Opisać poszczególne Sonety Krymskie. Im więcej tym lepiej. :)
alex58manutd Zbiór ten zawiera wiele przemyśleń, rozterek duchowych i tęsknoty wygnańca /autora/, który musi przebywać z dala od najbliższych i swej Ojczyzny, pozbawiony jakiegokolwiek kontaktu z nimi."Stepy akermanskie"Obraz Akermanu między Akermanem a ujściem Dniestru do morza. Step porównuje autor do szumiacego oceanu. Bohater utworu to podróżnik, wędrowiec, ktoś kto przybył do obcej krainy. Jest nim sam autor - tulacz, wygnaniec z Litwy. Opis wrażeń dźwiękowych i wzrokowych jest porównywalny z krajobrazem Litwy, np. żurawie niespotykane na Krymie."Ajudah"Stojąc na szczycie góry auor patrzy w dół na fale rozbijające się o brzeg, które zostawiają po sobie: muszle, perły, korale. Góra - to serce poety, fale - to namiętność a muszle, perły, korale to wiersze (snety) które zostaną jako pamiątka z pobytu autora na Krymie. Potęga sił natury wzbudza podziw i grozę. Jednak w zderzeniu z brzegiem groźn fale tracą impet. Podobnie jak muszle, perły pozostawione przez żywioł morski na brzegu, tak poeta chce utrwalić swoje namiętności w poezji."Czatyrdach"Niezniszczalna, wielka, potężna góra Czaturdach tkwi nieruchomo od pokoleń obojętna na ludzkie cierpienia. Otacza ją płaszcz lasu, turban z chmur i zapatrzenie jakby modlitewne w niebo. Góra - pośrednik między człowiekiem a niebem milczy. Cóż wobec góry znaczy człowiek: kruchy i mizerny i jego modlitwa o ziemskich problemach. Autor stawia pytanie czy Bóg tak jak góra potężny i wielki jest obojętny wobec ludzkiego cierpienia i modlitwy."Ałuszta"Kolorowe, żywe, namalowane emocjami obrazy w ktorych poeta ukazal piekno Auszty . Opis świata na falach to porwnanie do oczu tygrysa. Pola lawendy i roz tworzą rubinowe baldachimy , zaslaniające niebo. Inwazje szaraczy poeta ukaza jako caun skrzydlaty. Szum l to modlitwa ( namaz) , odmawiana przez tysiące klosw zbóż.Sonet wywoluje emocje tj. zadumę, zachwyt, przestrogę i niepewność zwiazana z oczekiwaniem na nieznane ."Ałuszta w nocy"Opis wschodniej, egzotycznej nocy. Wszystko zasypia, zapada cisza. Tylko blyski meteoru budza poete ze snu. Noc porwnana jest tu do wschodniej odaliski ktora usypia swymi pieszczotami kochanka do snu."Grób Potockiej"Opis Bakczysaraju i nawiązanie przez poetę do uprowadzenia Marii Potockiej przez chana tureckiego. Uwieziona w pałacu tesniła za ojczyzną i zmarła z dugotrwałej, nieuleczalnej tęsknoty za krajem. Poeta zali się ze spotka go prawdopodobnie podobny los."Pielgrzym"Podmiot liryczny to pielgrzym, wedrowiec, tułacz wędrujacy po stepach Krymu. Jest nim sam poeta zafascynowany egzotycznym, wspaniaym krajobrazem ale pamięć przywołuje mniej urozmaicony, ukochany krajobraz litewski. Podrożując po stepie wozem poeta ujmuje swą podróz jakby plynął łodzią po oceanie nurzając się w zieloność jak w morską głębinę. Gwiazdy to przewodniczki łodzi a Dniestr to " lampa Akermanu". Wraz ze zmierzchem zapada cisza, słychać tylko lecące żurawie i motyla kołyszącego się na trawie.W miarę narastania mroku rośnie niepokój poety, który nasłuchuje głosu z dalekiej Litwy. Świadczy to o tęsknocie poety za ojczyzną.Brak glosu z Litwy wywoluje rozczarowanie i żal. Poeta mowi: - jedżmy, nikt nie woła - .Świat oglądany przez wędrującego pielgrzyma jest zmysłowy, kolorowy jednakże przesycony tęsknotą za umiłowanym krajem - Litwą.
