Plan miasta, podzielony rzędami uliczek krzyżujących się prostopadle, składał się z prostokątnych pól zabudowy - dlatego też z natury rzeczy i rynek nie mógł przyjąć innego kształtu jak kwadratowy lub prostokątny. Całe zaś miasto z ulicami i centralnie położonym rynkiem otoczone było murami obronnymi. W czasach stale zagrażających najazdów i wojen miejskie skupiska ludzi często zamieniały się w warowne twierdze. Bieg murów, a tym samym kształt całego miasta, bywał rozmaity, zależało to od ukształtowania terenu. Sam mur sięgał wysokością do 10 m, kończąc się u góry blankami, czymś w rodzaju kamiennego grzebienia umożliwiającego obrońcom dogodny ostrzał nieprzyjaciela, a zarazem bezpieczne skrycie się przed pociskami oblegających. Ważnymi punktami obrony, a zarazem i obserwacji okolicy były rozstawione w regularnych odstępach baszty z wyciętymi otworami strzelniczymi, a często także z przybudowanymi od zewnątrz, niby olbrzymie jaskółcze gniazda, wykuszami. Otwory w podłodze wykuszy pozwalały na rażenie nieprzyjaciela z góry - jeśli zbliżył się nadmiernie - wrzątkiem, rozgrzaną smołą, a bywało, że i gorącą kaszą. Dodatkowym zabezpieczeniem miasta była obiegająca mury fosa wypełniona wodą. Do bramy wjazdowej, nad którą wznosiła się ufortyfikowana wieża bramowa, prowadził zwodzony most. W chwili zagrożenia most taki podnoszono na łańcuchach, w samej zaś bramie opuszczano masywną, okutą żelazem kratę drewnianą, tzw. bronę. niewiem czy dobrze
W okresie gotyku najczęściej budowano kościoły na planie trójnawowej bazyliki , chociaż zachowało się także wiele przykładów zastosowania rozwiązań halowych .Bazyliki i hale mają znacznie wydłużony kształt i zakończone są podłużnymi prezbiteriami.Gotyk podkreśla wertykalizm budynku i cechuje się szkieletową budową. Zastosowanie łuków przyporowych, ostrych łuków w elementach konstrukcyjnych i sklepień krzyżowo-żebrowych pozwoliło na prawie całkowite wyeliminowanie ściany, zastąpionej przez okna wypełnione witrażami. Masywne filary stosowane w romanizmie zmieniły się w gotyku w pęki służek, których przedłużeniami stały się żebra sklepienne.Domy bogatszych mieszczan w końcowej fazie gotyku to budowle złożone z dwóch części połączonych niewielkim dziedzińcem. Część frontowa mieści na parterze pomieszczenia przeznaczone dla klientów, a na piętrze izby mieszkalne właściciela. Za podwórkiem, w części tylnej, lokowane są zazwyczaj na parterze składy, stajnie, wozownie. Piętro zajmują pomieszczenia dla służby. Początkowo były to budynki drewniane w całości lub budowane z kamienia albo cegły, w części dolnej z piętrem w konstrukcji drewnianej. Powtarzające się pożary zmusiły do zastąpienia drewna materiałami niepalnymi.
Plan miasta, podzielony rzędami uliczek krzyżujących się prostopadle, składał się z prostokątnych pól zabudowy - dlatego też z natury rzeczy i rynek nie mógł przyjąć innego kształtu jak kwadratowy lub prostokątny. Całe zaś miasto z ulicami i centralnie położonym rynkiem otoczone było murami obronnymi. W czasach stale zagrażających najazdów i wojen miejskie skupiska ludzi często zamieniały się w warowne twierdze. Bieg murów, a tym samym kształt całego miasta, bywał rozmaity, zależało to od ukształtowania terenu. Sam mur sięgał wysokością do 10 m, kończąc się u góry blankami, czymś w rodzaju kamiennego grzebienia umożliwiającego obrońcom dogodny ostrzał nieprzyjaciela, a zarazem bezpieczne skrycie się przed pociskami oblegających. Ważnymi punktami obrony, a zarazem i obserwacji okolicy były rozstawione w regularnych odstępach baszty z wyciętymi otworami strzelniczymi, a często także z przybudowanymi od zewnątrz, niby olbrzymie jaskółcze gniazda, wykuszami. Otwory w podłodze wykuszy pozwalały na rażenie nieprzyjaciela z góry - jeśli zbliżył się nadmiernie - wrzątkiem, rozgrzaną smołą, a bywało, że i gorącą kaszą. Dodatkowym zabezpieczeniem miasta była obiegająca mury fosa wypełniona wodą. Do bramy wjazdowej, nad którą wznosiła się ufortyfikowana wieża bramowa, prowadził zwodzony most. W chwili zagrożenia most taki podnoszono na łańcuchach, w samej zaś bramie opuszczano masywną, okutą żelazem kratę drewnianą, tzw. bronę. niewiem czy dobrze
W okresie gotyku najczęściej budowano kościoły na planie trójnawowej bazyliki , chociaż zachowało się także wiele przykładów zastosowania rozwiązań halowych .Bazyliki i hale mają znacznie wydłużony kształt i zakończone są podłużnymi prezbiteriami.Gotyk podkreśla wertykalizm budynku i cechuje się szkieletową budową. Zastosowanie łuków przyporowych, ostrych łuków w elementach konstrukcyjnych i sklepień krzyżowo-żebrowych pozwoliło na prawie całkowite wyeliminowanie ściany, zastąpionej przez okna wypełnione witrażami. Masywne filary stosowane w romanizmie zmieniły się w gotyku w pęki służek, których przedłużeniami stały się żebra sklepienne.Domy bogatszych mieszczan w końcowej fazie gotyku to budowle złożone z dwóch części połączonych niewielkim dziedzińcem. Część frontowa mieści na parterze pomieszczenia przeznaczone dla klientów, a na piętrze izby mieszkalne właściciela. Za podwórkiem, w części tylnej, lokowane są zazwyczaj na parterze składy, stajnie, wozownie. Piętro zajmują pomieszczenia dla służby. Początkowo były to budynki drewniane w całości lub budowane z kamienia albo cegły, w części dolnej z piętrem w konstrukcji drewnianej. Powtarzające się pożary zmusiły do zastąpienia drewna materiałami niepalnymi.