bewasia
Leonardo da Vinci, "Mona Lisa" (znana również jako „Gioconda”), 77x53c, olej na drewnie, malowany w latach 1503-1506, obecnie w zbiorach Luwru. "Mona Lisa" najbardziej znane dzieło renesansowego geniusza, to nie jedyny obraz olejny mistrza. Niemniej poprzez swą sławę najczęściej analizowany. Najprawdopodobniej wielokrotnie przemalowywany (ponieważ nie wykupiony przez zamawiającego pozostał w posiadaniu Leonarda) stał się zapewne jego szkicownikiem, miejscem zapisu uważnych obserwacji mistrza. W obrazie tym da Vinci zawarł swoje spostrzeżenia na temat studium postaci ludzkiej, jak też tyczące się perspektywy powietrznej i barwnej (choć zalety barwowe możemy ledwie dostrzec ze względu na pokrywający malowidło pożółkły werniks). We wszystkich swoich pracach malarskich Leonardo traktował człowieka jako podstawę do studiowania jego budowy, proporcji, mimiki. Kobieta na obrazie to młoda, powabna osoba o ponadczasowym uśmiechu. Niby tylko zaznaczonym ale przez to dającym podstawę do dyskusji o jego znaczeniu i charakterze. Krajobraz w tle górzysty z doliną i rzeką oraz wijącą się drogą - wygląda trochę tak jakby Leonardo chciał w jednym ledwie dziele zawrzeć obraz wszystkich krajobrazów jako tła dla człowieka. Użyta jest tu perspektywa malarska i powietrzna.Artysta przekazuje nam poprzez obraz nie tylko suche fakty: portret młodej kobiety z krajobrazem w tle, ale też swoją wiedzę, doświadczenia, wnikliwą obserwację człowieka i natury. Obserwacje człowieka poparte studiami prowadzone bowiem na podstawie badań anatomicznych. Kompozycja dzieła jest zamknięta i statyczna, nie pozwala oglądającemu nazbyt rozpraszać na oglądzie krajobrazu który pełni tu rolę dopełnienia, tak jak w niektórych obrazach oglądamy krajobraz ze sztafażem którego rolę pełni człowiek tak tu mamy portret z ledwie dopełniającym kompozycji krajobrazem. Leonardo jest nazywany był "człowiekiem renesansu" nie jako twórca działający w okresie renesansu ale za sprawą swoich rozległych zainteresowań i studiów nad różnymi dziedzinami: zarówno sztuki, filozofii, muzyki, anatomii, matematyki jak i techniki. Sam zaś renesans podkreślał znaczenie podwalin jakie dała kultura i sztuka starożytnej Grecji dla kultury i sztuki ówczesnej. Podkreślał wagę i rolę człowieka we wszechświecie jako centrum czyli postawę antropocentryczną, która swe źródła ma w filozofii sofistów greckich. Na tej bazie należy analizować dzieła Leonarda.
"Mona Lisa" najbardziej znane dzieło renesansowego geniusza, to nie jedyny obraz olejny mistrza. Niemniej poprzez swą sławę najczęściej analizowany. Najprawdopodobniej wielokrotnie przemalowywany (ponieważ nie wykupiony przez zamawiającego pozostał w posiadaniu Leonarda) stał się zapewne jego szkicownikiem, miejscem zapisu uważnych obserwacji mistrza. W obrazie tym da Vinci zawarł swoje spostrzeżenia na temat studium postaci ludzkiej, jak też tyczące się perspektywy powietrznej i barwnej (choć zalety barwowe możemy ledwie dostrzec ze względu na pokrywający malowidło pożółkły werniks). We wszystkich swoich pracach malarskich Leonardo traktował człowieka jako podstawę do studiowania jego budowy, proporcji, mimiki.
Kobieta na obrazie to młoda, powabna osoba o ponadczasowym uśmiechu. Niby tylko zaznaczonym ale przez to dającym podstawę do dyskusji o jego znaczeniu i charakterze. Krajobraz w tle górzysty z doliną i rzeką oraz wijącą się drogą - wygląda trochę tak jakby Leonardo chciał w jednym ledwie dziele zawrzeć obraz wszystkich krajobrazów jako tła dla człowieka. Użyta jest tu perspektywa malarska i powietrzna.Artysta przekazuje nam poprzez obraz nie tylko suche fakty: portret młodej kobiety z krajobrazem w tle, ale też swoją wiedzę, doświadczenia, wnikliwą obserwację człowieka i natury. Obserwacje człowieka poparte studiami prowadzone bowiem na podstawie badań anatomicznych.
Kompozycja dzieła jest zamknięta i statyczna, nie pozwala oglądającemu nazbyt rozpraszać na oglądzie krajobrazu który pełni tu rolę dopełnienia, tak jak w niektórych obrazach oglądamy krajobraz ze sztafażem którego rolę pełni człowiek tak tu mamy portret z ledwie dopełniającym kompozycji krajobrazem.
Leonardo jest nazywany był "człowiekiem renesansu" nie jako twórca działający w okresie renesansu ale za sprawą swoich rozległych zainteresowań i studiów nad różnymi dziedzinami: zarówno sztuki, filozofii, muzyki, anatomii, matematyki jak i techniki. Sam zaś renesans podkreślał znaczenie podwalin jakie dała kultura i sztuka starożytnej Grecji dla kultury i sztuki ówczesnej. Podkreślał wagę i rolę człowieka we wszechświecie jako centrum czyli postawę antropocentryczną, która swe źródła ma w filozofii sofistów greckich. Na tej bazie należy analizować dzieła Leonarda.