W chrześcijaństwie bizantyjskim głowę stanowił patriarcha, nie papież. Było to chrześcijaństwo obrzędu wschodniego, zwane prawosławiem. Zamiast księży, byli popowie (kapłani prawosławni). Mogli oni zawierać małżeństwa, w przeciwieństwie do księży Kościoła Zachodniego, czyli Kościoła Katolickiego. Ponadto w prawosławiu duchownych nie dotyczył celibat. Odrzucali oni czyściec. Miejsce kultu stanowił nie kościół, a cerkiew. Centrum wiary stanowił Konstantynopol, nie tak jak w katolicyźmie Rzym.
W chrześcijaństwie bizantyjskim głowę stanowił patriarcha, nie papież. Było to chrześcijaństwo obrzędu wschodniego, zwane prawosławiem. Zamiast księży, byli popowie (kapłani prawosławni). Mogli oni zawierać małżeństwa, w przeciwieństwie do księży Kościoła Zachodniego, czyli Kościoła Katolickiego. Ponadto w prawosławiu duchownych nie dotyczył celibat. Odrzucali oni czyściec. Miejsce kultu stanowił nie kościół, a cerkiew. Centrum wiary stanowił Konstantynopol, nie tak jak w katolicyźmie Rzym.