Rozkwit malarstwa historycznego nastąpił w okresie klasycyzmu, a zwłaszcza w epoce romantyzmu. Wzrosła dokumentalność przedstawień, ścisłość kostiumologiczna i wierność realiom. W 2 połowie XIX wiekurozwijało się głównie w środkowej i wschodniej Europie. W Polsce (Jan Matejko) i Rosji malarze przedstawiali najważniejsze i najdramatyczniejsze momenty dziejów narodowych.
Pod wpływem narodowych klęsk Matejko postanowił porzucić malarstwo religijne, które uważał za swoje powołanie, i poświęcił się prawie wyłącznie malarstwu historycznemu. Sama historia była jego obsesją. Nie potrafił o niej pisać ani opowiadać, więc ją malował. Zarzucano mu swobodne podejście do historii. Sam Matejko traktował swoje obrazy jako głos w polemice dotyczącej przeszłości i przyszłości kraju, a nie wyraz ideologii.
Rozkwit malarstwa historycznego nastąpił w okresie klasycyzmu, a zwłaszcza w epoce romantyzmu. Wzrosła dokumentalność przedstawień, ścisłość kostiumologiczna i wierność realiom. W 2 połowie XIX wiekurozwijało się głównie w środkowej i wschodniej Europie. W Polsce (Jan Matejko) i Rosji malarze przedstawiali najważniejsze i najdramatyczniejsze momenty dziejów narodowych.
Pod wpływem narodowych klęsk Matejko postanowił porzucić malarstwo religijne, które uważał za swoje powołanie, i poświęcił się prawie wyłącznie malarstwu historycznemu. Sama historia była jego obsesją. Nie potrafił o niej pisać ani opowiadać, więc ją malował. Zarzucano mu swobodne podejście do historii. Sam Matejko traktował swoje obrazy jako głos w polemice dotyczącej przeszłości i przyszłości kraju, a nie wyraz ideologii.