W Polsce rozkwit odrodzenia przypada na XVI w. Tzw. okres prerenesansowy (XV w.) współtworzyli dyplomaci dworu Jagiellonów i magnaci podróżujący na Zachód oraz przybysze stamtąd, jak F. Buonacorsi zwany Kallimachem, który został wychowawcą królewskich synów. Przeszczepiali oni na grunt polski nowy styl życia oraz renesansową literaturę.
Rozwijała się historiografia (M. Bielski, B. Paprocki - autor herbarzy, M. Stryjkowski i in.). Łukasz Górnicki, posługując się dziełem B. Castiglionego, uczył w Dworzaninie polskim (1565) dobrych manier.
Na dworze Zygmunta I Starego, po poślubieniu przez niego Bony, zaznaczyły się silne wpływy włoskiego renesansu. W ostatniej fazie odrodzenia pojawili się wybitni twórcy zwiastujący nadejście baroku, jak Sz. Szymonowic czy wcześniej M. Sęp Szarzyński.
W okresie odrodzenia literatura polska uczyniła ogromny postęp, stając się twórczością nowoczesną i w najlepszych swoich przejawach w pełni europejską.
W Polsce rozkwit odrodzenia przypada na XVI w. Tzw. okres prerenesansowy (XV w.) współtworzyli dyplomaci dworu Jagiellonów i magnaci podróżujący na Zachód oraz przybysze stamtąd, jak F. Buonacorsi zwany Kallimachem, który został wychowawcą królewskich synów. Przeszczepiali oni na grunt polski nowy styl życia oraz renesansową literaturę.
Rozwijała się historiografia (M. Bielski, B. Paprocki - autor herbarzy, M. Stryjkowski i in.). Łukasz Górnicki, posługując się dziełem B. Castiglionego, uczył w Dworzaninie polskim (1565) dobrych manier.
Na dworze Zygmunta I Starego, po poślubieniu przez niego Bony, zaznaczyły się silne wpływy włoskiego renesansu. W ostatniej fazie odrodzenia pojawili się wybitni twórcy zwiastujący nadejście baroku, jak Sz. Szymonowic czy wcześniej M. Sęp Szarzyński.
W okresie odrodzenia literatura polska uczyniła ogromny postęp, stając się twórczością nowoczesną i w najlepszych swoich przejawach w pełni europejską.