Epoka lodowcowa, czyli inaczej plejstocen- jest to starsza epoka czwartorzędu, od około 2 mln lat temu do początku helocenu, zwana epokoą lodowcową, w której olbrzymie lodowce pokryły większą część Europy, łącznie z Polską, a także inne obszary strefy umiarkowanej, a więc zachodnią Syberię, Amerykę Północną, Grenlandię, Argentynę, Tasmanię.
W strefie międzyzwrotnikowej, w tym samym czasie występowały opady.
Następnie klimat epoki lodowcowej bardzo się zmienił, po fali zimna następowało ocieplenie. Plejstoceńską tundrę glacjalną porastała roślinność karłowata przypominająca dzisiejszą florę wysokogórską, np. wierzby karłowate.
Koniec epoki lodowcowej wiązał się także z wymieraniem wielkich ssaków i intensywną ewolucją człowieka.
Epoka lodowcowa, czyli inaczej plejstocen- jest to starsza epoka czwartorzędu, od około 2 mln lat temu do początku helocenu, zwana epokoą lodowcową, w której olbrzymie lodowce pokryły większą część Europy, łącznie z Polską, a także inne obszary strefy umiarkowanej, a więc zachodnią Syberię, Amerykę Północną, Grenlandię, Argentynę, Tasmanię.
W strefie międzyzwrotnikowej, w tym samym czasie występowały opady.
Następnie klimat epoki lodowcowej bardzo się zmienił, po fali zimna następowało ocieplenie. Plejstoceńską tundrę glacjalną porastała roślinność karłowata przypominająca dzisiejszą florę wysokogórską, np. wierzby karłowate.
Koniec epoki lodowcowej wiązał się także z wymieraniem wielkich ssaków i intensywną ewolucją człowieka.