Question

opisz 3 instrumenty strunowe, 3 instrumenty dęte i 3 instrumenty perkusyjne

mam to na jutro!!!!!

z góry dzięki;***;***;***

Answer 1

 

strunowe:

1Skrzypce to jeden z najpopularniejszych instrumentów muzycznych, przy czym również jest jednym z instrumentów o największej sile wyrazu i wielu kompozytorów stosuje go do budowania nastroju. Nazwa pochodzi od włoskiego „violino”. Obecną – estetyczną i delikatną postać skrzypce przybrały w XVII wieku. Dzięki rozmaitym technikom gry instrument ten pozwala uzyskać szeroki zakres efektów dźwiękowych. Posiada on 4 struny, dźwięk wydobywa się poprzez pocieranie lub szarpanie tychże strun. Ich drgania powodują, że powietrze wewnątrz korpusu rezonansowego wibruje i wzmacnia dźwięk. Zjawisko to nazywa się rezonansem. Struny początkowo wykonywano z katgutu, teraz jednak coraz częściej wykonuje się je z tworzyw syntetycznych. Skala skrzypiec obejmuje przeszło 4 oktawy od dźwięku g. W wielokrotnej obsadzie skrzypce wchodzą jako najważniejszy instrument w skład orkiestry symfonicznej i wielu innych zespołów orkiestrowych i kameralnych.

 

2Nazwa altówki pochodzi od włoskiego „viola”. Nazwę tę początkowo używano do określenia instrumentu przytrzymywanego pomiędzy kolanami. Jednak za prawdziwego przodka zarówno skrzypiec jak i altówki należy uznać „violę” opieraną na ramieniu. Nie wiadomo kiedy dokładnie altówka się pojawiła, ale najstarszy zachowany egzemplarz pochodzi z 1580 roku i został on wykonany przez Paola Zanettiego. Instrument ten należy do rodziny instrumentów strunowych smyczkowych. Jest nieco większa od skrzypiec (jest o jedną siódmą większa oraz jej smyczek jest nieco dłuższy i cięższy), posiada miękką, łagodną i głęboką barwę brzmienia, jednocześnie mniej jaskrawą niż skrzypcowa. Jej cztery struny są strojone o kwintę niżej niż w skrzypcach. Altówka rzadziej jest używana jako instrument solowy, przede wszystkim wchodzi ona w skład zespołów kameralnych oraz orkiestry symfonicznej. Przez bardzo długi czas służyła ona niemal wyłącznie za instrument pomocniczy w muzyce orkiestrowej i kameralnej. Dopiero kiedy zwróciła uwagę swoją unikalną jakością tonu oraz niskim, niemal nosowym, tajemniczym brzmieniem, zaczęto ją wykorzystywać również jako instrument solowy. Pod koniec XVIII wieku muzycy zaczęli doceniać charakterystyczne piękno tego brzmienia, i co się z tym wiązało, altówka zaczęła stopniowo nabierać coraz większego znaczenia.

 

3Kontrabas to instrument, który powstał z gamby kontrabasowej w XVI wieku. Jest to największy i najniżej brzmiący instrument smyczkowy, na którym gra się na stojąco. Kontrabas wykorzystywany jest przede wszystkim w orkiestrze, stosowany jest też jako ważny instrument rytmiczny (basowy) w jazzie. Z uwagi na ograniczone możliwości techniczne (wielkie rozmiary instrumentu, grube struny, trudne palcowanie), kontrabas jako instrument solowy występuje bardzo rzadko.

