Odyseusz to król Itaki i wierny mąż Penelopy, który z przymusu bierze udział w wojnietrojańskiej.
Jest uosobieniem sprytu i przemyślności, które często okazują się bronią skuteczniejszą niż potęga wojskowa. Pełnym uznania jest pomysł z koniem trojańskim, dzięki któremu udało się Grekom pokonać Troję. Udali oni, iż rezygnują z wali, a w darze pod murami miasta zostawili olbrzymiego, drewnianego konia wypełnionego żołnierzami.
W ten sposób Trojanie dali się oszukać.
Odyseusz to najsłynniejszy z wodzów wojny trojańskiej, który umiał pokonać krytyczne momenty inteligencją i odwagą. To on przepłynął między Scylla i Charybdą bezpiecznie, i choć musiał poświęcić swoich żołnierzy i statek wiedział, że innego wyjścia nie ma. Jako pierwszy usłyszał śpiew syren i nie zginął z ich rąk. Zatkał uszy woskiem swojej załodze, a sam zaś przywiązał się do masztu. Był człowiekiem bardzo ciekawym życia dlatego postanowił ów głos usłyszeć.
Potrafił być chytry i podstępny jak w przypadku cyklopa Polifema, któremu wbija w jedyne oko rozpalony drąg. W ten sposób przyczepiona do baranich podbrzuszy załoga Odyseusza wydostaje się z trzody Polifema na zewnątrz jaskini.
Odyseusz mimo wielu niepowodzeń nie traci nadziei, że wróci do domu. Przy życiu podtrzymuje go myśl, że gdzieś tam daleko czeka na niego ukochana Penelopa.
Pomysłowość i inteligencja w dużym stopniu przyczyniły się do tego, że wrócił na rodzinna wyspę.
Dziś ceni się ludzi z pomysłami. Odyseusz z pewnością poradziłby sobie w naszych czasach, zwłaszcza, że potrafił także skutecznie negocjować. Jeszcze jedna cecha Odyseusza znalazłaby uznanie
w oczach współczesnych: jego miłość do rodziny. Aby nie iść na wojnę trojańską, symulował szaleństwo, a po wojnie przez 10 lat wracał do ukochanej żony Penelopy.
Myślę, że Odyseusz jest bohaterem godnym naśladowania, ponieważ ukazuje nam, że nie gniew i nienawiść są najważniejszymi wartościami godnymi człowieka.
Odyseusz to król Itaki i wierny mąż Penelopy, który z przymusu bierze udział w wojnietrojańskiej.
Jest uosobieniem sprytu i przemyślności, które często okazują się bronią skuteczniejszą niż potęga wojskowa. Pełnym uznania jest pomysł z koniem trojańskim, dzięki któremu udało się Grekom pokonać Troję. Udali oni, iż rezygnują z wali, a w darze pod murami miasta zostawili olbrzymiego, drewnianego konia wypełnionego żołnierzami.
W ten sposób Trojanie dali się oszukać.
Odyseusz to najsłynniejszy z wodzów wojny trojańskiej, który umiał pokonać krytyczne momenty inteligencją i odwagą. To on przepłynął między Scylla i Charybdą bezpiecznie, i choć musiał poświęcić swoich żołnierzy i statek wiedział, że innego wyjścia nie ma. Jako pierwszy usłyszał śpiew syren i nie zginął z ich rąk. Zatkał uszy woskiem swojej załodze, a sam zaś przywiązał się do masztu. Był człowiekiem bardzo ciekawym życia dlatego postanowił ów głos usłyszeć.
Potrafił być chytry i podstępny jak w przypadku cyklopa Polifema, któremu wbija w jedyne oko rozpalony drąg. W ten sposób przyczepiona do baranich podbrzuszy załoga Odyseusza wydostaje się z trzody Polifema na zewnątrz jaskini.
Odyseusz mimo wielu niepowodzeń nie traci nadziei, że wróci do domu. Przy życiu podtrzymuje go myśl, że gdzieś tam daleko czeka na niego ukochana Penelopa.
Pomysłowość i inteligencja w dużym stopniu przyczyniły się do tego, że wrócił na rodzinna wyspę.
Dziś ceni się ludzi z pomysłami. Odyseusz z pewnością poradziłby sobie w naszych czasach, zwłaszcza, że potrafił także skutecznie negocjować. Jeszcze jedna cecha Odyseusza znalazłaby uznanie
w oczach współczesnych: jego miłość do rodziny. Aby nie iść na wojnę trojańską, symulował szaleństwo, a po wojnie przez 10 lat wracał do ukochanej żony Penelopy.
Myślę, że Odyseusz jest bohaterem godnym naśladowania, ponieważ ukazuje nam, że nie gniew i nienawiść są najważniejszymi wartościami godnymi człowieka.