Stanisław Tarkowski – postać fikcyjna, główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy.
Bohater powieści był 14-letnim chłopcem, synem polskiego inżyniera zatrudnionego przy budowie i konserwacji Kanału Sueskiego. Na tle swoich rówieśników wyróżniał się zarówno zręcznością i siłą, jak i zdolnością do łatwego uczenia się, w tym nauki języków obcych. Dobrze jeździł konno i dobrze pływał. Był on także wyższy i silniejszy od swoich rówieśników. Zdawał sobie sprawę ze swych zdolności, zdarzało mu się więc popadać w zarozumiałość. Postawa Stasia uległa stopniowej przemianie po porwaniu jego oraz jego towarzyszki, Nel Rawlison, przez derwiszów. Do wychodzenia z kolejnych opresji i przezwyciężania problemów przydaje mu się zręczność i mądrość, jednakże wykazuje się też opiekuńczością w stosunku do swej młodszej towarzyszki. Początkowo wynika to bardziej z wpojonego mu przez ojca honoru, Staś uważa za swój obowiązek dotrzymanie danego słowa, iż będzie opiekował się dziewczynką. Później jego postawa staje się coraz bardziej bezinteresowna. Nie bez znaczenia są także ukazane w powieści patriotyzm chłopca oraz wierność wyznawanej religii. Staś wykazał się sprytem, odwagą i pomysłowością, dzięki której najpierw zbiegł z niewoli u zwolenników Mahdiego, a następnie powrócił z Nel bezpiecznie do rodziny, by po latach ożenić się z nią.
Stanisław Tarkowski – postać fikcyjna, główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy.
Bohater powieści był 14-letnim chłopcem, synem polskiego inżyniera zatrudnionego przy budowie i konserwacji Kanału Sueskiego. Na tle swoich rówieśników wyróżniał się zarówno zręcznością i siłą, jak i zdolnością do łatwego uczenia się, w tym nauki języków obcych. Dobrze jeździł konno i dobrze pływał. Był on także wyższy i silniejszy od swoich rówieśników. Zdawał sobie sprawę ze swych zdolności, zdarzało mu się więc popadać w zarozumiałość. Postawa Stasia uległa stopniowej przemianie po porwaniu jego oraz jego towarzyszki, Nel Rawlison, przez derwiszów. Do wychodzenia z kolejnych opresji i przezwyciężania problemów przydaje mu się zręczność i mądrość, jednakże wykazuje się też opiekuńczością w stosunku do swej młodszej towarzyszki. Początkowo wynika to bardziej z wpojonego mu przez ojca honoru, Staś uważa za swój obowiązek dotrzymanie danego słowa, iż będzie opiekował się dziewczynką. Później jego postawa staje się coraz bardziej bezinteresowna. Nie bez znaczenia są także ukazane w powieści patriotyzm chłopca oraz wierność wyznawanej religii. Staś wykazał się sprytem, odwagą i pomysłowością, dzięki której najpierw zbiegł z niewoli u zwolenników Mahdiego, a następnie powrócił z Nel bezpiecznie do rodziny, by po latach ożenić się z nią.