niziutka125
Główną bohaterką powieściLucy Mound Montgomery pt.: Ania z Zielonego Wzgórza jest jedynastoletnia Ania Shirley. Pochodziła z sierocińc, jej rodzice zmarli gdy była mała. Dziewczynka wyróżniała się wśród swoich rówieśników niezwykle bujną wyobraźnią. Uwagę zwracają jej długie promiennorude włosy, które kontrastują z jej jasną cerą. Ania posiada umiejętność wzorowego uczenia się. Dzięki temu wraz z Gilbertem była najmądrzejsza w szkole. Niestety Ania Shirley była również zarozumiała oraz pamiętliwa, te cech pokazywała np. kiedy nie mogła przebaczyć swojemu szkolnemu rywalowi Gilbertowi, gdy w szkole przezwał ją od Marchewki. Główna postać powieści Lucy Mound Motgomery jest też osobą, która bardzo łatwo daje się sprowokować. Pokazała to kiedy przyjęła wyzwanie, aby przejść po dachu, niestety mniej więcej w połowie dystansu spadła i skręciła kostkę. Jednak mimo tych wszystkich wad Ania ma też zalety. Bohaterka jest bardzo odważna pokazuje to wtedy, kiedy jej najlepsza pszyjaciółka Dianapobiegła po pomoc, a ona została sama w lesie ze skręconą kostką. Moim zdaniem Ania Shirley jest osobą zbyt dumną i zarozumiałą jednak ma też wiele zalet. Mogłabym mieć taką pogodną i wrażliwą przyjaciółkę.
2 votes Thanks 1
Zgłoś nadużycie!
ANIA SHIRLEY Ania wychowała się w Domu Sierot. Jej matka była nauczycielką w liceum. Umarła na febrę w trzy miesiące po urodzeniu dziewczynki. W cztery dni później, na tę samą chorobę, zmarł ojciec Ani. Dziewczynkę przyjęło obce małżeństwo, u którego zajmowała się gromadką młodszych dziec. W końcu znalazła się w Domu Sierot. Nie znała rodzicielskiej miłości, rodzinnego ciepła, latami marzyła o własnym domu pośród ukochanej przyrody, zieleni. Shirley była zbyt szczupła, niepozorna, ruda i piegowata, co stanowiło powód nieustannego zmartwienia dziewczynki uważającej się za bardzo brzydką. Jednak Ania wyrosła na piękną młodą kobietę zwracającą uwagę mężczyzn. W powieści główna bohaterka ulega wyraźnej przemianie. Początkowo jest to dziecko bardzo egzaltowane, wyrażające się w dziwaczny i wyszukany sposób. Ta uparta, mówiąca niemal bez przerwy dziewczyna nie jest postacią szczególnie sympatyczną. Świat marzeń Ani z tego okresu był równie osobliwy, jak jej język: poetyczny, romantyczny, zupełnie ignorujący realność. Jednak już wtedy bohaterka dawała też dowody nieprzeciętnych zalet charakteru – na przykład ratując życie chorego dziecka. Pod wpływem nauki, szczególnie zaś nowej nauczycielki, Ania zmieniła się. Zaczęła mówić prosto i jasno. Jej dziwaczne marzenia stały się realnymi planami bardzo ambitnej dziewczyny. Dzięki niezwykłej pracowitości, uporowi w pokonywaniu trudności została przyjęta do seminarium, które umożliwiło jej podjęcie studiów. Rezygnując z tych ostatnich dała dowód, iż jest zdolna do poświęceń. Zresztą zawsze była bardzo wrażliwa na krzywdę innych, gotowa do pomocy każdemu. Bez większego trudu pozyskiwała przyjaciół. Kochała też przyrodę, umiała zachwycać się każdym drzewem, gałązką, listkiem. Ania z pewnością była indywidualistką. Niechętnie ulegała naciskom otoczenia, miała o wszystkim i o każdym własne zdanie. Jeśli nawet musiała ustąpić, to w głębi duszy zachowywała to, co uważała za słuszne. Wypracowała sobie własny system wartości, system moralny i bezwzględnie przestrzegała jego reguł – nawet wtedy, gdy było to trudne. Była prostolinijna i prawdomówna, szczera. Gdy poznajemy Anię, jest ona jedenastoletnią, piegowatą dziewczyną o zielonych oczach i rudych włosach. Biedny strój, brzydka sukienka nie dodają jej uroku. Ania z końcowych fragmentów powieści to już zadbana, piękna młoda kobieta. Przy tym ambitna, pracowita oraz zdolna.
