Bitwa pod Moskwą (bitwa o Moskwę, obronna operacja moskiewska, operacja „Tajfun”) – główna bitwa początkowego okresu wojny międzyNiemcami a ZSRR, trwająca od października 1941 do stycznia 1942, która zakładała zdobycie stolicy ZSRR. Uważana jest za jedną z najważniejszych operacji strategicznych II wojny światowej.
W pierwszym etapie siły sowieckie prowadziły strategiczną obronę Okręgu Moskiewskiego w oparciu o trzy pasy obrony, wykorzystując nowo zmobilizowane armie rezerwowe oraz wprowadzając do walki dywizje z syberyjskiego i dalekowschodniego okręgu wojskowego. W drugim etapie, gdy ofensywa niemiecka straciła impet, wojska sowieckie przystąpiły do strategicznej kontrofensywy zmuszając armie niemieckie do wycofania się na pozycje wokół miast Orzeł, Wiaźma i Witebsk.
Bitwa pod Moskwą (bitwa o Moskwę, obronna operacja moskiewska, operacja „Tajfun”) – główna bitwa początkowego okresu wojny międzyNiemcami a ZSRR, trwająca od października 1941 do stycznia 1942, która zakładała zdobycie stolicy ZSRR. Uważana jest za jedną z najważniejszych operacji strategicznych II wojny światowej.
W pierwszym etapie siły sowieckie prowadziły strategiczną obronę Okręgu Moskiewskiego w oparciu o trzy pasy obrony, wykorzystując nowo zmobilizowane armie rezerwowe oraz wprowadzając do walki dywizje z syberyjskiego i dalekowschodniego okręgu wojskowego. W drugim etapie, gdy ofensywa niemiecka straciła impet, wojska sowieckie przystąpiły do strategicznej kontrofensywy zmuszając armie niemieckie do wycofania się na pozycje wokół miast Orzeł, Wiaźma i Witebsk.