Question

Opisz 3-4 tańce narodowe innych narodów, oprócz walca, cza-czy, rekonderola, czardasza i country... a i nie polski... mogą i nawet muszą być z neta jak kto woli... proszę rozwiążcie...
dzięki ;)

Answer 1

Polka-jest to narodowy taniec czeski , w Polsce znany od końca XVIII w.Polka ma szybkie tempo , w metrum 2/4 , charakterystyczny ruch ósemkowy z rytmem punktowanym.

Menuet-jest to dawny francuski taniec dworski , który przetrwał do końca XVIII w. Zwany był " królem tańców i tańcem królów ".
Jest pochodzenia ludowego . Cechuje go płynność ruchów i elegancki sposób wykonania .Menuet jest w metrum 3/4, ma umiarkowane tempo i formę ABA.

Gawot-znany był we Francji od końca XVI w . Największą popularność zyskał w XVIII w - był wtedy częściej grywany niż menuet . Tempo gawota jest umiarkowane metrum 4/4 lub 2/4. Gawot zawsze zaczyna się przedtaktem ma budowę dwuczęściową lub " rondową ".

Sarabanda-dawny taniec pochodzenia hiszpańskiego. Była popularna w XVI i XVII wieku . Melodia często z ornamentami.
Ma metrum 3/2 lub 3/4 jej tempo jest powolne i dostojne.

Jak będziesz miał kłopoty z muzyki do kieruj się do mnie chodze do akademii muzycznej i jestem w 6 klasie ;)

Answer 2

 Gawot – Gawot to francuski taniec ludowy z Delfinatu, w metrum alla breve
z półtaktowym przedtaktem. Z końcem XVI w. stał się tańcem dworskim. Gawot wielokrotnie występował w baletach i operach
J. B. Lullego, J. Ph. Rameau. Pojawia się także w dziełach operowych G. F. Haendla, Ch. W. Glucka.
Odegrał także dużą rolę w muzyce instrumentalnej, szczególnie w suicie, pojawiał się także w utworach na klawesyn. W muzyce XX w. wskrzesił go Prokofiew w swojej Symfonii D – dur zwanej „Klasyczną”.
Gawot posiada charakter wytworny, który jest podkreślony tempem umiarkowanym. Rytmika gawota przedstawia tak różnorodne układy, że trudno ustalić typową formułę. Taniec ma z reguły formę repryzową, część środkowa prawie zawsze jest w tonacji mollowej.

 Menuet – jest tańcem francuskim, pochodzenia ludowego. Do dnia dzisiejszego zachował się w niektórych prowincjach francuskich, np. w Prowansji. Za Ludwika XIV przekształcił się w taniec dworski, stając się popularnym tańcem towarzyskim. U J. B. Lullego, który wprowadził go do baletu
i opery, otrzymał formę II – częściową AB. Jako taniec towarzyski wyszedł z użycia w II poł. XVIII w. Od początku XVIII pojawia się jako taniec stylizowany w barokowych formach cyklicznych (concerto grosso, sonata, suita). Do symfonii klasycznej wprowadził go kompozytor szkoły mannheimskiej. Ok. 1800 r. w cyklu sonatowym miejsce menueta zajęło scherzo. Menuet w XX w. często zostaje wprowadzony na zasadzie archaizacji. Przeważa forma repryzowa ABA. Charakterystyczne jest metrum nieparzyste, trójdzielne i formuła zakończeniowa:



 Polka – wirowy taniec czeski, powstały ok. 1830 r. Charakteryzuje się szybkim tempem, metrum dwudzielnym o rytmie:

W stylizowanej twórczości np. u Bedricha Smetany, Dworaka, Straussa.


 Hopak – rosyjski taniec ludowy w metrum 2/4 o charakterze wesołym, rubasznym, tańczony przez solistę, a przy większych uroczystościach przez całą grupę.

 Trepak – staroruski taniec w metrum 2/4 o żywym tempie i skocznym charakterze. Nazwa pochodzi od słowa „tropać” – tupać nogami.

 Malagueña – lokalny wariant tańca z okolic Malagi. W stylizowanej formie
u Albeniza.

 Tango – obecnie taniec towarzyski. Pierwowzorem były hiszpańska habanera
i flamenco. Pierwsza forma tego tańca pojawiła się w Argentynie w I poł. XVIII w. Do Europy przywędrowało w 1910 r., gdzie zyskało popularność. Utrzymane
w metrum parzystym, dwudzielnym 2/4 lub 4/8 i w wolnym tempie. Najbardziej znane tanga w twórczości Carlosa Gardela i Astora Piazzolli.

 Habanera – ludowy taniec kubański, zbliżony do tanga o charakterystycznym, synkopowanym rytmie. Powstał ok. 1850 r. z tańca contradanza.
Ok. 1900 stał się popularnym tańcem towarzyskim.

 Bolero – hiszpański taniec ludowy, znany do dziś np. w Andaluzji, czy Kastylii. Składa się z II części powtarzających się i tria. Partie instrumentalne pojawiają się często z głosem wokalnym – wokalizą