minka
Radon jest bezbarwnym, bezwonnym radioaktywnym gazem szlachetnym. Występuje naturalnie, jako produkt rozpadu radu, który z kolei powstaje z obecnego w przyrodzie w sporych ilościach uranu. Jego najstabilniejszy izotop, 222Rn, ma okres połowicznego rozpadu 3,8 dnia i jest stosowany w radioterapii. Gęstość radonu wynosi 9,73 kg/m3 – jest on 8 razy cięższy niż średnia gęstość gazów atmosferycznych. Z tego względu gaz gromadzi się w zagłębieniach, takich jak piwnice, gdzie jego stężenie jest najwyższe. W temperaturze pokojowej jest bezbarwny, ale schłodzony do punktu zamarzania (−71 °C), nabiera barwy żółtej, a poniżej −180 °C staje się pomarańczowo-czerwony. Emituje również intensywną poświatę, będącą efektem jego radioaktywności.
Radon stosuje się w medycynie do leczenia zachorowań związanych z przemianą materii, chorób stawów i obwodowego układu nerwowego (kąpiele radonowe - z naturalnych wód zawierających radon lub nasycanych nim sztucznie). Wykrywanie radonu odgrywa dużą rolę w geologii przy poszukiwaniu rud uranu. Radon występuje w niektórych wodach mineralnych a także w niektórych źródłach mineralnych w bardzo niewielkich ilościach. W czasie chłodzenia radonu poniżej temperatury zamarzania wykazuje on brylantową fosforescencję, która w miarę obniżania temperatury przechodzi w żółtą a następnie w pomarańczowo-czerwoną (w temperaturze ciekłego tlenu). Radon może jednak stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka, bowiem gromadzi się w budynkach mieszkalnych, zwłaszcza w piwnicach, przedostając się tam z gleby w wyniku różnicy ciśnień (efekt kominowy). Dotyczy to zwłaszcza podłoża granitowego, zawierającego większe ilości uranu w swoim składzie niż Np. skały osadowe. Szkodliwość radonu jest wynikiem stosunkowo szybkiego jego rozpadu, prowadzącego do powstania kilku krótko życiowych pochodnych, również radioaktywnych, emitujących promieniowania alfa. Ich zatrzymanie w płucach będzie powodować uszkodzenia radiacyjne, prowadzące do rozwoju choroby nowotworowej.
Stwierdzono, że w czasie ogrzewania mieszaniny argonu i fluoru powstaje nielotny produkt (RnF4 - ze względu na krótki czas życia nie otrzymany w ilościach wagowych). Obecność lotnych produktów stwierdzono w czasie ogrzewania mieszaniny radonu z chlorem. Stwierdzono również, że pierwiastek ten reaguje z ciekłymi fluorkami halogenków (ClF3, BrF3, BrF5) tworząc jony Rn2+. Radon podobnie jak inne helowce tworzy klatraty z wodą, fenolem i toluenem. Z innymi substancjami radon nie reaguje.
Zastosowanie
Radon stosuje się w medycynie do leczenia zachorowań związanych z przemianą materii, chorób stawów i obwodowego układu nerwowego (kąpiele radonowe - z naturalnych wód zawierających radon lub nasycanych nim sztucznie). Wykrywanie radonu odgrywa dużą rolę w geologii przy poszukiwaniu rud uranu.
Gęstość radonu wynosi 9,73 kg/m3 – jest on 8 razy cięższy niż średnia gęstość gazów atmosferycznych. Z tego względu gaz gromadzi się w zagłębieniach, takich jak piwnice, gdzie jego stężenie jest najwyższe. W temperaturze pokojowej jest bezbarwny, ale schłodzony do punktu zamarzania (−71 °C), nabiera barwy żółtej, a poniżej −180 °C staje się pomarańczowo-czerwony. Emituje również intensywną poświatę, będącą efektem jego radioaktywności.
Radon stosuje się w medycynie do leczenia zachorowań związanych z przemianą materii, chorób stawów i obwodowego układu nerwowego (kąpiele radonowe - z naturalnych wód zawierających radon lub nasycanych nim sztucznie). Wykrywanie radonu odgrywa dużą rolę w geologii przy poszukiwaniu rud uranu. Radon występuje w niektórych wodach mineralnych a także w niektórych źródłach mineralnych w bardzo niewielkich ilościach.
W czasie chłodzenia radonu poniżej temperatury zamarzania wykazuje on brylantową fosforescencję, która w miarę obniżania temperatury przechodzi w żółtą a następnie w pomarańczowo-czerwoną (w temperaturze ciekłego tlenu).
Radon może jednak stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka, bowiem gromadzi się w budynkach mieszkalnych, zwłaszcza w piwnicach, przedostając się tam z gleby w wyniku różnicy ciśnień (efekt kominowy). Dotyczy to zwłaszcza podłoża granitowego, zawierającego większe ilości uranu w swoim składzie niż Np. skały osadowe. Szkodliwość radonu jest wynikiem stosunkowo szybkiego jego rozpadu, prowadzącego do powstania kilku krótko życiowych pochodnych, również radioaktywnych, emitujących promieniowania alfa. Ich zatrzymanie w płucach będzie powodować uszkodzenia radiacyjne, prowadzące do rozwoju choroby nowotworowej.
Stwierdzono, że w czasie ogrzewania mieszaniny argonu i fluoru powstaje nielotny produkt (RnF4 - ze względu na krótki czas życia nie otrzymany w ilościach wagowych). Obecność lotnych produktów stwierdzono w czasie ogrzewania mieszaniny radonu z chlorem. Stwierdzono również, że pierwiastek ten reaguje z ciekłymi fluorkami halogenków (ClF3, BrF3, BrF5) tworząc jony Rn2+.
Radon podobnie jak inne helowce tworzy klatraty z wodą, fenolem i toluenem.
Z innymi substancjami radon nie reaguje.
Zastosowanie
Radon stosuje się w medycynie do leczenia zachorowań związanych z przemianą materii, chorób stawów i obwodowego układu nerwowego (kąpiele radonowe - z naturalnych wód zawierających radon lub nasycanych nim sztucznie).
Wykrywanie radonu odgrywa dużą rolę w geologii przy poszukiwaniu rud uranu.