Komórki grzybów są eukariotyczne; zawierają jądro komórkowe, mitochondria, struktury Golgiego, E.R., centriole i inne typowe organella, nie zawierają natomiast plastydów i typowo roślinnych materiałów zapasowych, np. skrobi. W ścianach komórkowych u zdecydowanej większości odkłada się chityna – aminocukier, a materiałem zapasowym jest glikogen oraz rzadziej tłuszcz, wszystkie wymienione związki są charakterystycznymi produktami zwierząt.
- Komórki grzybów nigdy nie zawierają chlorofilu, ale wiele gatunków wytwarza inne, nieczynne fotosyntetycznie barwniki nadające plesze zabarwienie.
- Wśród grzybów spotyka się różne formy:
Formy jednokomórkowe – u grzybów niższych występują w postaci nagich komórek, pozbawionych ścian komórkowych, np. forma pełzaka lub wiciowca. W innych grupach występują jednokomórkowe formy kokoidalne, nieruchome, otoczone grubą, chitynową ścianą, np. drożdże. Formy nitkowate (strzępkowe) – komórki większości grzybów są wydłużone, nitkowate, nazywane strzępkami. Plechy strzępkowe mogą być wielokomórkowe lub wielojądrowe, najczęściej silnie rozgałęzione, otoczone grubą ścianą komórkową. Zespół licznych nitkowatychstrzępek nosi nazwę grzybni. U grzybów niższych strzępka jest komórczakiem, tzn. jej wnętrze nie jest podzielone poprzecznymi ścianami, a plazma komórkowa jest wielojądrowa. Grzyby wyższe: workowce i podstawczaki mają strzępki wielokomórkowe, a jądra w strzępkach poprzedzielane są poprzecznymi ścianami. Strzępki rosną szczytowo, rozrastając się zarówno w podłożu, jak i na powierzchni. Grzybnia, rosnąc w podłożu, we wszystkich kierunkach tworzy ogromne powierzchnie chłonne, pobiera wodę i organiczne składniki pokarmowe. Plechy plektenchymatyczne – to plechy w określonym stadium rozwojowym grzyba, charakteryzujące się zwartą budową i ściśle dla danego gatunku określoną formą. Formy plektenchymatyczne to: owocniki, ryzomorfy, sklerocja, podkładki; w wymienionych formach gęsto splecione strzępki tworzą nibytkankę zwaną plektenchymą. Owocniki podstawczaków i workowców różnicują się na trzonek i kapelusz, niektóre mogą wydzielać sok mleczny i tworzyć rury mleczne, np. rydze. W owocnikach tworzy się część zarodniotwórcza tzw. hymenofor lub hymenium.
- Podkładki – twory służące do rozmnażania wegetatywnego; ryzomorfy to grube, ciemno zabarwione sznury u opieńki miodowej, służą do szybkiego wzrastania i rozprzestrzeniania się grzyba.
- Sklerocja przechowują substancje zapasowe i pełnią funkcje przetrwalników.
Komórki grzybów są eukariotyczne; zawierają jądro komórkowe, mitochondria, struktury Golgiego, E.R., centriole i inne typowe organella, nie zawierają natomiast plastydów i typowo roślinnych materiałów zapasowych, np. skrobi. W ścianach komórkowych u zdecydowanej większości odkłada się chityna – aminocukier, a materiałem zapasowym jest glikogen oraz rzadziej tłuszcz, wszystkie wymienione związki są charakterystycznymi produktami zwierząt.
- Komórki grzybów nigdy nie zawierają chlorofilu, ale wiele gatunków wytwarza inne, nieczynne fotosyntetycznie barwniki nadające plesze zabarwienie.
- Wśród grzybów spotyka się różne formy:
Formy jednokomórkowe – u grzybów niższych występują w postaci nagich komórek, pozbawionych ścian komórkowych, np. forma pełzaka lub wiciowca. W innych grupach występują jednokomórkowe formy kokoidalne, nieruchome, otoczone grubą, chitynową ścianą, np. drożdże. Formy nitkowate (strzępkowe) – komórki większości grzybów są wydłużone, nitkowate, nazywane strzępkami. Plechy strzępkowe mogą być wielokomórkowe lub wielojądrowe, najczęściej silnie rozgałęzione, otoczone grubą ścianą komórkową. Zespół licznych nitkowatychstrzępek nosi nazwę grzybni. U grzybów niższych strzępka jest komórczakiem, tzn. jej wnętrze nie jest podzielone poprzecznymi ścianami, a plazma komórkowa jest wielojądrowa. Grzyby wyższe: workowce i podstawczaki mają strzępki wielokomórkowe, a jądra w strzępkach poprzedzielane są poprzecznymi ścianami. Strzępki rosną szczytowo, rozrastając się zarówno w podłożu, jak i na powierzchni. Grzybnia, rosnąc w podłożu, we wszystkich kierunkach tworzy ogromne powierzchnie chłonne, pobiera wodę i organiczne składniki pokarmowe. Plechy plektenchymatyczne – to plechy w określonym stadium rozwojowym grzyba, charakteryzujące się zwartą budową i ściśle dla danego gatunku określoną formą. Formy plektenchymatyczne to: owocniki, ryzomorfy, sklerocja, podkładki; w wymienionych formach gęsto splecione strzępki tworzą nibytkankę zwaną plektenchymą. Owocniki podstawczaków i workowców różnicują się na trzonek i kapelusz, niektóre mogą wydzielać sok mleczny i tworzyć rury mleczne, np. rydze. W owocnikach tworzy się część zarodniotwórcza tzw. hymenofor lub hymenium.- Podkładki – twory służące do rozmnażania wegetatywnego; ryzomorfy to grube, ciemno zabarwione sznury u opieńki miodowej, służą do szybkiego wzrastania i rozprzestrzeniania się grzyba.
- Sklerocja przechowują substancje zapasowe i pełnią funkcje przetrwalników.