Question

Odpowiedz , z jakich części składały się zabudowania klasztorne

Answer 1

Zbudowany w całości z cegły klasztor Chorin składa się z kościoła Najświętszej Marii Panny oraz przylegających do niego zabudowań klasztornych, niegdyś skupionych wokół czworobocznego wirydarza. Nawa południowa kościoła wraz z przylegającym do niej krużgankiem oraz skrzydło południowe klasztoru uległo bezpowrotnemu zniszczeniu wskutek licznych rozbiórek w XVII i XVIII w.

Klasztor Chorin (niem. Kloster Chorin) – gotycki zespół klasztorny położony w pobliżu miasta Chorin w powiecie Barnim (Brandenburgia, Niemcy) ok. 20 km. na zachód od granicy polsko-niemieckiej na Odrze. Dawne opactwo Cystersów, sekularyzowane w 1542, obecnie w częściowej ruinie. Ze względu na bogactwo form architektonicznych z XIV w. zespół ten zaliczany jest do najcenniejszych przykładów gotyku ceglanego.

Klasztor Chorin jest obiektem i ośrodkiem monastycznym o metryce sięgającej wiek XIII. Jednakże geneza klasztoru jest wcześniejsza, w pobliżu Chorin, w XII wieku powstał klasztor cysterski przy jeziorze Parsteiner See, na półwyspie Pelichtzwerden, założony przez Ottona I (ok. 1130-1184) – margrabiego brandenburskiego z dynastii askańskiej, syna Albrechta Niedźwiedzia. Znany pod nazwą Mariensee klasztor był filiacją opactwa Lehnin. Jednakże ze względu na trudne warunki do uprawiania rolnictwa w okolicach jeziora spowodowane częstymi wylewami wody w głąb lądu mnisi postanowili przenieść swoją siedzibę. Wybór padł na dzisiejsze miejsce, w pobliżu jeziora Choriner See (obecnie Amtsee). Nowy klasztor został po raz pierwszy wzmiankowany w źródłach w 1273. Prawdopodobnym fundatorem opactwa był margrabia Jan IV, choć przeniesienie Cystersów do obecnego Chorin zainicjował jeszcze za życia Jan I, który zmarł w 1266. Tłem historycznym był podział dynastii askańskiej na dwie linie (Ottońska – od margrabiego Ottona III, oraz linia jego brata Jana) a wraz z tym podział wpływów na terenie Marchii Brandenburskiej. Tereny Nowej Marchii przypadły Janowi I. Macierzysty klasztor Lehnin znajdował się w strefie wpływów linii margrabiego Ottona III, stąd też była konieczność założenia nowej fundacji klasztornej na terenie Nowej Marchii. Przeniesienie Cystersów było zatwierdzone w 1276 przez margrabiów ze starszej linii przez margrabiów Jana II, Ottona IV i Konrada I.

Budowa wielkiego założenia trwała na przełomie XIII i XIV w. Prawdopodobnie do 1280 r. zostało wzniesione prezbiterium oraz wschodnie skrzydło klasztoru, do 1300 r. trwały prace przy korpusie nawowym, zachodniej fasadzie i południowym skrzydle klasztornym, zakończono prace ok. 1319 r. W 1334 poświęcono ołtarz główny w kościele klasztornym oraz sześć kolejnych, co ma związek z zakończeniem budowy klasztoru. W opactwie oprócz kościoła i części monastycznej znajdował się przytułki dla ubogich i chorych, oraz tzw. sala książęca, miejsce zebrań margrabiów, oraz grafów. Klasztor Chorin w XIV w. cieszył się dużym prestiżem, m.in. ze względu na liczne odpusty. W XV w. zakonnicy nabywali kolejne ziemie, byli wspierani przez biskupów brandenburskich i książąt, którzy od XIV w. byli elektorami Rzeszy. miejscowych dobrodziejów, jednakże ekspansja majątków i gospodarcza hegemonia wywoływały spory z miejscowymi chłopami, szlachtą oraz mieszczaństwem z Eberswalde. Od reformacji znaczenie klasztoru Chorin upadło. Nauki Marcina Lutra na terenie elektoratu brandenburskiego zostały przyjęte przez większość społeczeństwa. Elektor brandenburski Joachim II dokonał sekularyzacji klasztoru. Po śmierci ostatniego mnicha klasztor pełnił funkcję gościńca, znajdowały się też stajnie dla koni, odbywały się sądy. Podczas wojny trzydziestoletniej klasztor wraz z bogatym wystrojem uległ zniszczeniu. Odtąd miał miejsce okres zaniedbania klasztoru, który trwał przez XVIII i początek XIX wieku. W 1817 podjęto prace zabezpieczające i konserwatorskie zespołu klasztornego, którymi kierował Karl Friedrich Schinkel. Natomiast Peter Joseph Lenné uporządkował otoczenie klasztoru, wraz z ogrodami. Malownicze położenie klasztoru i wysokie walory artystyczne spowodowały dalsze konserwacje i adaptacje opactwa na cele kulturalne. Od 1964 odbywają się tu cyklicznie koncerty muzyki dawnej w ramach Choryńskiego Lata Muzycznego (Choriner Muskisommer).