Pasożyt jest to zwykle organizm cudzożywny – wchodzi na stałe lub czasowo,w związek z ciałem gospodarza i wykorzystuje go jako środowisko swojego życia oraz źródło pokarmu – odżywiając się kosztem swojego żywiciela.
w przyrodzie pasożytnictwo jest korzystne tylko dla pasożyta;
dla żywiciela / czlowieka,rosliny lub zwierzęcia /stosunek ten jest wyłącznie szkodliwy (przynosi mu straty substancji pokarmowych, niszczenie tkanek, zatrucie produktami z ciała pasożyta ). Pasożyt doprowadza organizm żywiciela do wyniszczenia, i nawet do śmierci.
Pasożyty moga przynosic straty w rolnictwie, w uprawie roślin lub hodowli zwierząt , powodując choroby i śmierć roslin uprawianych i zwierząt gospodarskich. U człowieka przyczyniaja się do ołabienia ciała żywiciela, oraz do chorób, czasami do smieci
ALBO :]
Stawonogi są dziś największą grupą zwierząt zarówno pod względem liczby gatunków jak i biomasy. Występują praktycznie we wszystkich dostępnych zwierzętom środowiskach- od głębokich mórz po bezwodne pustynie. Nieliczne bywają nawet wewnętrznymi pasożytami. Jako jedyne bezkręgowce opanowały też zdolność do aktywnego lotu. Najstarsze stawonogi pojawiły się około 540 milionów lat temu. Mniej więcej w połowie paleozoiku stawonogi pojawiły się na lądzie. W połowie okresu dewońskiego z pierwotnych wijów wyewoluowały owady bezskrzydłe, a z nich owady uskrzydlone- pierwsze zwierzęta zdolne do aktywnego lotu, natomiast z pierwotnych skorpionów powstały wszystkie grupy pajęczaków. Do dnia dzisiejszego stawonogi są najliczniejszymi i jednocześnie najbardziej zróżnicowanym typem bezkręgowców. Występują wśród nich formy wolnożyjące, pasożytnicze jak i symbionty. Gatunek ten w obrębie swojego typu jest podzielony na wiele gromad, wśród których można wyróżnić między innymi:
1. Skorupiaki (rak, rozwielitka, krab, langusta) 2. Owady (trzmiel, ważka, stonka, mrówka, motyl, mucha, pchła) 3. Pajęczaki (skorpion, pająk topik, pająk krzyżak, świerzbowiec, kleszcz, kosarz) Najbardziej charakterystycznymi cechami stawonogów jest obecność parzystych, członowatych i połączonych stawowo odnóży. To one w zależności od warunków środowiska oraz trybu życia spełniają odmienne funkcje, takie jak: kroczne, pływne, grzebne, skoczne, chwytne. Drugą ważną cechą charakterystyczną jest pokrycie ciała twardym chitynowym pancerzem, który spełnia zadania szkieletu zewnętrznego, jak również chroni ciało przed działaniem czynników mechanicznych. Stanowi on również przyczep dla mięśni i chroni przed wyschnięciem. Inne cechy charakterystyczne to: aparat gębowy; podział ciała na dwie lub trzy części; układy: krwionośny (serce), nerwowy, oddechowy (skrzela, tchawki), wydalniczy, dokrewny (produkujący hormony wzrostu i linienia) oraz mięśnie.
SKORUPIAKI
Skorupiaki są dziś najliczniejszą grupą wodnych stawonogów i stanowią ważny element ekosystemów słodkowodnych i morskich. Formy tworzące tak zwany zooplankton, są podstawowymi konsumentami planktonu roślinnego, same zaś są pokarmem ryb bądź wielorybów. Formy przydenne spełniają ważne funkcje sanitarne. Gospodarczo wykorzystuje się głównie rakowce (homary, langusty, krewetki czy raki) do bezpośredniej konsumpcji, a niektóre np. forma planktoniczna kryla po usunięciu pancerzyka chitynowego przerabiany jest na konserwowe pasztety.
* składnik planktonu - podstawa pokarmowa dla wielu zwierząt (ryb, ptaków, ssaków) * ważne ogniwo obiegu materii w przyrodzie (stanowią potężną masę konsumentów) * regulacja liczebności zwierząt - wiele gatunków skorupiaków jest pasożytami wewnętrznymi i zewnętrznymi * wykorzystanie kulinarne człowieka
OWADY
Spośród stawonogów największą grupą są owady, które pod względem liczebności (około miliona) współczesnych gatunków stanowią około 70 procent populacji świata zwierzęcego.
