Wielkopolski Park Narodowy jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Utworzony został na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1957, a jego granice objęły powierzchnię 9 600 ha, z czego pod zarządem parku zostało ok. 5 100 ha. Dnia 22 października 1996 nowe rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie WPN zmieniło jego granice, które obejmują obecnie powierzchnię 7 584 ha, oraz ustanowiło wokół parku strefę ochronną (tzw. otulinę), której powierzchnia razem z terenem parku wynosi 14 840 ha. Jest położony nad Wartą, na południe od Poznania. W Parku utworzono 18 obszarów ochrony ścisłej o łącznej powierzchni 260 ha. Chronią one rozmaite formy krajobrazu polodowcowego oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne, a także związane z nimi zwierzęta.
Siedziba dyrekcji Parku oraz Muzeum Przyrodnicze Parku mieszczą się w Jeziorach, nad Jeziorem Góreckim - w centralnej części WPN. Do Jezior prowadzi droga zwana Greiserówką.
Inicjatorem powstania Wielkopolskiego Parku Narodowego jeszcze przed II wojną światową był prof. Adam Wodziczko.
Wielkopolski park Narodowy został utworzony 1957r 16 Kwietnia. Jego granice objęły powierzchnię 9600 ha. Zostały tam wyłączone tereny miejkie Mosiny, Stęszewa Puszczykowa.
W parku utworzono 18 obszarów ochrony ścisłej. Chronią rozmaite formy krajobrazu polodowcowego oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne, związane z nim zwierzęta także. Ochroną objęto dodatkowo 32 drzewa pomnikowe i 1 głaz narzutowy. Celem ochrony są lęgowiska ptactwa wodno-błotnego, zbiorowisk szuwaru trzcinowego, pas turzyc kępowych, zespół subkontynentalnego boru świeżego,bór mieszany, krajobraz jeziora rynnowego, fauna i flora środowiska wodnego.
Turyści bardzo często odwiedzają to miejsce (ponad milion rocznie). Przez park biegnie 5 znakowanych szlaków turystyki pieszej, 100 km dróg dla rowerzystów i 30 km dla miłośników hippiki.
Do najcenniejszych zabytków parku należy drewniany kościół w Łodzi XVII w. W Szreniawie i Trzebawiu zachowały się do dziś dziewiętnastowieczne dwory. Ruiny zameczku zbudowanego w 1827r są także ciekawym obiektem.
Wielkopolski Park Narodowy jest krainą jezior m.in j. górecke, łódzko-dymaczewskie, witobelskie, chomęcickie, budzyckie, jarosławieckie,małe.
Najbogatsza fauna to bezkręgowce, wśród których najwięcej jest owadów (ponad 3 tys. gatunki). Bogaty jest także w pajęczaki (np. tygrzyk paskowy) i mięczaki (np.ślimak przydrożny). Ryby, płazy , gady oraz ssaki też zachwycają różnorodnością.
Ptaków jest ok. 220 gatunków lądowych i przelotnych, ryb- 26 gatunków,gadów-5, a ssaków ok. 40.
Niezwykła bogaata jest szata roślinna, wśród której występuje 1120 roślin naczyniowych, 148 gatónków mszaków, 150 gatunków porostów, 500 gatunków glonów i 800 gatunków grzybów. Udział sosny zwyczajnej w lasach parku wynosi 70%. Wpływy wilgotnego klimatu Europy Zachodniej zaznaczają się obecnością we florze gatunków o charakterze atlantyckim m.in wąkrota zwyczajna lub jarząb brekinia. Ubogie gleby bielicowe porastają bory dębowe i sosnowo-dębowe bory mieszane. Kwaśne dąbrowy,grądy rosną na glebach brunatnych, a czarne ziemie zajmują łęgi wiązowo-jesionowe. Warta obejżenia jest roślinność jezior oraz łąk.
Wielkopolski Park Narodowy jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Utworzony został na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1957, a jego granice objęły powierzchnię 9 600 ha, z czego pod zarządem parku zostało ok. 5 100 ha. Dnia 22 października 1996 nowe rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie WPN zmieniło jego granice, które obejmują obecnie powierzchnię 7 584 ha, oraz ustanowiło wokół parku strefę ochronną (tzw. otulinę), której powierzchnia razem z terenem parku wynosi 14 840 ha. Jest położony nad Wartą, na południe od Poznania. W Parku utworzono 18 obszarów ochrony ścisłej o łącznej powierzchni 260 ha. Chronią one rozmaite formy krajobrazu polodowcowego oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne, a także związane z nimi zwierzęta.
Siedziba dyrekcji Parku oraz Muzeum Przyrodnicze Parku mieszczą się w Jeziorach, nad Jeziorem Góreckim - w centralnej części WPN. Do Jezior prowadzi droga zwana Greiserówką.
Inicjatorem powstania Wielkopolskiego Parku Narodowego jeszcze przed II wojną światową był prof. Adam Wodziczko.
Wielkopolski park Narodowy został utworzony 1957r 16 Kwietnia. Jego granice objęły powierzchnię 9600 ha. Zostały tam wyłączone tereny miejkie Mosiny, Stęszewa Puszczykowa.
W parku utworzono 18 obszarów ochrony ścisłej. Chronią rozmaite formy krajobrazu polodowcowego oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne, związane z nim zwierzęta także. Ochroną objęto dodatkowo 32 drzewa pomnikowe i 1 głaz narzutowy. Celem ochrony są lęgowiska ptactwa wodno-błotnego, zbiorowisk szuwaru trzcinowego, pas turzyc kępowych, zespół subkontynentalnego boru świeżego,bór mieszany, krajobraz jeziora rynnowego, fauna i flora środowiska wodnego.
Turyści bardzo często odwiedzają to miejsce (ponad milion rocznie). Przez park biegnie 5 znakowanych szlaków turystyki pieszej, 100 km dróg dla rowerzystów i 30 km dla miłośników hippiki.
Do najcenniejszych zabytków parku należy drewniany kościół w Łodzi XVII w. W Szreniawie i Trzebawiu zachowały się do dziś dziewiętnastowieczne dwory. Ruiny zameczku zbudowanego w 1827r są także ciekawym obiektem.
Wielkopolski Park Narodowy jest krainą jezior m.in j. górecke, łódzko-dymaczewskie, witobelskie, chomęcickie, budzyckie, jarosławieckie,małe.
Najbogatsza fauna to bezkręgowce, wśród których najwięcej jest owadów (ponad 3 tys. gatunki). Bogaty jest także w pajęczaki (np. tygrzyk paskowy) i mięczaki (np.ślimak przydrożny). Ryby, płazy , gady oraz ssaki też zachwycają różnorodnością.
Ptaków jest ok. 220 gatunków lądowych i przelotnych, ryb- 26 gatunków,gadów-5, a ssaków ok. 40.
Niezwykła bogaata jest szata roślinna, wśród której występuje 1120 roślin naczyniowych, 148 gatónków mszaków, 150 gatunków porostów, 500 gatunków glonów i 800 gatunków grzybów. Udział sosny zwyczajnej w lasach parku wynosi 70%. Wpływy wilgotnego klimatu Europy Zachodniej zaznaczają się obecnością we florze gatunków o charakterze atlantyckim m.in wąkrota zwyczajna lub jarząb brekinia. Ubogie gleby bielicowe porastają bory dębowe i sosnowo-dębowe bory mieszane. Kwaśne dąbrowy,grądy rosną na glebach brunatnych, a czarne ziemie zajmują łęgi wiązowo-jesionowe. Warta obejżenia jest roślinność jezior oraz łąk.