Okres monarchii stanowej we Francji przypada na XIV i XV w.. Ukształtowała się ona w wyniku wyodrębnienia się w poprzedzającym ją okresie rozdrobnienia feudalnego trzech stanów - rycerstwa, duchowieństwa oraz tzw. stanu trzeciego (mieszkańcy miast i wolni chłopi) oraz współdziałania królów z dynastii Kapetyngów, a później Walezjuszy z tymi stanami w procesie jednoczenia ziem francuskich. Za początek okresu francuskiej monarchii stanowej uznaje się rok 1302 (Stany Generalne zostają zwołane po raz pierwszy przez króla Filipa IV) i trwa on do roku 1484 (Stany Generalne zostają zwołane po raz ostatni w XV w., później tracą swoje znaczenie).
Okres monarchii stanowej we Francji przypada na XIV i XV w.. Ukształtowała się ona w wyniku wyodrębnienia się w poprzedzającym ją okresie rozdrobnienia feudalnego trzech stanów - rycerstwa, duchowieństwa oraz tzw. stanu trzeciego (mieszkańcy miast i wolni chłopi) oraz współdziałania królów z dynastii Kapetyngów, a później Walezjuszy z tymi stanami w procesie jednoczenia ziem francuskich. Za początek okresu francuskiej monarchii stanowej uznaje się rok 1302 (Stany Generalne zostają zwołane po raz pierwszy przez króla Filipa IV) i trwa on do roku 1484 (Stany Generalne zostają zwołane po raz ostatni w XV w., później tracą swoje znaczenie).