Nazwa akropol oznacza ,, górne miasto ''. Początkowo greckie akropole spełniały funkcje obronne, by z czasem stać się miejscami poświęconymi bóstwom. Najsłynniejszy jest akropol w Atenach, na którym znajdowały się: Propyleje, Pinakoteka (północne skrzydło Propylejów), świątynia Nike, Partenon, Erechtejon, świątynia Artemidy, ołtarz i posąg Ateny Promachos, świątynia Romy, Asklepiejon, teatr Dionizosa, pomnik Agrypy. W czasie budowy akropolu ukształtowały się trzy porządki architektoniczne: dorycki, joński i koryncki. Budowle wznoszone w stylu doryckim były bardziej surowe, ciężkie, a w porządku jońskim - wysmukłe i dekoracyjne. Porządek koryncki, w którym kolumna ozdobiona była wzorem liści akatu, uważa się za odmianę jońskiego. W budowli porządku doryckiego można wyróżnić: kapitel (zwieńczenie kolumny, filaru; element konstrukcyjno-dekoracyjny znajdujący się między podporą a elementem dźwiganym) oraz stylobat. Porządek joński ma już o wiele więcej części budowy. Jest to gzyms, fryz, architraw, kapitel, baza i woluta. Porządek koryncki posiada natomiast tylko kapitel i abakus. Za najdoskonalszy przykład stylu doryckiego uważa się Partenon. W jońskim stylu Erechtejon uważa się za przykład tego porządku. Natomiast koryncki styl można zauważyć na przykładzie kolumny w świątyni Apollina Epikuriosa w Bassai. Jako ozdoby budowli w tych trzech porządkach służyły płaskorzeźby przedstawiające historię bóstwa lub bohatera związanego z danym miejscem. Jednak porządek dorycki jest najstarszy z tych trzech stylów i ukształtował się jako pierwszy.
Nazwa akropol oznacza ,, górne miasto ''. Początkowo greckie akropole spełniały funkcje obronne, by z czasem stać się miejscami poświęconymi bóstwom. Najsłynniejszy jest akropol w Atenach, na którym znajdowały się: Propyleje, Pinakoteka (północne skrzydło Propylejów), świątynia Nike, Partenon, Erechtejon, świątynia Artemidy, ołtarz i posąg Ateny Promachos, świątynia Romy, Asklepiejon, teatr Dionizosa, pomnik Agrypy. W czasie budowy akropolu ukształtowały się trzy porządki architektoniczne: dorycki, joński i koryncki. Budowle wznoszone w stylu doryckim były bardziej surowe, ciężkie, a w porządku jońskim - wysmukłe i dekoracyjne. Porządek koryncki, w którym kolumna ozdobiona była wzorem liści akatu, uważa się za odmianę jońskiego. W budowli porządku doryckiego można wyróżnić: kapitel (zwieńczenie kolumny, filaru; element konstrukcyjno-dekoracyjny znajdujący się między podporą a elementem dźwiganym) oraz stylobat. Porządek joński ma już o wiele więcej części budowy. Jest to gzyms, fryz, architraw, kapitel, baza i woluta. Porządek koryncki posiada natomiast tylko kapitel i abakus. Za najdoskonalszy przykład stylu doryckiego uważa się Partenon. W jońskim stylu Erechtejon uważa się za przykład tego porządku. Natomiast koryncki styl można zauważyć na przykładzie kolumny w świątyni Apollina Epikuriosa w Bassai. Jako ozdoby budowli w tych trzech porządkach służyły płaskorzeźby przedstawiające historię bóstwa lub bohatera związanego z danym miejscem. Jednak porządek dorycki jest najstarszy z tych trzech stylów i ukształtował się jako pierwszy.