Zatoczek lśniący jest jednym spośród najbardziej odpornych na wysychanie ślimaków wodnych występujących na terenie Polski. Zapadając w stan anabiozy może przetrwać ponad pół roku płytko zagrzebany w osadach dennych oraz szczątkach roślin pokrywających dno wyschniętego zbiornika.
Jest to gatunek bardzo tolerancyjny jeśli chodzi o odczyn pH wody. Może zasiedlać zarówno zbiorniki o odczynie obojętnym jak i kwaśnym (do pH = 4,6).
Najliczniej występuje wśród roślinności wodnej, w kożuchach rzęsy wodnej oraz glonów nitkowatych.
Ślimak ten współwystępuje zwykle z zatoczkiem białowargim (Anisus leucostomus), mającym bardzo podobne preferencje środowiskowe.
Do wrogów naturalnych zatoczka lśniącego zaliczyć można larwy przywr i tasiemców, których jest żywicielem pośrednim, pijawki z rodzaju Erpobdella oraz larwy chruścika Limnephilus flavicornis, używające m.in. muszli tego ślimaka do budowy swych domków.
Zatoczek lśniący jest jednym spośród najbardziej odpornych na wysychanie ślimaków wodnych występujących na terenie Polski. Zapadając w stan anabiozy może przetrwać ponad pół roku płytko zagrzebany w osadach dennych oraz szczątkach roślin pokrywających dno wyschniętego zbiornika.
Jest to gatunek bardzo tolerancyjny jeśli chodzi o odczyn pH wody. Może zasiedlać zarówno zbiorniki o odczynie obojętnym jak i kwaśnym (do pH = 4,6).
Najliczniej występuje wśród roślinności wodnej, w kożuchach rzęsy wodnej oraz glonów nitkowatych.
Ślimak ten współwystępuje zwykle z zatoczkiem białowargim (Anisus leucostomus), mającym bardzo podobne preferencje środowiskowe.
Do wrogów naturalnych zatoczka lśniącego zaliczyć można larwy przywr i tasiemców, których jest żywicielem pośrednim, pijawki z rodzaju Erpobdella oraz larwy chruścika Limnephilus flavicornis, używające m.in. muszli tego ślimaka do budowy swych domków.