Opis jednej z tradycji w "pan tadeusz" co najmiej strona a4 pilne
arczinio
Piąkny, niezwykle barwny opis poloneza, zamieszczony na kartach Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, znają chyba wszyscy. Wszedł on na stałe do kanonu polskiej literatury i wiele już razy był przywoływany jako niezwykle nośny symbol. Polonez to Taniec rdzennie polski. Jest on symbolem przemijającej polskiej tradycji szlacheckiej, ze wszystkimi jej wadami i zaletami. Adam Mickiewicz opisuje szlacheckie obyczaje, wielokrotnie podkreślając, iż są one "ostatnie" (m.in. podtytuł dzieła -Pan Tadeusz czyli ostatni Zajazd na Litwie). Takim odchodzącym w przeszłość, a z niezwykłym zapałem kontynuowanym przez braą szlachecką, obyczajem było tańczenie poloneza. Podczas tańca ważny jest jego porządek, prawidłowa kolejność i dobór par. Podkomorzy wraz z Zosię tańczą w pierwszej parze. Podkomorzy tańczy po mistrzowsku, byą może w nadchodzących czasach nie bądzie miał godnego nastąpcy (Ach, to może ostatni! patrzcie, patrzcie młodzi, Może ostatni, co tak poloneza wodzi -).Opis poloneza w Panu Tadeuszu jest niezwykle szczegółowy, dynamiczny. Czytelnik ma Wrażenie, że znajduje się wśród tańczących par. Jedną z charakterystycznych Cech Pana Tadeusza jest przenikający całe dzieło patriotyzm. Uwidacznia się on w treści epopei, w panoramie tła historycznego, w obrazie ziemi ojczystej, w najpiąkniejszych partiach lirycznych, w opisie tradycji szlacheckich. Polonez zaprezentowany przez Adama Mickiewicza jest symbolem optymizmu, pojednania, nadziei na przyszłość. Nasz wielki Poeta chciał wyrazią optymizm dotyczący przyszłości Polski, przywołany wraz z atmosferą epoki Napoleona. Poeta pragnął przypomnieą i obudzią nadzieją podobną do tej, jaka towarzyszyła Polakom podczas kampanii napoleońskiej. Polonez to Wyraz polskości i chociaż Szlachta schodzi już z areny dziejowej (ostatni, co tak poloneza wodzi),a rodzi się Nowe, postąpowe Pokolenie, którego przedstawicielami są Tadeusz i Zosia, nie znaczy to, iż Polski nie Czeka wspaniała przyszłość. Tak wiąc Motyw tańca w "Panu Tadeuszu "jest bardzo ważny, jest wyrazem przywiązania Mickiewicza do tradycji, do ukochanego kraju, "kraju lat dziecinnych". Genezą powstania utworu wyjaśnia sam Autor w "Epilogu", w którym mówi, że Praca nad utworem była dla niego ucieczką od sporów emigracyjnych i chwilą powrotu myślami do Ojczyzny. Oprócz niezwykle realistycznego przekazania obyczaju, jakim jest tańczenie poloneza, Autor użył go jako symbolu odchodzenia przeszłość dawnej tradycji. Ale czy rzeczywiście odeszła? Przecież w ostatnich latach wszyscy przyszli maturzyści tańczą na studniówkach właśnie poloneza!