Dziewczynka wyróżniała się wśród swoich rówieśników niezwykle bujną wyobraźnią. Uwagę zwracają jej długie promiennorude włosy, które kontrastują z jej jasną cerą. Ania posiada umiejętność wzorowego uczenia się. Dzięki temu wraz z Gilbertem była najmądrzejsza w szkole. Niestety Ania Shirley była również zarozumiała oraz pamiętliwa, te cech pokazywała np. kiedy nie mogła przebaczyć swojemu szkolnemu rywalowi Gilbertowi, gdy w szkole przezwał ją od Marchewki. Główna postać powieści Lucy Mound Motgomery jest też osobą, która bardzo łatwo daje się sprowokować. Pokazała to kiedy przyjęła wyzwanie, aby przejść po dachu, niestety mniej więcej w połowie dystansu spadła i skręciła kostkę. Jednak mimo tych wszystkich wad Ania ma też zalety. Bohaterka jest bardzo odważna pokazuje to wtedy, kiedy jej najlepsza pszyjaciółka Dianapobiegła po pomoc, a ona została sama w lesie ze skręconą kostką.
Moim zdaniem Ania Shirley jest osobą zbyt dumną i zarozumiałą jednak ma też wiele zalet. Mogłabym mieć taką pogodną i wrażliwą przyjaciółkę.
Ania wychowała się w Domu Sierot. Jej matka była nauczycielką w liceum. Umarła na febrę w trzy miesiące po urodzeniu dziewczynki. W cztery dni później, na tę samą chorobę, zmarł ojciec Ani. Dziewczynkę przyjęło obce małżeństwo, u którego zajmowała się gromadką młodszych dziec. W końcu znalazła się w Domu Sierot. Nie znała rodzicielskiej miłości, rodzinnego ciepła, latami marzyła o własnym domu pośród ukochanej przyrody, zieleni.
Shirley była zbyt szczupła, niepozorna, ruda i piegowata, co stanowiło powód nieustannego zmartwienia dziewczynki uważającej się za bardzo brzydką. Jednak Ania wyrosła na piękną młodą kobietę zwracającą uwagę mężczyzn.
W powieści główna bohaterka ulega wyraźnej przemianie. Początkowo jest to dziecko bardzo egzaltowane, wyrażające się w dziwaczny i wyszukany sposób. Ta uparta, mówiąca niemal bez przerwy dziewczyna nie jest postacią szczególnie sympatyczną. Świat marzeń Ani z tego okresu był równie osobliwy, jak jej język: poetyczny, romantyczny, zupełnie ignorujący realność. Jednak już wtedy bohaterka dawała też dowody nieprzeciętnych zalet charakteru – na przykład ratując życie chorego dziecka.
Pod wpływem nauki, szczególnie zaś nowej nauczycielki, Ania zmieniła się. Zaczęła mówić prosto i jasno. Jej dziwaczne marzenia stały się realnymi planami bardzo ambitnej dziewczyny. Dzięki niezwykłej pracowitości, uporowi w pokonywaniu trudności została przyjęta do seminarium, które umożliwiło jej podjęcie studiów. Rezygnując z tych ostatnich dała dowód, iż jest zdolna do poświęceń. Zresztą zawsze była bardzo wrażliwa na krzywdę innych, gotowa do pomocy każdemu. Bez większego trudu pozyskiwała przyjaciół. Kochała też przyrodę, umiała zachwycać się każdym drzewem, gałązką, listkiem.
Ania z pewnością była indywidualistką. Niechętnie ulegała naciskom otoczenia, miała o wszystkim i o każdym własne zdanie. Jeśli nawet musiała ustąpić, to w głębi duszy zachowywała to, co uważała za słuszne. Wypracowała sobie własny system wartości, system moralny i bezwzględnie przestrzegała jego reguł – nawet wtedy, gdy było to trudne. Była prostolinijna i prawdomówna, szczera.
Gdy poznajemy Anię, jest ona jedenastoletnią, piegowatą dziewczyną o zielonych oczach i rudych włosach. Biedny strój, brzydka sukienka nie dodają jej uroku. Ania z końcowych fragmentów powieści to już zadbana, piękna młoda kobieta. Przy tym ambitna, pracowita oraz zdolna.