Oświecenie to epoka, która panowała w Europie w XVIII wieku, a jej główne cechy to racjonalizm, humanizm, krytycyzm oraz postęp w dziedzinie nauki, kultury i sztuki.
Filozofia oświecenia kładła nacisk na rozum i wiedzę jako główne narzędzia poznania świata, co było przeciwieństwem dogmatyzmu i autorytaryzmu, które dominowały wcześniej. Filozofowie oświecenia, tacy jak Immanuel Kant czy Voltaire, podkreślali znaczenie wolności, równości i tolerancji.
W dziedzinie nauki oświecenie doprowadziło do postępu w dziedzinach takich jak fizyka, chemia i medycyna, a także do rozwinięcia nauk społecznych, takich jak ekonomia i socjologia.
Kultura i sztuka oświecenia były inspirowane klasycyzmem, co oznaczało powrót do wzorców sztuki starożytnej Grecji i Rzymu. W literaturze oświecenie przyniosło rozwój powieści, esejów i publicystyki, a także nowe gatunki literackie, takie jak powieść historyczna. W sztuce oświecenie charakteryzowało się prostotą formy i symetrią, a także realizmem i reprezentacją życia codziennego.
W architekturze oświecenie dążyło do harmonii między funkcją a estetyką, co oznaczało, że budynki powinny być zaprojektowane z myślą o ich użytkownikach, ale także pięknie się prezentować. Stąd wynikła tendencja do budowania klasycznych budynków, takich jak gmachy rządowe, pałace i kościoły, z charakterystycznymi elementami, takimi jak kolumny, frontony i portyki.
Oświecenie to epoka, która panowała w Europie w XVIII wieku, a jej główne cechy to racjonalizm, humanizm, krytycyzm oraz postęp w dziedzinie nauki, kultury i sztuki.
Filozofia oświecenia kładła nacisk na rozum i wiedzę jako główne narzędzia poznania świata, co było przeciwieństwem dogmatyzmu i autorytaryzmu, które dominowały wcześniej. Filozofowie oświecenia, tacy jak Immanuel Kant czy Voltaire, podkreślali znaczenie wolności, równości i tolerancji.
W dziedzinie nauki oświecenie doprowadziło do postępu w dziedzinach takich jak fizyka, chemia i medycyna, a także do rozwinięcia nauk społecznych, takich jak ekonomia i socjologia.
Kultura i sztuka oświecenia były inspirowane klasycyzmem, co oznaczało powrót do wzorców sztuki starożytnej Grecji i Rzymu. W literaturze oświecenie przyniosło rozwój powieści, esejów i publicystyki, a także nowe gatunki literackie, takie jak powieść historyczna. W sztuce oświecenie charakteryzowało się prostotą formy i symetrią, a także realizmem i reprezentacją życia codziennego.
W architekturze oświecenie dążyło do harmonii między funkcją a estetyką, co oznaczało, że budynki powinny być zaprojektowane z myślą o ich użytkownikach, ale także pięknie się prezentować. Stąd wynikła tendencja do budowania klasycznych budynków, takich jak gmachy rządowe, pałace i kościoły, z charakterystycznymi elementami, takimi jak kolumny, frontony i portyki.