Wykonanie skurczu następuje dzięki występowaniu w nich miofibryli, czyli włókienek kurczliwych zbudowanych z łańcuchów polipeptydowych. Efektywność ruchu w mięśniach jest możliwa dzięki ścisłemu ułożeniu włókien mięśniowych, pomiędzy którymi nie występuje żadna inna tkanka. Mechanizm działania miofybryli jest aktualnie przedmiotem dyskusji naukowej i istnieją na ten temat dwie rozbieżne teorie. Tkanka mięśniowa nie ma własnej substancji międzykomórkowej, a elementy mięśniowe połączone są ze sobą za pomocą tkanki łącznej wiotkiej. Pomimo obecności w komórkach mięśniowych jądra komórkowego oraz pewnej zdolności do podziału, ubytki w tkance mięśniowej tylko w niewielkim stopniu są uzupełniane w wyniku podziału nieuszkodzonych komórek. Najczęściej zostają one zastąpione tkanką łączną tworzącą w tym miejscu bliznę. Tkanki mięśniowe, poprzecznie prążkowana serca i gładka unerwione są przez układ współczulny i działają niezależnie od woli człowieka. Natomiast mięśnie poprzecznie prążkowane, unerwione somatycznie, kurczą się zgodnie z wolą człowieka.
Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana serca. Występuje w ścianach przedsionków i komór serca. Jej jednostką strukturalną jest komórka. Występuje oczywiścia jak nazwa na to wskazuje prążkowanie. Kształt komórek jest cylindryczny i rozgałęziony. Liczba jąder komórkowych wacha się w przedziale od 1 do 2. Jądra te ułożone są centralnie. Tkanka mięśniowa posiada dużo mitochondriów. Jest silnie unaczyniona. Jej unerwienie jest autonomiczne (czyli niezależne od naszej woli). Szybokśc skurczu jest pośrednia. Odporna na zmęczenie
Wykonanie skurczu następuje dzięki występowaniu w nich miofibryli, czyli włókienek kurczliwych zbudowanych z łańcuchów polipeptydowych. Efektywność ruchu w mięśniach jest możliwa dzięki ścisłemu ułożeniu włókien mięśniowych, pomiędzy którymi nie występuje żadna inna tkanka. Mechanizm działania miofybryli jest aktualnie przedmiotem dyskusji naukowej i istnieją na ten temat dwie rozbieżne teorie. Tkanka mięśniowa nie ma własnej substancji międzykomórkowej, a elementy mięśniowe połączone są ze sobą za pomocą tkanki łącznej wiotkiej. Pomimo obecności w komórkach mięśniowych jądra komórkowego oraz pewnej zdolności do podziału, ubytki w tkance mięśniowej tylko w niewielkim stopniu są uzupełniane w wyniku podziału nieuszkodzonych komórek. Najczęściej zostają one zastąpione tkanką łączną tworzącą w tym miejscu bliznę. Tkanki mięśniowe, poprzecznie prążkowana serca i gładka unerwione są przez układ współczulny i działają niezależnie od woli człowieka. Natomiast mięśnie poprzecznie prążkowane, unerwione somatycznie, kurczą się zgodnie z wolą człowieka.
Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana serca. Występuje w ścianach przedsionków i komór serca. Jej jednostką strukturalną jest komórka. Występuje oczywiścia jak nazwa na to wskazuje prążkowanie. Kształt komórek jest cylindryczny i rozgałęziony. Liczba jąder komórkowych wacha się w przedziale od 1 do 2. Jądra te ułożone są centralnie. Tkanka mięśniowa posiada dużo mitochondriów. Jest silnie unaczyniona. Jej unerwienie jest autonomiczne (czyli niezależne od naszej woli). Szybokśc skurczu jest pośrednia. Odporna na zmęczenie