Cele polityki gospodarczej – stan do jakiego dąży polityka gospodarcza.
Można podzielić je na dwie grupy: Cele makroekonomiczne – obejmujące wszystkie podstawowe podmioty lub zasadniczą część podmiotów systemu gospodarczego i dotyczą gospodarki jako całości. Do celów makroekonomicznych należą: cele systemowe cele strukturalne cele redystrybucyjne cele stabilizacyjne. Cele mikroekonomiczne – ograniczające się do wybranych dziedzin gospodarki i adresowane do selektywnie wybranych grup podmiotów systemu gospodarczego. Przejawiają się w dążeniu państwa do hamowania lub pobudzania rozwoju pewnego rodzaju działalności lub w przedsięwzięciach państwa podejmowanych w sferach edukacyjnej, zdrowotnej, ekologicznej, mieszkaniowej, kulturalnej i socjalnej.
Polityka fiskalna - ma na celu dostarczanie potrzebnych państwu dochodów, ale
Cele realizowane przez ten rodzaj polityki muszą się sprowadzić do celów globalnych takich jak wzrost gospodarczy, walka z bezrobociem, ograniczenie amplitudy wahań cyklu koniunkturalnego, walka z inflacją. Polityka fiskalna polega na wykorzystaniu różnych instrumentów, które służą:
Zaspokojeniu popytu władz państwa na pieniądz
Realizacji zadań publicznych przede wszystkich statutowych
Realizacji pozafiskalnych celów państwa ale przy wykorzystaniu instrumentów tej polityki
Cechy dobrej polityki fiskalnej:
1. Racjonalny fiskalizm, wyrażający się w tym, że nakładane podatki nie ograniczają skłonności do oszczędzania
2. Umiejętność łączenia celów fiskalnych i pozafiskalnych
Cele polityki monetarnej - W zależności od strategii polityki monetarnej, bank centralny przyjmuje za cel pośredni wartości, które są w zasięgu oddziaływania instrumentów polityki pieniężnej. Bank centralny może za cel pośredni przyjąć wielkość agregatów pieniężnych (M1,M2,M3) lub wartość stopy procentowej (krótkoterminowej lub długoterminowej). Mają one bezpośredni wpływ na cele finalne. Brak bezpośredniego oddziaływania instrumentów polityki pieniężnej na cel taktyczny, sprawia, że konieczne jest wyznaczanie celu operacyjnego.
Cele polityki gospodarczej – stan do jakiego dąży polityka gospodarcza.
Można podzielić je na dwie grupy:
Cele makroekonomiczne – obejmujące wszystkie podstawowe podmioty lub zasadniczą część podmiotów systemu gospodarczego i dotyczą gospodarki jako całości. Do celów makroekonomicznych należą:
cele systemowe
cele strukturalne
cele redystrybucyjne
cele stabilizacyjne.
Cele mikroekonomiczne – ograniczające się do wybranych dziedzin gospodarki i adresowane do selektywnie wybranych grup podmiotów systemu gospodarczego. Przejawiają się w dążeniu państwa do hamowania lub pobudzania rozwoju pewnego rodzaju działalności lub w przedsięwzięciach państwa podejmowanych w sferach edukacyjnej, zdrowotnej, ekologicznej, mieszkaniowej, kulturalnej i socjalnej.
Polityka fiskalna - ma na celu dostarczanie potrzebnych państwu dochodów, ale
Cele realizowane przez ten rodzaj polityki muszą się sprowadzić do celów globalnych takich jak wzrost gospodarczy, walka z bezrobociem, ograniczenie amplitudy wahań cyklu koniunkturalnego, walka z inflacją. Polityka fiskalna polega na wykorzystaniu różnych instrumentów, które służą:
Zaspokojeniu popytu władz państwa na pieniądz
Realizacji zadań publicznych przede wszystkich statutowych
Realizacji pozafiskalnych celów państwa ale przy wykorzystaniu instrumentów tej polityki
Cechy dobrej polityki fiskalnej:
1. Racjonalny fiskalizm, wyrażający się w tym, że nakładane podatki nie ograniczają skłonności do oszczędzania
2. Umiejętność łączenia celów fiskalnych i pozafiskalnych
Cele polityki monetarnej - W zależności od strategii polityki monetarnej, bank centralny przyjmuje za cel pośredni wartości, które są w zasięgu oddziaływania instrumentów polityki pieniężnej. Bank centralny może za cel pośredni przyjąć wielkość agregatów pieniężnych (M1,M2,M3) lub wartość stopy procentowej (krótkoterminowej lub długoterminowej). Mają one bezpośredni wpływ na cele finalne. Brak bezpośredniego oddziaływania instrumentów polityki pieniężnej na cel taktyczny, sprawia, że konieczne jest wyznaczanie celu operacyjnego.