AtrixsmokObraz „Pola Elizejskie” przedstawia fragment najsłynniejszej alei w Paryżu. Niegdyś była ona ulubionym miejscem spacerów francuskiej arystokracji i burżuazji. Dzieło ukazuje promenadę w jesiennych barwach. Na pierwszym planie widoczne są trzy postacie. Osoby te mają na sobie ciemne stroje. Dzięki temu wyróżniają się na tle szerokiej alei, która wydaje się być usłana złotymi, czerwonymi i brązowymi liśćmi. Wzdłuż drogi rosną wysokie, smukłe drzewa. Poprzez ich szaro-czarne pnie przebija się ciemnozłote światło. Na obrazie widoczne są wyraźne ślady pędzla. Konary i gałęzie zostały przedstawione za pomocą ukośnych, czarnych kresek. Liście zaś ukazano jako złote, żółte, czerwone, a gdzieniegdzie również zielone plamy i smugi. Z lewej strony promenady pod drzewami znajdują się jasnobłękitne pawilony, a z prawej – kamienne ławki. Drzewa umieszczone po lewej stronie płótna pozostają w cieniu, natomiast te po prawej stronie są złote od blasku słońca. W głębi obrazu aleja staje się coraz węższa. Spacerujące nią postacie przedstawiono jako małe czarne plamy. Można odnieść wrażenie, że droga nie ma końca, a niewielkie postacie wkraczają w ciemny tunel utworzony przez drzewa. Ponad drzewami rozpościera się bladoniebieskie niebo, które w górnej części obrazu przybiera coraz ciemniejszą barwę. Artysta ukazał je za pomocą białych, szarobłękitnych i granatowych smug.W swoim dziele Vincent van Gogh przedstawił dostojne piękno zatopionych w barwach jesieni Pól Elizejskich. Ich wielkość i elegancję podkreślają smukłe drzewa, które górują nad postaciami. Obraz wyraża potęgę przyrody i jej przewagę nad człowiekiem. Można w nim również dostrzec refleksję nad przemijaniem czasu.
w górnej części obrazu przybiera coraz ciemniejszą barwę. Artysta ukazał je za pomocą białych, szarobłękitnych i granatowych smug.W swoim dziele Vincent van Gogh przedstawił dostojne piękno zatopionych
w barwach jesieni Pól Elizejskich. Ich wielkość i elegancję podkreślają smukłe drzewa, które górują nad postaciami. Obraz wyraża potęgę przyrody i jej przewagę nad człowiekiem. Można w nim również dostrzec refleksję nad przemijaniem czasu.