Opisać jeden z 7 cudów świata starożytnego. 1.Piramida Cheopsa 2.Wiszące ogrody królowej Semiramidy 3.Świątynia Artemidy w Efezie 4.Posąg Zeusa w Olimpii 5.Mauzoleum w Halikarnasie 6.Kolos Rodyjski 7.Latarnia morska na Faros Ja wybrałam Wiszące ogrody królowej Semiramidy(powstały w 600w.p.n.e. przez Babilończyków,a zostały zniszczony przez trzęsienie ziemi po I w.p.n.e.) Zostały zbudowane w Babilonie na polecenie króla Nabuchodonozora II dla swojej żony Amytis,,ponieważ bardzo tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju. Budowla ta nie przetrwała do dzisiejszych czasów, jednak istnieją wzmianki w wielu źródłach historycznych o jego istnieniu.Wykopaliska wykazały obecność pozostałości pałacu Nabuchodonozora II oraz specjalne konstrukcje tarasów i studzien.Zakładane one były na tarasach wznoszących się do góry, podtrzymywane specjalną konstrukcją, której szeregi tworzyły wąski coraz wyższy korytarz zasklepiony kolebkowo.Tarasy, w których sadzono rośliny były izolowane smołą oraz powłoką ołowianą gdzie umieszczano warstwę odsączającą,a następnie grubą warstwą ziemi, w której rosły drzewa i krzewy(sztucznie nawadniane).Z tarasów zwisały pnącza zakrywające chmury,sprawiało to wrażenie,ze one wiszą. Do nawadniania ich używano wody z Eufratu,dostarczaną na poszczególne poziomy za pomocą systemów kanałowych i drenów. Kochaaam historię...^^
Opis: Największa z piramid egipskich, wysokość ok. 146 m (obecnie 137 m), zbudowana z 2,3 mln bloków wapiennych. Podstawa jest prawie idealnym kwadratem o boku ok. 230 m, zorientowana według stron świata wskazywanych przez kompas. W starożytnej Grecji siedmiu słynnym budowlom i dziełom stworzonym przez człowieka nadano nazwę siedmiu cudów świata. We wszystkich zestawieniach cudów świata, układanych przez starożytnych Greków i Rzymian, zawsze znajdowały się piramidy egipskie. Jest ich wszystkich około 80 i znajdują się w okolicach Kairu, na zachodnim brzegu Nilu. Większość z nich powstała blisko 4700 lat temu. Ze źródeł historycznych wiemy, że pierwszą piramidę w Sakkarze wybudował faraon Dżeser. Największe piramidy wznieśli jednak dla siebie władcy IV dynastii, około 4600 lat temu: Cheops, Chefren i Mykerenos. Największą kamienną budowlą świata jest Wielka Piramida, zwana też piramidą Cheopsa. Zbudowana została ze starannie ociosanych bloków kamiennych, ważących średnio po dwie i pół tony. Budowano ją przez 30 lat. Większość piramid było grobowcami władców egipskich, ale nie wszystkie. Na pewno nie służyły temu celowi największe piramidy. Nigdy nie złożono w nich mumii królewskich. Celu wybudowania tych gigantycznych budowli jednoznacznie nie ustalono. Ciekawostką jest natomiast to, że wymiary piramid odpowiadają ściśle odległościom astronomicznym, które dokładnie zostały zmierzone zupełnie niedawno. Zdaniem wielu jasnowidzów i przepowiadaczy przyszłości, wewnętrzny system korytarzy piramidy Cheopsa odpowiada historii ludzkości od jej początku aż do końca świata.
