kmz1
Testament Bolesława Krzywoustego którym król regulował on sprawy następstwa tronu po swej śmierci.
Polegał on na podzieleniu Polski na dzielnice i oddanie ich w ręce swoich synów (oprócz jednego, co urodził się po śmierci ojca). Zrobił to, aby synowie nie walczyli o władzę.
Według statutu państwo polskie zostało podzielone na 5 dzielnic:– dzielnica senioralna: ziemia krakowska, Pomorze Gdańskie, zachodnie Kujawy, część Wielkopolski z Gnieznem i Kaliszem, ziemia łęczycko-sieradzka,– Władysław II Wygnaniec (pierwszy senior) – Śląsk i ziemia lubuska, – Bolesław Kędzierzawy – Mazowsze i część Kujaw, – Mieszko Stary – Wielkopolska, – Henryk Sandomierski – ziemia sandomierska.
Podział państwa na dzielnice był w okresie średniowiecza zjawiskiem normalnym i często spotykanym (Ruś – początek rozbicia: 1054, Czechy – początek rozbicia: 1055, Francja). Podział państwa na dzielnice, w których rządzili synowie władcy, był możliwy dzięki temu, iż władcy traktowali państwo jako swoją własność (monarchia patrymonialna). Czynniki, które prowadziły do rozdrobnienia feudalnego, a następnie go utrwalały: istnienie odrębności dzielnicowych wywodzących się z czasów plemiennych, dążenia możnych do decentralizacji władzy, brak czynników jednoczących kraj (np. wspólny wróg).
Polegał on na podzieleniu Polski na dzielnice i oddanie ich w ręce swoich synów (oprócz jednego, co urodził się po śmierci ojca). Zrobił to, aby synowie nie walczyli o władzę.
Według statutu państwo polskie zostało podzielone na 5 dzielnic:– dzielnica senioralna: ziemia krakowska, Pomorze Gdańskie, zachodnie Kujawy, część Wielkopolski z Gnieznem i Kaliszem,
ziemia łęczycko-sieradzka,– Władysław II
Wygnaniec (pierwszy senior) – Śląsk i ziemia lubuska,
– Bolesław Kędzierzawy – Mazowsze i część Kujaw,
– Mieszko Stary – Wielkopolska,
– Henryk Sandomierski – ziemia sandomierska.
Podział państwa na dzielnice był w okresie średniowiecza zjawiskiem normalnym i często spotykanym (Ruś – początek rozbicia: 1054, Czechy – początek rozbicia: 1055, Francja). Podział państwa na dzielnice, w których rządzili synowie władcy, był możliwy dzięki temu, iż władcy traktowali państwo jako swoją własność (monarchia patrymonialna). Czynniki, które prowadziły do rozdrobnienia feudalnego, a następnie go utrwalały: istnienie odrębności dzielnicowych wywodzących się z czasów plemiennych, dążenia możnych do decentralizacji władzy, brak czynników jednoczących kraj (np. wspólny wróg).
Myślę, że pomogłam :D