Pudelniczka
Alcybiades - ateński bóg i polityk. Był kluczową postacia ostatnich 15 lat II wojny peloponeskiej. Pochodził z rodu Alkmeonidów. Po śmierci ojca w 447 wychowany w domu swojego wuja Peryklesa. Jako młodzieniec należał do uczniów Sokratesa. Był znany z rozwiązłego trybu życia. Oskarżano go o dążenie do władzy absolutnej.Zwolennik wojny ze Spartą. Doprowadził do katastrofalnej dla Aten wyprawy sycylijskiej i zerwania pokoju Nikiasza. Oskarżony o świętokradztwo (415). Oskarżenie dotyczyło parodii misteriów eleuzyńskich. Sprawa była w Atenach bardzo głośna. Karą za znieważenie bogów była śmierć. Oskarżenia padły na kilkaset osób, gdyż sprawę połączono z okaleczeniem herm przez jedno ze stronnictw politycznych. Alcybiades, by ratować się przed karą, przeszedł na stronę swych dotychczasowych przeciwników Spartan, skutecznie doradzając im w walce przeciwko rodzinnemu miastu. Między innymi poradził rządowi Sparty, by udzielił pomocy Sycylijczykom. W obliczu niebezpieczeństwa uzyskał przebaczenie Ateńczyków i dowodził ich wojskami w latach 411-407. Ponownie popadł w niełaskę w 406, po klęsce Aten w bitwie morskiej pod Notion w pobliżu Efezu, którą lud ateński przypisał Alcybiadesowi. Kolejny raz uciekł, tym razem do swych posiadłości na europejskim brzegu Hellespontu. Po klęsce Aten w 404 roku zbiegł do Persji przed zwycięską Spartą. Tam został zamordowany przez płatnych zabójców nasłanych przez Farnabazosa, działającego za namową Spartan. Alcybiades był wybitnym politykiem i wodzem, ale jego nierozważność, wygórowane ambicje i skłonność do wystawnego trybu życia przysporzyły mu wielu wrogów. Dla Greków był postacią kontrowersyjną. Biografia Alcybiadesa znajduje się w Żywotach równoległych Plutarcha. Opisują go również w swych relacjach współcześni mu Ksenofont i Tukidydes.
Oskarżony o świętokradztwo (415). Oskarżenie dotyczyło parodii misteriów eleuzyńskich. Sprawa była w Atenach bardzo głośna. Karą za znieważenie bogów była śmierć. Oskarżenia padły na kilkaset osób, gdyż sprawę połączono z okaleczeniem herm przez jedno ze stronnictw politycznych. Alcybiades, by ratować się przed karą, przeszedł na stronę swych dotychczasowych przeciwników Spartan, skutecznie doradzając im w walce przeciwko rodzinnemu miastu. Między innymi poradził rządowi Sparty, by udzielił pomocy Sycylijczykom.
W obliczu niebezpieczeństwa uzyskał przebaczenie Ateńczyków i dowodził ich wojskami w latach 411-407.
Ponownie popadł w niełaskę w 406, po klęsce Aten w bitwie morskiej pod Notion w pobliżu Efezu, którą lud ateński przypisał Alcybiadesowi. Kolejny raz uciekł, tym razem do swych posiadłości na europejskim brzegu Hellespontu. Po klęsce Aten w 404 roku zbiegł do Persji przed zwycięską Spartą. Tam został zamordowany przez płatnych zabójców nasłanych przez Farnabazosa, działającego za namową Spartan.
Alcybiades był wybitnym politykiem i wodzem, ale jego nierozważność, wygórowane ambicje i skłonność do wystawnego trybu życia przysporzyły mu wielu wrogów. Dla Greków był postacią kontrowersyjną.
Biografia Alcybiadesa znajduje się w Żywotach równoległych Plutarcha. Opisują go również w swych relacjach współcześni mu Ksenofont i Tukidydes.