Próba Fehlinga jest testem chemicznym używanym do wykrywania obecności cukrów redukujących, w szczególności aldehydów i niektórych ketonów. Reagent Fehlinga składa się z roztworu siarczanu miedzi(II) (Fehling A) i zasadowego roztworu tartratu potasowo-sodowego, zwanego reaktywem Rochelle (Fehling B), który jest używany jako kompleksujący agent. Podczas przeprowadzania próby Fehlinga cukry redukujące redukują jony miedzi(II) do miedzi(I), co objawia się zmianą koloru roztworu z niebieskiego na czerwony osad tlenku miedzi(I).
Skrobia jest polisacharydem, który składa się z długich łańcuchów glukozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Podczas hydrolizy, te wiązania są rozbijane, co prowadzi do powstania mniejszych jednostek cukrowych, w tym ostatecznie do glukozy, jeśli hydroliza jest kompletna.
Glukoza jest cukrem redukującym i daje pozytywny wynik w teście Fehlinga, ponieważ posiada grupę aldehydową, która może ulec utlenieniu do odpowiedniej grupy karboksylowej, redukując przy tym jony miedzi(II) do miedzi(I). Dlatego, jeśli hydroliza skrobi jest kompletna i powstaje glukoza, wynik próby Fehlinga będzie pozytywny, co będzie widać jako czerwony osad tlenku miedzi(I).
W przypadku, gdy hydroliza nie jest kompletna i powstają większe oligosacharydy lub dekstryny, które nie mają wolnej grupy aldehydowej, wynik próby Fehlinga może być negatywny lub słabo pozytywny, ponieważ te większe cząsteczki są mniej skłonne do redukcji jonów miedzi.
Podsumowując, oczekuje się, że próba Fehlinga przeprowadzona na roztworze uzyskanym w wyniku kompletnego hydrolizowania skrobi da pozytywny wynik, wskazując na obecność glukozy.
Odpowiedź:
Próba Fehlinga jest testem chemicznym używanym do wykrywania obecności cukrów redukujących, w szczególności aldehydów i niektórych ketonów. Reagent Fehlinga składa się z roztworu siarczanu miedzi(II) (Fehling A) i zasadowego roztworu tartratu potasowo-sodowego, zwanego reaktywem Rochelle (Fehling B), który jest używany jako kompleksujący agent. Podczas przeprowadzania próby Fehlinga cukry redukujące redukują jony miedzi(II) do miedzi(I), co objawia się zmianą koloru roztworu z niebieskiego na czerwony osad tlenku miedzi(I).
Skrobia jest polisacharydem, który składa się z długich łańcuchów glukozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Podczas hydrolizy, te wiązania są rozbijane, co prowadzi do powstania mniejszych jednostek cukrowych, w tym ostatecznie do glukozy, jeśli hydroliza jest kompletna.
Glukoza jest cukrem redukującym i daje pozytywny wynik w teście Fehlinga, ponieważ posiada grupę aldehydową, która może ulec utlenieniu do odpowiedniej grupy karboksylowej, redukując przy tym jony miedzi(II) do miedzi(I). Dlatego, jeśli hydroliza skrobi jest kompletna i powstaje glukoza, wynik próby Fehlinga będzie pozytywny, co będzie widać jako czerwony osad tlenku miedzi(I).
W przypadku, gdy hydroliza nie jest kompletna i powstają większe oligosacharydy lub dekstryny, które nie mają wolnej grupy aldehydowej, wynik próby Fehlinga może być negatywny lub słabo pozytywny, ponieważ te większe cząsteczki są mniej skłonne do redukcji jonów miedzi.
Podsumowując, oczekuje się, że próba Fehlinga przeprowadzona na roztworze uzyskanym w wyniku kompletnego hydrolizowania skrobi da pozytywny wynik, wskazując na obecność glukozy.