Question

Odpowiedz na poniższe pytania:
1. Kim jest podmiot liryczny?
2. Co nadaje drugiej części wiersza charakter apelu?
3. Wskaż środki stylistyczne, które tworzą poetycki obraz zniszczonej Warszawy. Określ ich funkcje (onomatopeje, przenośnie, przykład porównania)

Jest to wiersz Antoniego Słonimskiego pt.: Alarm"

Alarm "UWAGA! Uwaga! Przeszedł!
Koma trzy!"
Ktoś biegnie po schodach.
Trzasnęły gdzieś drzwi.
Ze zgiełku i wrzawy
Dźwięk jeden wybucha rośnie,
Kołuje jękliwie,
Głos syren - w oktawy
Opada - i wznosi się jęk:
"Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy!"

I cisza
Gdzieś z góry
Brzęczy, brzęczy, szumi i drży.
I pękł
Głucho w głąb
Raz, dwa, trzy,
Seria bomb.

To gdzieś dalej.
Pewnie Praga.
A teraz bliżej, jeszcze bliżej.
Tuż, tuż.
Krzyk jak strzęp krwawy.
I cisza, cisza, która się wzmaga.
"Uwaga! Uwaga!
Odwołuję alarm dla miasta Warszawy!"

Nie, tego alarmu nikt już nie odwoła.
ten alarm trwa.
Wyjcie, syreny!
Bijcie, werble, płaczcie, dzwony kościołów!
Niech gra
Orkiestra marsza spod Wagram,
Spod Jeny.
Chwyćcie ten jęk, regimenty,
Bataliony - armaty i tanki,
niech buchnie,
Niech trwa
W płomieniu świętym "Marsylianki"!

Kiedy w południe ludzie wychodzą z kościoła
Kiedy po niebie wiatr obłoki gna,
Kiedy na Paryż ciemny spada sen,
Któż mi tak ciągle nasłuchiwać każe?
Któż to mnie budzi i woła?

Słyszę szum nocnych nalotów.
Płyną nad miastem. To nie samoloty.
Płyną zburzone kościoły,
Ogrody zmienione w cmentarze,
Ruiny, gruzy, zwaliska,
Ulice i domy znajome z dziecinnych lat,
Traugutta i świętokrzyska,
Niecała i Nowy świat.
I płynie miasto na skrzydłach sławy,
I spada kamieniem na serce. Do dna.
Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy.
Niech trwa!

Antoni Słonimski

Kursywa to pierwsza część wiersza.
Podkreślenie to druga część wiersza.
Pogrubiona czcionka to trzecia część wiersza.

Jest mi to bardzo potrzebne. Z góry dziękuję.
Daje naj :)

Answer 1

. Osoba mówiąca w wierszu jest świadkiem wydarzeń, swoją uwagę koncentruje na przeżyciach zbiorowości. Jej wiedza jest ograniczona, rzeczywistość odbiera w sposób fragmentaryczny, głównie za pomocą zmysłów słuchu i wzroku. Ukształtowanie wypowiedzi podporządkowane jest funkcji ekspresywnej. W tym celu autor wprowadza wiersz wolny o nierównej długości wersów, gromadzi czasowniki w formie czasu teraźniejszego, wzmagającego dynamikę tekstu. ("dźwięk (...) wybucha i rośnie", "kołuje jękliwie "). Podmiot liryczny, prawdopodobnie jeden z mieszkańców Warszawy, kryjący się przed bombardowaniem, opisuje ludzkie zachowanie ("Ktoś biegnie po schodach"), spadające bomby i dźwięk syren. Efekty akustyczne poeta starał się oddać za pomocą odpowiednio dobranych środków stylistycznych: onomatopei (trzasnęły, kołuje, jękliwie, pękł, jęk, brzęczy), przenośni ("dźwięk wybucha i rośnie"), porównań ("Krzyk jak strzępy krwawy"). Tropy stylistyczne służą zobrazowaniu uczuć i przeżyć zbiorowości: przerażenia i lęku ludzi starających się skryć przed bombardowaniem.

 

2.
Druga część wiersza ma charakter apelu, wezwania do obrony Warszawy: "Nie, tego alarmu nikt już nie odwoła. Ten alarm trwa". Wezwanie do walki podkreślają czasowniki w formie trybu rozkazującego ("Bijcie werble, płaczcie, dzwony kościołów!"). Aby zmobilizować Polaków do walki, podmiot liryczny przywołuje zwycięskie bitwy Napoleona pod Wagram i Jeną oraz Marsyliankę ("W płomieniu świętym Marsylianki"). W słowach wiersza zawiera się nadzieja poety na pomoc Francji dla Polski w walce Niemcami.