1 votes Thanks 2
Martusska123
Posąg Zeusa w Olimpii: Około 470 roku p.n.e. wydano w Grecji odezwę do bogatych i biednych, aby składali datki na świątynię Zeusa w Olimpii. Miała ona być największa i najwspanialsza w całej Grecji. Napływały pieniądze, dzieła sztuki, klejnoty i wszystko, co mogło służyć budowie domu Zeusa. W 456 roku p.n.e. ukończona świątynia została poświęcona. Wznosiła się na sztucznie usypanym metrowym wzgórzu. Fundament, zachowany w niemal nienaruszonym stanie, mierzy 64 m na 27 m. Na nim stały 34 kolumny o wysokości 10,53 m każda. Wykonane były z wapienia muszlowego i utrzymywały ciężki dach zbudowany z marmurowych płyt. Centralnym punktem świątyni była cella, miejsce obrzędów religijnych ze statuą Zeusa, którą stworzył Fidiasz. Posąg Zeusa jest trzecim z siedmiu cudów świata i jedynym, który nie stał pod gołym niebem, lecz można było go podziwiać w zadaszonym pomieszczeniu. Fidiasz był Ateńczykiem i uchodzi za największego rzeźbiarza antycznego. Kiedy otrzymał zlecenie wykonania posągu Zeusa olimpijskiego, kazał zbudować atelier w odległości 80 m od świątyni. Jego wnętrze i wymiary odpowiadały dokładnie wymiarom celli w świątyni. W swoim atelier Fidiasz wzniósł najpierw rusztowanie z żelaza, drewna i gipsu, odpowiadające mniej więcej postaci Zeusa, którą chciał wykonać. Później nie przyodziane części ciała, tzn. twarz, ramiona, dłonie i stopy, zostały pokryte wymodelowaną warstwą kości słoniowej. W Grecji opowiadano nawet, że Zeus tylko po to stworzył słonie, aby mogły one dostarczyć swych kłów, potrzebnych do powleczenia posągu. Włosy Zeusa, jego szata i sandały wykonane były ze złota. W oparciu o obliczenia, można przypuszczać, że złoto zużyte na Zeusa Olimpijskiego mogło ważyć ok. 200 kg. Oczy boga składały się prawdopodobnie z dużych jak pięść kamieni szlachetnych. Posąg był wykonany za pomocą tzw. techniki chryzelefantyny: zbudowany z drewnianych desek przymocowanych do wielkiego drewnianego rusztowania, pokryty kością słoniową (tors boga) i złotem (jego szata), wyobrażał siedzącego na tronie Zeusa w płaszczu i wieńcu oliwnym, ze statuetką Nike na prawej dłoni i berłem w lewej - symbol jedności cywilizacji greckiej. Podstawa posągu 6,5 m na 1 m, wysokość ok. 13 m. Posąg znajdował się w Olimpii do 426 r. n.e., kiedy spłonął podczas pożaru świątyni. Inna wersja mówi, że został nieco wcześniej zabrany do Konstantynopola, do pałacu cesarskiego, gdzie spłonął w 475 roku n. e..
0 votes Thanks 4
gabrysia123123
Świątynia Artemidy w Efezie znana jest również pod nazwą Artemizjonu. Stanowiła największą ozdobę Efezu w Azji Mniejszej (obecnie Turcja). Była to olbrzymia (110 m na 55 m) świątynia, zbudowana przez króla Lidii Krezusa w VI wieku p.n.e. Ukończenie budowli zajęło 120 lat. W roku 356 p.n.e. świątynię spalił szewc Herostrates, by zyskać rozgłos i sławę. Została odbudowana w IV wieku p.n.e., ale uległa ponownie zniszczeniu w czasie najazdu Gotów w III wieku p.n.e. W roku 1869 ekspedycja zorganizowana przez British Museum odkryła miejsce, gdzie znajdowała się świątynia. Niektóre elementy wystroju efeskiego Artemizjonu można obecnie obejrzeć w tym muzeum. Oryginalny posąg Artemidy, niestety nie zachowany, był wykonany ze złota, srebra, kości słoniowej i czarnego kamienia (zobacz: chryzelefantyna). Można się jedynie domyślać, jak wyglądał, na podstawie opisów i zachowanej kopii. Warto zwrócić uwagę na niezwykły sposób przedstawienia bogini, przypominający bardziej rzeźby egipskie niż greckie.
