2) zespół bębna światłoczułego z elektrodami 3) zespół tonera z elektrodami i wałkami 4) cześć utrwalająca. Zasada działania- po uruchomieniu opcji kopiowania pod położonym na szybie dokumentem przesuwana jest lampa oświetlająca. Odbite światło pada na powierzchnię obracającego się z odpowiednią prędkością bębna selenowego. Bęben ułamek sekundy wcześniej został naelektryzowany elektrodą (drut, tzw charger) będącą pod wysokim napięciem- kilka tysięcy V. W miejscach potem oświetlonych (czyli tam, gdzie kopiowana kartka jest biała) selen wskutek zjawiska fotoelektrycznego przestaje przewodzić prąd. Powstaje obraz dokumentu w postaci ładunków elektrycznych na bębnie. Bęben kręcąc się trafia w obszar zespołu podającego toner. Toner zmieszany jest z developerem (namagnetyzowany developer służy jako "nośnik" tonera, są to spreparowane opiłki żelaza). Cząstki tonera zostają przyciągnięte przez naelektryzowane fragmenty powierzchni bębna. Czyli tam, gdzie światło nie padało lub było słabe. Następnie bęben z naklejonym tonerem trafia w miejsce, gdzie przesuwany jest pod nim papier. Pod papierem znajduje się zasilana dużym ujemnym napięciem elektroda przyciągająca toner- następuje przeskok tonera na papier. Pozostaje utrwalenie proszku, jakim jest toner. Zazwyczaj termicznie- odpowiedni wałki nagrzewają papier, toner wtapia się w papier..
1) części optycznej (szyba, lampa oświetlająca, lustra.
2) zespół bębna światłoczułego z elektrodami
3) zespół tonera z elektrodami i wałkami
4) cześć utrwalająca.
Zasada działania- po uruchomieniu opcji kopiowania pod położonym na szybie dokumentem przesuwana jest lampa oświetlająca. Odbite światło pada na powierzchnię obracającego się z odpowiednią prędkością bębna selenowego. Bęben ułamek sekundy wcześniej został naelektryzowany elektrodą (drut, tzw charger) będącą pod wysokim napięciem- kilka tysięcy V. W miejscach potem oświetlonych (czyli tam, gdzie kopiowana kartka jest biała) selen wskutek zjawiska fotoelektrycznego przestaje przewodzić prąd. Powstaje obraz dokumentu w postaci ładunków elektrycznych na bębnie. Bęben kręcąc się trafia w obszar zespołu podającego toner. Toner zmieszany jest z developerem (namagnetyzowany developer służy jako "nośnik" tonera, są to spreparowane opiłki żelaza). Cząstki tonera zostają przyciągnięte przez naelektryzowane fragmenty powierzchni bębna. Czyli tam, gdzie światło nie padało lub było słabe. Następnie bęben z naklejonym tonerem trafia w miejsce, gdzie przesuwany jest pod nim papier. Pod papierem znajduje się zasilana dużym ujemnym napięciem elektroda przyciągająca toner- następuje przeskok tonera na papier. Pozostaje utrwalenie proszku, jakim jest toner. Zazwyczaj termicznie- odpowiedni wałki nagrzewają papier, toner wtapia się w papier..