Opis chronionego zwierzecia, np. foki srodziemnomorskiej
cocoa1996
Foka szara W Bałtyku występują trzy gatunki fok: foka szara, foka pospolita i foka obrączkowana. Największą, a zarazem najpowszechniejszą na naszym wybrzeżu foką jest foka szara. Samce osiągają do 3 metrów długości i 300 kg wagi (samice u każdego gatunku fok są nieco mniejsze). Liczebność populacji bałtyckiej szacuje się na 6 tys. sztuk. Foki wiodą wodno-lądowy tryb życia. Podczas gdy na lądzie są ociężałe i niezdarne, w wodzie okazują się być wspaniałymi pływakami. Są szybkie, zwinne i zdolne do rozmaitych akrobacji. Nurkując, pozostają pod wodą zwykle do 10 minut. Śpią unosząc się na powierzchni wody, pod wodą, lub też wylegują się na lądzie. Uwielbiają wygrzewać się na słońcu. Sprawiają wtedy wrażenie strasznych leniuchów, dla których podniesienie głowy jest już wielkim wysiłkiem, po którym przynajmniej kilka minut trzeba odpocząć, ciężko przy tym wzdychając. Foki szare prowadzą osiadłe życie , nie lubią dalekich wędrówek. Tylko młode osobniki wypuszczają się czasem na ponad 1000 km wycieczki . Są ostrożne i płochliwe. Młode foczki pokryte są białym, gęstym futrem, nazywanym lanugo. Pozostają pod opieką mamy tylko w czasie 3 tygodni karmienia, później muszą już radzić sobie same.
Niedźwiedź brunatny (Ursus arctos) – drapieżny ssak z rodziny niedźwiedziowatych. Dochodzi do 2 m długości, 1,25 m wysokości i do 400 kg wagi. Sierść gęsta, barwy rudej, brunatnej, czarnej lub srebrzystej. Zamieszkiwał pierwotnie całą Europę, obecnie w południowo-zachodniej Europie wytępiony. Występuje w niedostępnych lasach górskich, w Eurazji i Ameryce Północnej, aż do północnego Meksyku. Żywi się nasionami, owocami, grzybami, dżdżownicami, ślimakami, jajami ptaków, chętnie zjada miód; z braku produktów naturalnych może wyrządzać znaczne szkody wśród bydła i zwierzyny leśnej. Na człowieka napada tylko drażniony lub zachęcony, np. przez karmienie. Na zimę przygotowuje sobie legowisko zwane gawrą i zapada w sen zimowy, z którego często budzi się od czasu do czasu. Żyje samotnie, tylko w okresie godowym z samicą. W zimie samica rodzi zwykle 2—3 młodych, którymi opiekuje się aż do następnego miotu. Samica z młodymi bywa szczególnie niebezpieczna. Amerykę Północną zamieszkuje podgatunek niedźwiedzia brunatnego zwany grizzly (zwany niekiedy niedźwiedziem szarym lub siwym) (U. arctos horribilis), większy i cięższy od europejskiego, a także znacznie bardziej nieobliczalny; rzuca się na człowieka nie zaczepiony. Sierść barwy siwej do czerwono-brunatnej z połyskiem srebrzystym lub złocistym, również cynamonowa.
W Bałtyku występują trzy gatunki fok: foka szara, foka pospolita i foka obrączkowana. Największą, a zarazem najpowszechniejszą na naszym wybrzeżu foką jest foka szara. Samce osiągają do 3 metrów długości i 300 kg wagi (samice u każdego gatunku fok są nieco mniejsze). Liczebność populacji bałtyckiej szacuje się na 6 tys. sztuk.
Foki wiodą wodno-lądowy tryb życia. Podczas gdy na lądzie są ociężałe i niezdarne, w wodzie okazują się być wspaniałymi pływakami. Są szybkie, zwinne i zdolne do rozmaitych akrobacji. Nurkując, pozostają pod wodą zwykle do 10 minut. Śpią unosząc się na powierzchni wody, pod wodą, lub też wylegują się na lądzie. Uwielbiają wygrzewać się na słońcu. Sprawiają wtedy wrażenie strasznych leniuchów, dla których podniesienie głowy jest już wielkim wysiłkiem, po którym przynajmniej kilka minut trzeba odpocząć, ciężko przy tym wzdychając.
Foki szare prowadzą osiadłe życie
, nie lubią dalekich wędrówek. Tylko młode osobniki wypuszczają się czasem na ponad 1000 km wycieczki
. Są ostrożne i płochliwe. Młode foczki pokryte są białym, gęstym futrem, nazywanym lanugo. Pozostają pod opieką mamy tylko w czasie 3 tygodni karmienia, później muszą już radzić sobie same.
Niedźwiedź brunatny (Ursus arctos) – drapieżny ssak z rodziny niedźwiedziowatych. Dochodzi do 2 m długości, 1,25 m wysokości i do 400 kg wagi. Sierść gęsta, barwy rudej, brunatnej, czarnej lub srebrzystej. Zamieszkiwał pierwotnie całą Europę, obecnie w południowo-zachodniej Europie wytępiony. Występuje w niedostępnych lasach górskich, w Eurazji i Ameryce Północnej, aż do północnego Meksyku. Żywi się nasionami, owocami, grzybami, dżdżownicami, ślimakami, jajami ptaków, chętnie zjada miód; z braku produktów naturalnych może wyrządzać znaczne szkody
wśród bydła i zwierzyny leśnej. Na człowieka napada tylko drażniony lub zachęcony, np. przez karmienie. Na zimę przygotowuje sobie legowisko zwane gawrą i zapada w sen zimowy, z którego często budzi się od czasu do czasu. Żyje samotnie, tylko w okresie godowym z samicą. W zimie samica rodzi zwykle 2—3 młodych, którymi opiekuje się aż do następnego miotu. Samica z młodymi bywa szczególnie niebezpieczna.
Amerykę Północną zamieszkuje podgatunek niedźwiedzia brunatnego zwany grizzly (zwany niekiedy niedźwiedziem szarym lub siwym) (U. arctos horribilis), większy i cięższy od europejskiego, a także znacznie bardziej nieobliczalny; rzuca się na człowieka nie zaczepiony. Sierść barwy siwej do czerwono-brunatnej z połyskiem srebrzystym lub złocistym, również cynamonowa.