Pasożyt jest to zwykle organizm cudzożywny – wchodzi na stałe lub czasowo,w związek z ciałem gospodarza i wykorzystuje go jako środowisko swojego życia oraz źródło pokarmu – odżywiając się kosztem swojego żywiciela.
w przyrodzie pasożytnictwo jest korzystne tylko dla pasożyta;
dla żywiciela / czlowieka,rosliny lub zwierzęcia /stosunek ten jest wyłącznie szkodliwy (przynosi mu straty substancji pokarmowych, niszczenie tkanek, zatrucie produktami z ciała pasożyta ). Pasożyt doprowadza organizm żywiciela do wyniszczenia, i nawet do śmierci.
Pasożyty moga przynosic straty w rolnictwie, w uprawie roślin lub hodowli zwierząt , powodując choroby i śmierć roslin uprawianych i zwierząt gospodarskich. U człowieka przyczyniaja się do ołabienia ciała żywiciela, oraz do chorób, czasami do smieci
ALBO :]
Stawonogi są dziś największą grupą zwierząt zarówno pod względem liczby gatunków jak i biomasy. Występują praktycznie we wszystkich dostępnych zwierzętom środowiskach- od głębokich mórz po bezwodne pustynie. Nieliczne bywają nawet wewnętrznymi pasożytami. Jako jedyne bezkręgowce opanowały też zdolność do aktywnego lotu.
Najstarsze stawonogi pojawiły się około 540 milionów lat temu. Mniej więcej w połowie paleozoiku stawonogi pojawiły się na lądzie. W połowie okresu dewońskiego z pierwotnych wijów wyewoluowały owady bezskrzydłe, a z nich owady uskrzydlone- pierwsze zwierzęta zdolne do aktywnego lotu, natomiast z pierwotnych skorpionów powstały wszystkie grupy pajęczaków.
Do dnia dzisiejszego stawonogi są najliczniejszymi i jednocześnie najbardziej zróżnicowanym typem bezkręgowców. Występują wśród nich formy wolnożyjące, pasożytnicze jak i symbionty. Gatunek ten w obrębie swojego typu jest podzielony na wiele gromad, wśród których można wyróżnić między innymi:
1. Skorupiaki (rak, rozwielitka, krab, langusta)
2. Owady (trzmiel, ważka, stonka, mrówka, motyl, mucha, pchła)
3. Pajęczaki (skorpion, pająk topik, pająk krzyżak, świerzbowiec, kleszcz, kosarz)
Najbardziej charakterystycznymi cechami stawonogów jest obecność parzystych, członowatych i połączonych stawowo odnóży. To one w zależności od warunków środowiska oraz trybu życia spełniają odmienne funkcje, takie jak: kroczne, pływne, grzebne, skoczne, chwytne. Drugą ważną cechą charakterystyczną jest pokrycie ciała twardym chitynowym pancerzem, który spełnia zadania szkieletu zewnętrznego, jak również chroni ciało przed działaniem czynników mechanicznych. Stanowi on również przyczep dla mięśni i chroni przed wyschnięciem. Inne cechy charakterystyczne to: aparat gębowy; podział ciała na dwie lub trzy części; układy: krwionośny (serce), nerwowy, oddechowy (skrzela, tchawki), wydalniczy, dokrewny (produkujący hormony wzrostu i linienia) oraz mięśnie.
SKORUPIAKI
Skorupiaki są dziś najliczniejszą grupą wodnych stawonogów i stanowią ważny element ekosystemów słodkowodnych i morskich. Formy tworzące tak zwany zooplankton, są podstawowymi konsumentami planktonu roślinnego, same zaś są pokarmem ryb bądź wielorybów. Formy przydenne spełniają ważne funkcje sanitarne. Gospodarczo wykorzystuje się głównie rakowce (homary, langusty, krewetki czy raki) do bezpośredniej konsumpcji, a niektóre np. forma planktoniczna kryla po usunięciu pancerzyka chitynowego przerabiany jest na konserwowe pasztety.
* składnik planktonu - podstawa pokarmowa dla wielu zwierząt (ryb, ptaków, ssaków)
* ważne ogniwo obiegu materii w przyrodzie (stanowią potężną masę konsumentów)
* regulacja liczebności zwierząt - wiele gatunków skorupiaków jest pasożytami wewnętrznymi i zewnętrznymi
* wykorzystanie kulinarne człowieka
OWADY
Spośród stawonogów największą grupą są owady, które pod względem liczebności (około miliona) współczesnych gatunków stanowią około 70 procent populacji świata zwierzęcego.