Odszukaj w wierszu Juliana Tuwima "Przy okrągłym stole" jak najwięcej fragmentów wyjaśniających, dlaczego osoba mówiąca pragnie ''wpaść na dzień do Tomaszowa''. Jakimi argumentami chce przekonać odbiorcę? -Przekształć te fragmenty w formę listu pisanego prozą, językiem bezpośrednim i jasnym.Nie unikaj nazywania uczuć. Napiszcie chociaż te fragmenty.
Julian Tuwin ,, Przy okrągłym stole ‘’
A może byśmy tak, jedyna,
Wpadli na dzień do Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
Ta sama cisza trwa wrześniowa...
W tym białym domu, w tym pokoju,
Gdzie cudze meble postawiono,
Musimy skończyć naszą dawną
Rozmowę smutnie nie skończoną.
Do dzisiaj przy okrągłym stole
Siedzimy martwo jak zaklęci!
Kto odczaruje nas? Kto wyrwie
Z niebłaganej niepamięci?
Jeszcze mi ciągle z jasnych oczu
Spływa do warg kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz
I jesz zielone winogrona.
Jeszcze ci wciąż spojrzeniem śpiewam:
"Du holde Kunst"... i serce pęka!
I muszę jechać... więc mnie żegnasz,
Lecz nie drży w dłoni mej twa ręka.
I wyjechałem, zostawiłem,
Jek sen urwała się rozmowa,
Błogosławiłem, przeklinałem:
"Du holde Kunst! Więc tak? Bez słowa?"
Ten biały dom, ten pokój martwy
Do dziś się dziwi, nie rozumie...
Wstawili ludzie cudze meble
I wychodzili stąd w zadumie...
A przecież wszystko - tam zostało!
Nawet ta cisza trwa wrześniowa...
Więc może byśmy tak najmilsza,
Wpadli na dzień do Tomaszowa?
"Może tam jeszcze zmierzchem złotym
Ta sama cisza trwa wrześniowa"
"Musimy skończyć naszą dawną
Rozmowę smutnie nie skończoną" - najważniejszy fragment
"Do dzisiaj przy okrągłym stole
Siedzimy martwo jak zaklęci!"
"A przecież wszystko - tam zostało!"
Myślę, że tyle fragmentów starczy.
Podmiot twierdzi, że muszą wrócić do Tomaszowa, by dokończyć "rozmowę smutnie nie skończoną". Mówi, że tam nic się nie zmieniło i ciągle trwa ta sama chwila, z której będą mogli się wyrwać, tylko jeśli tam wrócą i wszystko między sobą wyjaśnią.
List
Droga xxx,
Piszę do Ciebie w sprawie naszej niedokończej rozmowy. Musimy jeszcze raz pojechać do Tomaszowa i tam wszystko sobie wyjaśnić. Do tej pory nie otrząsnąłem się po naszym rozstaniu i czuję, jakby ono wcale nie nastąpiło. Wciąż mam wrażenie, że pewnego dnia wrócimy do tego domu (tak, wiem, że teraz mieszka tam ktoś inny...) i znów będziemy razem. Tęsknię za Tobą. Wiem, że już mnie nie kochasz, ale ja wciąż coś do Ciebie czuję... Myślę, że rozmowa pomogłaby mi to przezwyciężyć, a może... może jednak w Twoim sercu zostało jakieś uczucie do mnie? Dla mnie wszystko w tamtym domu zostało po staremu, nic się nie zmieniło, chociaż wiem, że to irracjonalne. Proszę, odpisz szybko.
(podpis)