Słowa Liberum veto znaczą dosłownie "wolne nie pozwalam" i oznaczało protest przeciwko czemuś. Zasada ta w przypadku władzy kolegialnej wynikała z zasady jednomyślności w podejmowaniu decyzji najczęściej w sprawach o doniosłym znaczeniu i skutkach dla Państwa czy jakiejś innej jednostki organizacyjnej. W średniowieczu w różnorodnych zgromadzeniach obradujących wytworzono takie zasady podejmowania decyzji, jakie dla danego ciała były najwygodniejsze. Kierowano się przy tym względami praktycznymi, bez oglądania się na wzory starożytne, bez jakikolwiek głębszych studiów teoretycznych. Jedynym wyjątkiem był Kościół Katolicki gdzie stosowano zasadę większości głosów. Zasada ta obowiązywała na soborach, już od soboru nicejskiego z 325 roku. Natomiast w przypadku wyboru Papieża synod laterański z 1179 roku ustalił, że wybór papieża musi być dokonany większością 2/3 głosów kardynalskich. Zasada podejmowania decyzji większością głosów przyjęta została również na synodach i w kapitułach. Ale stopniowa likwidacja średniowiecznego rozbicia dzielnicowego i powstawania nowożytnych państw na drodze łączenia wielu mniejszych lub większych księstw pod jednym berłem musiało doprowadzić do ostatecznych zmian w omawianej dziedzinie czyli stopniowego przechodzenia z zasady jednomyślności do zasady większości a w ostateczności do unifikacji społeczeństw wokół silnej scentralizowanej władzy monarszej a tym samym państwa. Przebieg tych zmian przebiegał szybciej lub wolniej w różnych krajach, a zależało to najczęściej od uwarunkowań zewnętrznych danego kraju. Zasada jednomyślności w swej postaci silnie chroniła przed dominacją Króla do zaprowadzenia tyranii czy absolutyzmu w ówczesnym ustroju feudalnym nad szlachtą.
-Wspólny władza
-oddzielny skarb, urząd, wojsko
Słowa Liberum veto znaczą dosłownie "wolne nie pozwalam" i oznaczało protest przeciwko czemuś. Zasada ta w przypadku władzy kolegialnej wynikała z zasady jednomyślności w podejmowaniu decyzji najczęściej w sprawach o doniosłym znaczeniu i skutkach dla Państwa czy jakiejś innej jednostki organizacyjnej. W średniowieczu w różnorodnych zgromadzeniach obradujących wytworzono takie zasady podejmowania decyzji, jakie dla danego ciała były najwygodniejsze. Kierowano się przy tym względami praktycznymi, bez oglądania się na wzory starożytne, bez jakikolwiek głębszych studiów teoretycznych.
Jedynym wyjątkiem był Kościół Katolicki gdzie stosowano zasadę większości głosów. Zasada ta obowiązywała na soborach, już od soboru nicejskiego z 325 roku. Natomiast w przypadku wyboru Papieża synod laterański z 1179 roku ustalił, że wybór papieża musi być dokonany większością 2/3 głosów kardynalskich. Zasada podejmowania decyzji większością głosów przyjęta została również na synodach i w kapitułach.
Ale stopniowa likwidacja średniowiecznego rozbicia dzielnicowego i powstawania nowożytnych państw na drodze łączenia wielu mniejszych lub większych księstw pod jednym berłem musiało doprowadzić do ostatecznych zmian w omawianej dziedzinie czyli stopniowego przechodzenia z zasady jednomyślności do zasady większości a w ostateczności do unifikacji społeczeństw wokół silnej scentralizowanej władzy monarszej a tym samym państwa. Przebieg tych zmian przebiegał szybciej lub wolniej w różnych krajach, a zależało to najczęściej od uwarunkowań zewnętrznych danego kraju. Zasada jednomyślności w swej postaci silnie chroniła przed dominacją Króla do zaprowadzenia tyranii czy absolutyzmu w ówczesnym ustroju feudalnym nad szlachtą.