Niecka artezyjska (basen artezyjski) - niecka o specyficznym układzie warstw skalnych, na przemian przepuszczalnych (warstw wodonośnych) i nieprzepuszczalnych, warunkujący występowanie wód artezyjskich lub subartezyjskich. Wody artezyjskie występują tutaj między dwiema warstwami skał wodoszczelnych i podlegają ciśnieniu hydrostatycznemu, które w przypadku przebicia nadległej warstwy nieprzepuszczalnej prowadzi do powstania studni artezyjskiej lub źródła artezyjskiego, aż do osiągnięcia poziomu zwanego poziomem piezometrycznym.
Największe baseny artezyjskie występują na obszarze Australii, USA, Afryki Północnej, a także w Europie – np. Basen Paryski, czy Basen Londyński. W Polsce - Niecka Mazowiecka i Niecka Łódzka.
Wody artezyjskie – wody podziemne występujące pod ciśnieniem hydrostatycznym, zdolne do samoczynnego wypływu na powierzchnię ze studni. Odpowiednie warunki do wytworzenia ciśnienia hydrostatycznego występują najczęściej na obszarach onieckowatym układzie warstw skalnych. Od wód gruntowych odróżnia je istnienie warstwy nieprzepuszczalnej w stropie. Dzięki tej izolacji są mniej zanieczyszczone. Wody artezyjskie najczęściej występują w niecce artezyjskiej w warstwach wodonośnych podskałami nieprzepuszczalnymi. Występowanie wód artezyjskich może być niekiedy związane także z uskokami i systemem szczelinskalnych.
Odwiert w nadległych warstwach skalnych powoduje podniesienie słupa wody ponad powierzchnię ziemi (wypływ na powierzchnię, np.studnia artezyjska), natomiast w przypadku naturalnego znalezienia możliwości wypływu powstaje źródło artezyjskie (źródło wstępujące). Wody o niższym ciśnieniu hydrostatycznym, w przypadku których słup wody w odwiercie nie sięga powierzchni ziemi to wody subartezyjskie.
Nazwa "artezyjskie" pochodzi od krainy geograficznej Artois (Francja), gdzie powstała pierwsza studnia artezyjska w 1126 roku, aczkolwiek technika korzystania z wód artezyjskich była znana już dawniej m.in. w Syrii i Egipcie.
Niecka artezyjska (basen artezyjski) - niecka o specyficznym układzie warstw skalnych, na przemian przepuszczalnych (warstw wodonośnych) i nieprzepuszczalnych, warunkujący występowanie wód artezyjskich lub subartezyjskich. Wody artezyjskie występują tutaj między dwiema warstwami skał wodoszczelnych i podlegają ciśnieniu hydrostatycznemu, które w przypadku przebicia nadległej warstwy nieprzepuszczalnej prowadzi do powstania studni artezyjskiej lub źródła artezyjskiego, aż do osiągnięcia poziomu zwanego poziomem piezometrycznym.
Największe baseny artezyjskie występują na obszarze Australii, USA, Afryki Północnej, a także w Europie – np. Basen Paryski, czy Basen Londyński. W Polsce - Niecka Mazowiecka i Niecka Łódzka.
Wody artezyjskie – wody podziemne występujące pod ciśnieniem hydrostatycznym, zdolne do samoczynnego wypływu na powierzchnię ze studni. Odpowiednie warunki do wytworzenia ciśnienia hydrostatycznego występują najczęściej na obszarach onieckowatym układzie warstw skalnych. Od wód gruntowych odróżnia je istnienie warstwy nieprzepuszczalnej w stropie. Dzięki tej izolacji są mniej zanieczyszczone. Wody artezyjskie najczęściej występują w niecce artezyjskiej w warstwach wodonośnych podskałami nieprzepuszczalnymi. Występowanie wód artezyjskich może być niekiedy związane także z uskokami i systemem szczelinskalnych.
Odwiert w nadległych warstwach skalnych powoduje podniesienie słupa wody ponad powierzchnię ziemi (wypływ na powierzchnię, np.studnia artezyjska), natomiast w przypadku naturalnego znalezienia możliwości wypływu powstaje źródło artezyjskie (źródło wstępujące). Wody o niższym ciśnieniu hydrostatycznym, w przypadku których słup wody w odwiercie nie sięga powierzchni ziemi to wody subartezyjskie.
Nazwa "artezyjskie" pochodzi od krainy geograficznej Artois (Francja), gdzie powstała pierwsza studnia artezyjska w 1126 roku, aczkolwiek technika korzystania z wód artezyjskich była znana już dawniej m.in. w Syrii i Egipcie.