Obraz ten przedstawia damę, trzymająca na swych rękach łasiczkę. Obraz jest namalowany w delikatnych barwach. Postać damy jest " zamknięta"w ciemnej przestrzeni, zaś łasiczka jest ukazano bardzo jasno, na jasnym tle. Ogólnie obraz bardzo mi się podoba.Jest naprawdę piękny.
"Księżyc", a właściwie tytuł obrazu to "Dwaj mężczyźni kontemplujący księżyc". Istnieją cztery wersje tego dzieła, które znajdują się w różnych muzeach w Niemczech. Wersja druga jest nieco zmieniona, bo na obrazie malarz uwiecznił prawdopodobnie siebie ze swoją żoną. Najsłynniejsza jest oczywiście wersja pierwsza, która powstała w 1819 roku. Wszystkie wersje zostały namalowane przez niemieckiego malarza epoki romantyzmu- Caspara Davida Fridricha techniką olejną na płótnie.
Wersja pierwsza znajdująca się w Dreźnie ma rozmiar 35 x44,5 cm (pozostałe mają podobne wymiary).
Na obrazie widzimy dwóch mężczyzn ubranych według ówcześnie panującej mody. Młodszy ma na sobie płaszcz, starszy odziany jest w pelerynę. Obaj mają na głowie kapelusze. Ich ubrania są ciemne i współgrają kolorystycznie z mrokiem nocy. Przyjaciele stoją na skalistym zboczu i zachwycają się księżycem w pełni.. Młodszy mężczyzna jest tak zahipnotyzowany widokiem, tak mu ciężko na duszy, że aż z wrażenia oparł się na ramieniu towarzysza.
Tajemniczości obrazowi dodaje stara sosna, która już dawno runęłaby w przepaść, gdyby nie podtrzymujący ją głaz. Poza tym widzimy wystające zza skał korzenie i zmurszałe pnie drzew oraz jodłę, pod którą uroki nocy kontemplują panowie. Podobne iglaki majaczą gdzieś w oddali horyzontu.
Obraz jest niesymetryczny kompozycyjnie. W zasadzie ma tylko jeden plan. Malowany jest według zasad romantycznych, czyli odwołuje się do natury i człowieka, który musi się z nią utożsamiać i tworzyć całość. Dlatego romantycy malując krajobrazy, umieszczali na nich postaci ludzkie.
Pomimo ciemnych barw obraz nie przeraża, a wręcz zachwyca. Bowiem uroku całemu obrazowi daje jasna poświata księżyca. Patrząc na dzieło, można się wyciszyć emocjonalnie, zajrzeć w głąb siebie. Pomaga ono w przemyśleniu wielu spraw nurtujących człowieka. Światło księżyca daje nadzieję, że tak jak mrok się kiedyś skończy, tak i przeminą nasze troski i kłopoty.
"Dama z łasiczką" Leonardo Da Vinci
Obraz ten przedstawia damę, trzymająca na swych rękach łasiczkę. Obraz jest namalowany w delikatnych barwach. Postać damy jest " zamknięta"w ciemnej przestrzeni, zaś łasiczka jest ukazano bardzo jasno, na jasnym tle. Ogólnie obraz bardzo mi się podoba.Jest naprawdę piękny.
"Księżyc", a właściwie tytuł obrazu to "Dwaj mężczyźni kontemplujący księżyc". Istnieją cztery wersje tego dzieła, które znajdują się w różnych muzeach w Niemczech. Wersja druga jest nieco zmieniona, bo na obrazie malarz uwiecznił prawdopodobnie siebie ze swoją żoną. Najsłynniejsza jest oczywiście wersja pierwsza, która powstała w 1819 roku. Wszystkie wersje zostały namalowane przez niemieckiego malarza epoki romantyzmu- Caspara Davida Fridricha techniką olejną na płótnie.
Wersja pierwsza znajdująca się w Dreźnie ma rozmiar 35 x44,5 cm (pozostałe mają podobne wymiary).
Na obrazie widzimy dwóch mężczyzn ubranych według ówcześnie panującej mody. Młodszy ma na sobie płaszcz, starszy odziany jest w pelerynę. Obaj mają na głowie kapelusze. Ich ubrania są ciemne i współgrają kolorystycznie z mrokiem nocy. Przyjaciele stoją na skalistym zboczu i zachwycają się księżycem w pełni.. Młodszy mężczyzna jest tak zahipnotyzowany widokiem, tak mu ciężko na duszy, że aż z wrażenia oparł się na ramieniu towarzysza.
Tajemniczości obrazowi dodaje stara sosna, która już dawno runęłaby w przepaść, gdyby nie podtrzymujący ją głaz. Poza tym widzimy wystające zza skał korzenie i zmurszałe pnie drzew oraz jodłę, pod którą uroki nocy kontemplują panowie. Podobne iglaki majaczą gdzieś w oddali horyzontu.
Obraz jest niesymetryczny kompozycyjnie. W zasadzie ma tylko jeden plan. Malowany jest według zasad romantycznych, czyli odwołuje się do natury i człowieka, który musi się z nią utożsamiać i tworzyć całość. Dlatego romantycy malując krajobrazy, umieszczali na nich postaci ludzkie.
Pomimo ciemnych barw obraz nie przeraża, a wręcz zachwyca. Bowiem uroku całemu obrazowi daje jasna poświata księżyca. Patrząc na dzieło, można się wyciszyć emocjonalnie, zajrzeć w głąb siebie. Pomaga ono w przemyśleniu wielu spraw nurtujących człowieka. Światło księżyca daje nadzieję, że tak jak mrok się kiedyś skończy, tak i przeminą nasze troski i kłopoty.