Question

Opis ulubionej książki ksiazka jaką chce znana jakas nie trudna latwa
opis ma byc o tym ze warto ją przeczytać

Answer 1

C. S. Lewis, Opowieści z Narnii. Edmund i biała czarownica, 2005 : Edmund nie wierzy swojej siostrze Łucji w opowieść, że kiedy weszła do starej szafy w pustym pokoju znalazła się w zaczarowanej krainie Narnii. Postanawia to sprawdzić i wtedy zaczyna się jego straszna przygoda. Podczas swojej wędrówki spotyka piękną panią, która zaprasza go do swojego zamku. Edmund nie domyśla się, że ta piękna pani jest Białą Czarownicą - złą królową Narnii. Czy chłopcu uda się wyrwać zjej szponów? Dowiesz się czytając tę książkę.


Opowieści z Narnii (ang. The Chronicles of Narnia) to zbiór 7 opowieści, w większym lub mniejszym stopniu z sobą powiązanych. Zostały napisane przez C.S (Clive Staples) Lewisa, bliskiego przyjaciela mistrza gatunku - J.R.R Tolkiena. Autor urodził się 29 listopada 1898 roku w Belfaście (gdzie ma swój pomnik), zaś zmarł 22 listopada 1963 w Oksfordzie. W życiu Lewisa był etap, który mocno wpłynął na jego twórczość. Bowiem Clive Staples był ateistą i dopiero w kręgu Inklingów pod wpływem Tolkiena nawrócił się na anglikanizm. Religia mocno odbiła się w Opowieściach z Narnii. Zbiór książek jest pełen odniesień do biblijnych zdarzeń, postaci oraz symbolów. Jednak państwu pozostawię przyjemność odnalezienia i nie będę ich wymieniał. Autor napisał wiele innych dzieł, w czym także poezję, jednak znamy go głównie właśnie z kronik Narnii.

Naszą przygodę z Narnią rozpoczynamy z rodziną Pevensie: Łucją, Edmundem, Piotrem i Zuzanną. Dzieci zostają przewiezione na wieś, ponieważ trwa wojna i Londyn jest bombardowany przez lotnictwo wroga. Podczas pobytu u tajemniczego profesora, odkrywają starą szafę, która okazuje się być przejściem do magicznego świata Narnii.



Wkrótce rozpoczyna się ich wielka przygoda. Odkrywać będą dalekie i nieznane krainy, podziwiać ich niezrównane piękno, ścierać się z niebezpieczeństwami. Akcja każdej książki toczy się na polu odwiecznej walki dobra ze złem. Poznają dobrego władcę Aslana, w dosyć nietypowej postaci, zmierzą się z mitologicznymi i kompletnie nieznanymi jeszcze potworami i bestiami. Nie tylko oni, bowiem z czasem - jak w Piotrusiu Panie - będą zbyt dorośli, by móc uwierzyć i wkroczyć jeszcze raz do cudownego świata Narnii. Tak więc im dalej dotrzemy, poznamy nowych bohaterów i zaskoczy nas całkowicie ich przemiana podczas pobytu w świecie magii i mówiących zwierząt. Oprócz "tradycyjnego" cyklu, Lewis stworzył także dwie książki, które przybliżają nam wizję stworzonego przez niego uniwersum, mianowicie "Koń i jego chłopiec" oraz "Siostrzeniec czarodzieja". "Opowieści z Narnii" to niesamowity cykl pełen ciekawych przygód, pomysłów, a także książka, która nie jest powieleniem świata Tolkiena i wnosi do literatury fantasy własne bogactwo. Bowiem posiada aspekt religijny i filozoficzny i nie jest jedynie książką dla dzieci. Uważny czytelnik odnajdzie wiele prawd, a książka rozwinie go moralnie. Lewisa czyta się lekko i przyjemnie, może nie jest to jakiś zbyt ambitny styl, jednak zupełnie wystarczający. Przede wszystkim jednak, jest to piękna opowieść o prawdziwych cudach, o magii, której nie znajdziemy w naszym świecie. Jest to przeniesienie, które i nas porwie i zaskoczy.

Answer 2

Syzyfowe prace? Stefana Żeromskiego to przykład powieści autobiograficznej. Autor przedstawia bowiem okres swojej edukacji, począwszy od szkoły elementarnej, po maturę.
Lata 90. XIX wieku to okres wzmożonej rusyfikacji. Główny bohater, Marcin Borowicz, w wieku ośmiu lat zostaje wysłany do szkoły elementarnej. Po zdobyciu podstawowej wiedzy, rozpoczyna naukę w gimnazjum. Marcin zostaje ulubieńcem nauczycieli , a to za sprawą naukowej działalności propagującej panslawizm. Dopiero , gdy Bernard Zygier recytuje ?Redutę Ordona? na lekcji języka polskiego, budzi się w nim patriotyzm. Kolejnym ważnym bohaterem jest Andrzej Radek (w rzeczywistości Jan Wacław Machajski), syn fornala. Podczas czytania powieści jesteśmy świadkami jego awansu społecznego. Autor wplótł też wątek miłosny pomiędzy Borowiczem , a uczennicą żeńskiego gimnazjum , Anną Stogowską ?Birutą?. Niestety ich związek wystawiony jest na próbę, gdy dziewczyna zostaje zmuszona do wyjazdu w głąb Rosji.
W ?Syzyfowych pracach? podoba mi się tematyka. Żeromski porusza bowiem ważny problem. Rusyfikacja obecna była w Polsce przez długie lata. Niestety sama książka jest dość nudna i cały czas utrzymana w tym samym tonie. Zabrakło mi jakiegoś ciekawego wątku pobocznego, który mógłby ożywić fabułę. Poza tym bohaterowie są mało wyraziści, przez co lekturę czyta się mozolnie. Jest też dużo fragmentów, które mnie irytują, jak na przykład postawa Marcina wobec buntu Waleckiego. Dodatkowo, przesłanie książki jest przedstawione w sposób zbyt patetyczny, jakby na siłę chciano udowodnić patriotyzm tkwiący w młodzieży polskiej.
Sądzę, że ?Syzyfowe prace? to lektura warta przeczytania, gdyż stanowi źródło wielu cennych informacji historycznych. Poza tym, należy do kanonu literatury polskiej. Na mnie jednak, nie zrobiła dużego wrażenia.