Opis: Największa z piramid egipskich, wysokość ok. 146 m (obecnie 137 m), zbudowana z 2,3 mln bloków wapiennych. Podstawa jest prawie idealnym kwadratem o boku ok. 230 m, zorientowana według stron świata wskazywanych przez kompas. W starożytnej Grecji siedmiu słynnym budowlom i dziełom stworzonym przez człowieka nadano nazwę siedmiu cudów świata. We wszystkich zestawieniach cudów świata, układanych przez starożytnych Greków i Rzymian, zawsze znajdowały się piramidy egipskie. Jest ich wszystkich około 80 i znajdują się w okolicach Kairu, na zachodnim brzegu Nilu. Większość z nich powstała blisko 4700 lat temu. Ze źródeł historycznych wiemy, że pierwszą piramidę w Sakkarze wybudował faraon Dżeser. Największe piramidy wznieśli jednak dla siebie władcy IV dynastii, około 4600 lat temu: Cheops, Chefren i Mykerenos. Największą kamienną budowlą świata jest Wielka Piramida, zwana też piramidą Cheopsa. Zbudowana została ze starannie ociosanych bloków kamiennych, ważących średnio po dwie i pół tony. Budowano ją przez 30 lat. Większość piramid było grobowcami władców egipskich, ale nie wszystkie. Na pewno nie służyły temu celowi największe piramidy. Nigdy nie złożono w nich mumii królewskich. Celu wybudowania tych gigantycznych budowli jednoznacznie nie ustalono. Ciekawostką jest natomiast to, że wymiary piramid odpowiadają ściśle odległościom astronomicznym, które dokładnie zostały zmierzone zupełnie niedawno. Zdaniem wielu jasnowidzów i przepowiadaczy przyszłości, wewnętrzny system korytarzy piramidy Cheopsa odpowiada historii ludzkości od jej początku aż do końca świata.
Około 470 roku p.n.e. wydano w Grecji odezwę do bogatych i biednych, aby składali datki na świątynię Zeusa w Olimpii. Miała ona być największa i najwspanialsza w całej Grecji. Napływały pieniądze, dzieła sztuki, klejnoty i wszystko, co mogło służyć budowie domu Zeusa. W 456 roku p.n.e. ukończona świątynia została poświęcona. Wznosiła się na sztucznie usypanym metrowym wzgórzu. Fundament, zachowany w niemal nienaruszonym stanie, mierzy 64 m na 27 m. Na nim stały 34 kolumny o wysokości 10,53 m każda. Wykonane były z wapienia muszlowego i utrzymywały ciężki dach zbudowany z marmurowych płyt. Centralnym punktem świątyni była cella, miejsce obrzędów religijnych ze statuą Zeusa, którą stworzył Fidiasz. Posąg Zeusa jest trzecim z siedmiu cudów świata i jedynym, który nie stał pod gołym niebem, lecz można było go podziwiać w zadaszonym pomieszczeniu. Fidiasz był Ateńczykiem i uchodzi za największego rzeźbiarza antycznego. Kiedy otrzymał zlecenie wykonania posągu Zeusa olimpijskiego, kazał zbudować atelier w odległości 80 m od świątyni. Jego wnętrze i wymiary odpowiadały dokładnie wymiarom celli w świątyni. W swoim atelier Fidiasz wzniósł najpierw rusztowanie z żelaza, drewna i gipsu, odpowiadające mniej więcej postaci Zeusa, którą chciał wykonać. Później nie przyodziane części ciała, tzn. twarz, ramiona, dłonie i stopy, zostały pokryte wymodelowaną warstwą kości słoniowej. W Grecji opowiadano nawet, że Zeus tylko po to stworzył słonie, aby mogły one dostarczyć swych kłów, potrzebnych do powleczenia posągu. Włosy Zeusa, jego szata i sandały wykonane były ze złota. W oparciu o obliczenia, można przypuszczać, że złoto zużyte na Zeusa Olimpijskiego mogło ważyć ok. 200 kg. Oczy boga składały się prawdopodobnie z dużych jak pięść kamieni szlachetnych. Posąg był wykonany za pomocą tzw. techniki chryzelefantyny: zbudowany z drewnianych desek przymocowanych do wielkiego drewnianego rusztowania, pokryty kością słoniową (tors boga) i złotem (jego szata), wyobrażał siedzącego na tronie Zeusa w płaszczu i wieńcu oliwnym, ze statuetką Nike na prawej dłoni i berłem w lewej - symbol jedności cywilizacji greckiej. Podstawa posągu 6,5 m na 1 m, wysokość ok. 13 m. Posąg znajdował się w Olimpii do 426 r. n.e., kiedy spłonął podczas pożaru świątyni. Inna wersja mówi, że został nieco wcześniej zabrany do Konstantynopola, do pałacu cesarskiego, gdzie spłonął w 475 roku n. e..
Oryginalny posąg Artemidy, niestety nie zachowany, był wykonany ze złota, srebra, kości słoniowej i czarnego kamienia (zobacz: chryzelefantyna). Można się jedynie domyślać, jak wyglądał, na podstawie opisów i zachowanej kopii. Warto zwrócić uwagę na niezwykły sposób przedstawienia bogini, przypominający bardziej rzeźby egipskie niż greckie.