Odpowiedz na pytania korzystając z książki "Kamienie na szaniec". 1.Co naziści zamierzali zrobic z polską? 2.Jakimi sposobami próbowali wyniszczyć naród? 3.Jak traktowali rzeczywistość okupacji? 4.Co oznacza Kolumbowie rocznik 20??
lickopicko
Nwm czy to to ci przesłałem ale chyba tak
W roku 1943 powstała opowieść Aleksandra Kamińskiego: „Kamienie na szaniec”. Autor przedstawił w niej wojenne losy grupy harcerzy, należących do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, spośród których na plan pierwszy wysunął trójkę przyjaciół: Tadeusza Zawadzkiego „Zośkę”, Aleksego Dawidowskiego „Alka” i Jana Bytnara „Rudego”. „Kamienie na szaniec” opowiadały o przyjaźni i walce z okupantem, o młodych ludziach, których dorastanie przyspieszył wybuch II wojny światowej i którzy „w życie wcielić potrafili dwa wspaniałe ideały: Braterstwo i Służbę”. Historia ta, oparta na autentycznych wydarzeniach, zrodziła się pod wpływem tragicznych wypadków, które doprowadziły do śmierci „Alka” i „Rudego”. Obaj zmarli 30 marca 1943 roku – jeden padł ofiarą bestialstwa gestapowców, drugi zginął śmiercią żołnierza na polu walki. Dalsze rozdziały utworu dopisało ponownie życie – w kilka tygodni później zginął Tadeusz Zawadzki i wraz z przyjaciółmi stanął na wiecznej warcie. Bohaterowie umierali kolejno niczym „kamienie przez Boga rzucane na szaniec”, lecz walka trwała nadal… Utwór Aleksandra Kamińskiego, poruszający aktualną w tamtych dniach problematykę wojennej zawieruchy i walki z okupantem, zyskał ogromną poczytność i stał się klasyczną pozycją piśmiennictwa konspiracyjnego. Do roku 1995 „Kamienie na szaniec” doczekały się osiemnastu wydań i każdego roku zyskują rzesze nowych czytelników, którzy uczą się od „Alka”, „Rudego” i „Zośki” czym powinno być braterstwo, honor, odwaga, prawdziwa przyjaźń i służba Ojczyźnie.
W roku 1943 powstała opowieść Aleksandra Kamińskiego: „Kamienie na szaniec”. Autor przedstawił w niej wojenne losy grupy harcerzy, należących do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, spośród których na plan pierwszy wysunął trójkę przyjaciół: Tadeusza Zawadzkiego „Zośkę”, Aleksego Dawidowskiego „Alka” i Jana Bytnara „Rudego”. „Kamienie na szaniec” opowiadały o przyjaźni i walce z okupantem, o młodych ludziach, których dorastanie przyspieszył wybuch II wojny światowej i którzy „w życie wcielić potrafili dwa wspaniałe ideały: Braterstwo i Służbę”. Historia ta, oparta na autentycznych wydarzeniach, zrodziła się pod wpływem tragicznych wypadków, które doprowadziły do śmierci „Alka” i „Rudego”. Obaj zmarli 30 marca 1943 roku – jeden padł ofiarą bestialstwa gestapowców, drugi zginął śmiercią żołnierza na polu walki. Dalsze rozdziały utworu dopisało ponownie życie – w kilka tygodni później zginął Tadeusz Zawadzki i wraz z przyjaciółmi stanął na wiecznej warcie. Bohaterowie umierali kolejno niczym „kamienie przez Boga rzucane na szaniec”, lecz walka trwała nadal… Utwór Aleksandra Kamińskiego, poruszający aktualną w tamtych dniach problematykę wojennej zawieruchy i walki z okupantem, zyskał ogromną poczytność i stał się klasyczną pozycją piśmiennictwa konspiracyjnego. Do roku 1995 „Kamienie na szaniec” doczekały się osiemnastu wydań i każdego roku zyskują rzesze nowych czytelników, którzy uczą się od „Alka”, „Rudego” i „Zośki” czym powinno być braterstwo, honor, odwaga, prawdziwa przyjaźń i służba Ojczyźnie.
licze na naj