Zbiór ten zawiera wiele przemyśleń, rozterek duchowych i tęsknoty wygnańca /autora/, który musi przebywać z dala od najbliższych i swej Ojczyzny, pozbawiony jakiegokolwiek kontaktu z nimi."Stepy akermanskie"Obraz Akermanu między Akermanem a ujściem Dniestru do morza. Step porównuje autor do szumiacego oceanu. Bohater utworu to podróżnik, wędrowiec, ktoś kto przybył do obcej krainy. Jest nim sam autor - tulacz, wygnaniec z Litwy. Opis wrażeń dźwiękowych i wzrokowych jest porównywalny z krajobrazem Litwy, np. żurawie niespotykane na Krymie."Ajudah"Stojąc na szczycie góry auor patrzy w dół na fale rozbijające się o brzeg, które zostawiają po sobie: muszle, perły, korale. Góra - to serce poety, fale - to namiętność a muszle, perły, korale to wiersze (snety) które zostaną jako pamiątka z pobytu autora na Krymie. Potęga sił natury wzbudza podziw i grozę. Jednak w zderzeniu z brzegiem groźn fale tracą impet. Podobnie jak muszle, perły pozostawione przez żywioł morski na brzegu, tak poeta chce utrwalić swoje namiętności w poezji."Czatyrdach"Niezniszczalna, wielka, potężna góra Czaturdach tkwi nieruchomo od pokoleń obojętna na ludzkie cierpienia. Otacza ją płaszcz lasu, turban z chmur i zapatrzenie jakby modlitewne w niebo. Góra - pośrednik między człowiekiem a niebem milczy. Cóż wobec góry znaczy człowiek: kruchy i mizerny i jego modlitwa o ziemskich problemach. Autor stawia pytanie czy Bóg tak jak góra potężny i wielki jest obojętny wobec ludzkiego cierpienia i modlitwy."Ałuszta"Kolorowe, żywe, namalowane emocjami obrazy w ktorych poeta ukazal piekno Auszty . Opis świata na falach to porwnanie do oczu tygrysa. Pola lawendy i roz tworzą rubinowe baldachimy , zaslaniające niebo. Inwazje szaraczy poeta ukaza jako caun skrzydlaty. Szum l to modlitwa ( namaz) , odmawiana przez tysiące klosw zbóż.Sonet wywoluje emocje tj. zadumę, zachwyt, przestrogę i niepewność zwiazana z oczekiwaniem na nieznane ."Ałuszta w nocy"Opis wschodniej, egzotycznej nocy. Wszystko zasypia, zapada cisza. Tylko blyski meteoru budza poete ze snu. Noc porwnana jest tu do wschodniej odaliski ktora usypia swymi pieszczotami kochanka do snu."Grób Potockiej"Opis Bakczysaraju i nawiązanie przez poetę do uprowadzenia Marii Potockiej przez chana tureckiego. Uwieziona w pałacu tesniła za ojczyzną i zmarła z dugotrwałej, nieuleczalnej tęsknoty za krajem. Poeta zali się ze spotka go prawdopodobnie podobny los."Pielgrzym"Podmiot liryczny to pielgrzym, wedrowiec, tułacz wędrujacy po stepach Krymu. Jest nim sam poeta zafascynowany egzotycznym, wspaniaym krajobrazem ale pamięć przywołuje mniej urozmaicony, ukochany krajobraz litewski. Podrożując po stepie wozem poeta ujmuje swą podróz jakby plynął łodzią po oceanie nurzając się w zieloność jak w morską głębinę. Gwiazdy to przewodniczki łodzi a Dniestr to " lampa Akermanu". Wraz ze zmierzchem zapada cisza, słychać tylko lecące żurawie i motyla kołyszącego się na trawie.W miarę narastania mroku rośnie niepokój poety, który nasłuchuje głosu z dalekiej Litwy. Świadczy to o tęsknocie poety za ojczyzną.Brak glosu z Litwy wywoluje rozczarowanie i żal. Poeta mowi: - jedżmy, nikt nie woła - .Świat oglądany przez wędrującego pielgrzyma jest zmysłowy, kolorowy jednakże przesycony tęsknotą za umiłowanym krajem - Litwą.