 

dęte

1FLET
instrument muzyczny z grupy instrumentów dętych drewnianych wargowych, wyróżnia się dwa typy fletów: flet poprzeczny - obustronnie zamknięta rurka drewniana lub z kości słoniowej, o długości ponad 70 cm, z otworem wargowym przy jednym z końców instrumentu i z otworami bocznymi (12-16) służącymi do zmiany wysokości dźwięku, zamykanymi i otwieranymi za pomocą systemu klap, brzmienie fletu zależy od materiału, z jakiego jest wykonany (f. drewniany ma brzmienie miękkie, flet metalowy - ostrzejsze); w zespole instrumentów dętych drewnianych flet realizuje partię najwyższego głosu; w Europie flet poprzeczny pojawił się w XII w. (z Azji), w końcu XIV w. trafił do instrumentarium artystycznego, ostateczna wersja fleta ukształtowała się w XVIII w. odmianą fleta poprzecznego jest piccolo flet podłużny, dziobkowy, wywodzi się z piszczałki ludowej; trzymany w czasie gry pionowo, o długiej wąskiej rurce, zaopatrzonej w otwory boczne kryte w czasie gry palcami lub klapkami; w Europie znany od XI w., od XIV budowany w różnych strojach, najczęściej dyszkantowym, altowym i tenorowym; od poł. XVIII wieku ustępował stopniowo miejsca fletowi poprzecznemu; dziś stosowany tylko przez zespoły wykonujące muzykę dawną, prastarymi formami fletu podłużnego były opatrzone kilkoma otworami bocznymi flety naczyniowe z wypalonej gliny, do których nawiązuje w XIX w. Okaryna kielich lub kieliszek do wina, wysoki, na wąskiej i krótkiej nóżce, czasem z pokrywą, popularny w XVIII w.

 

2FAGOT
instrument dęty drewniany o podwójnym stroiku i niskiej skali (B1 - f2), występuje w orkiestrze symfonicznej jako instrument basowy wchodzi w skład orkiestry symfonicznej

 

3PICCOLO , pikolo, pikulina
najmniejsza odmiana fletu poprzecznego, picoolo jest instrumentem transponującym
o oktawę w górę, początkowo stosowany niemal wyłącznie w orkiestrach wojskowych, do orkiestry symfonicznej trafił za sprawą L. van Beethovena, w grupie dętych instrumentów drewnianych realizuje głos najwyższy.

 

perkusyjne

1Marakasy (maraca) - instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, rodzaj gruchawki , której korpus wykonany jest z gliny, skorupy orzecha lub dyni , osadzony na drewnianym trzonku. Wewnątrz tak utworzonej puszki rezonansowej znajdują się twarde nasiona, kamyczki itp., wydające przy potrząsaniu marakasami charakterystyczny szelest.

 

2 abla - instrument muzyczny z grupy membranofonów.

Jest to para drewnianych, glinianych lub miedzianych kociołków, gra się na nich kiściami dłoni lub palcami. Membrany obu naciąga się rzemieniami.

Tabla towarzyszy wraz z innymi instrumentami (sitar, sarod, saranga) klasycznym indyjskim śpiewom i tańcom lub jest traktowana jako instrument solowy. Europejska i północnoamerykańska muzyka popularna drugiej poł. XX w. odkryła te instrumenty dla list przebojów (The Beatles, Blancmange) a w jazzie używane były w jazzrockowych grupach Milesa Davisa w latach 70.

 

3Pandeiro to instrument muzyczny wykorzystywany w capoeira. Budową zbliżony do tamburynu. Instrumenty różnią się jednak brzmieniowo, dzwonki wykonane są w sposób który umożliwia uzyskanie brzmień krótszych, bardziej wyrazistych, co pomaga klarowności gry przy wykonywaniu szybkich, skomplikowanych figur rytmicznych. Grający podczas gry wykorzystuje obydwie dłonie. Najczęściej dłoń wolną od trzymania, w tym : koniuszki palców (pojedyncze uderzenia lub efekt tremolo), kciuk (uderzenie 'otwarte' nisko brzmiące nie tłumionie i uderzenie 'zamknięte' gdzie palec trzymającej dłoni tłumi od wewnątrz wibracje membrany nadając mu wysoko brzmiące, akcentowane uderzenia, całą i dolną powierzchnią dłoni i wykorzystanie tarcia wprowadzajac w ruch pojedynczy palec wzdłuż średnicy, jednocześnie dociskającego nieznacznie membrany, efekt zagęszczenia ilości uderzeń powodujący brzmienie charakterystyczne dla całej rodziny tamburynów.