mini1992
- kodyfikacja prawa - próba odbudowy Imperium Rzymskiego - budowa kościoła Hagia Sophia
0 votes Thanks 2
Zgłoś nadużycie!
Justynian I Wielki, Iustinianus Flavius (właśc. Petrus Sabbatius) (ur. 11 maja 483 - zm. 13 listopada 565) - cesarz bizantyjski w latach 527-565. Zdolny, energiczny i dobrze wykształcony, zanim objął władzę, był oficerem konnej straży przybocznej cesarza tzw. scholarów. Po śmierci swojego wuja Justyna I Justynian I postawił sobie ambitny cel odzyskania terytorium dawnego Cesarstwa Rzymskiego (Imperium Romanum) i jego potęgi. Prowadził więc wojny w Italii z Gotami, w Azji z Persami i w Afryce z Wandalami. Wodzowie Belizariusz i Narses odzyskali Afrykę, Italię i południowo-wschodnią część Hiszpanii, jednak nie były to trwałe podboje. Justynian, gorliwy chrzecijanin, zasłynął też z zamknięcia w 529 pod zarzutem pogaństwa Akademii Ateńskiej (Platońskiej). Profesorowie w obawie przed represjami znaleźli schronienie w Persji. Justynian był sprawnym reformatorem administracji państwowej. Niestety reformy i prowadzone wojny były bardzo kosztownymi projektami dla państwa, musiał więc podnosić podatki. 11 stycznia 532 mieszkańcy Konstantynopola po odrzuceniu przez cesarza ich żądań dotyczących obniżenia podatków i zmniejszenia kosztów administracji wzniecili powstanie zwane Powstaniem "Nika" (od okrzyku "zwyciężaj" podczas walk cyrkowych). Justynian I z trudem utrzymał władzę, bunt został krwawo stłumiony przez jednego z jego wodzów Belizariusza - zginęło ok. 30 tysięcy ludzi. W 553 roku mocą swej cesarskiej władzy Justynian zwołał do Konstantynopola sobór, nie licząc się z opinią hierarchii kościoła Zachodu. Na soborze zostały potępione poglądy Ibasa i Teodoreta z Cyru. Czas panowania Justyniana obfitował w wiele przemian pozytywnych dla państwa. Powołał komisję, złożoną z prawników i uczonych, której zadaniami były unowocześnienie i usystematyzowanie prawa rzymskiego. Na czele zespołu stanął prawnik Trybonian. Najpierw komisja wydała Digesta - zbiór opinii wybitnych rzymskich prawników na temat konkretnych przypadków prawnych. Najwiekszą zasługą justyniańskiej komisji kodyfikacyjnej było spisanie "Kodeksu Justyniana" (Corpus iuris civilis, 528-534). Również jego słynna małżonka Teodora przyczyniła się do nadania kobietom w kodeksie wielu praw. Za panowania Justyniana I Wielkiego powstało wiele budowli użyteczności publicznej, a prestiżowym przedsięwzięciem było ufundowanie bazyliki Hagia Sophia (Mądrości Bożej) w Konstantynopolu. Świątynie budował władca nawet w dalekich prowincjach - np. Kościół San Vitale w Rawennie. Monumentalne budowle, akwedukty, drogi i mosty oraz łaźnie publiczne miały zapewnić Justynianowi propagandowy sukces wśród obywateli cesarstwa. Jednak kwitnące donosicielstwo, brak tolerancji religijnej (potajemne praktyki były karane śmiercią), ostra cenzura i próżność cesarza psuły ten wizerunek. W 542 roku w Konstantynopolu wybuchła trwająca 4 miesiące epidemia dżumy, którą nazwano plagą Justyniana. Dziennie zabierała życie nawet 10 tysiącom osób.
- próba odbudowy Imperium Rzymskiego
- budowa kościoła Hagia Sophia
Zdolny, energiczny i dobrze wykształcony, zanim objął władzę, był oficerem konnej straży przybocznej cesarza tzw. scholarów.
Po śmierci swojego wuja Justyna I Justynian I postawił sobie ambitny cel odzyskania terytorium dawnego Cesarstwa Rzymskiego (Imperium Romanum) i jego potęgi. Prowadził więc wojny w Italii z Gotami, w Azji z Persami i w Afryce z Wandalami. Wodzowie Belizariusz i Narses odzyskali Afrykę, Italię i południowo-wschodnią część Hiszpanii, jednak nie były to trwałe podboje.
Justynian, gorliwy chrzecijanin, zasłynął też z zamknięcia w 529 pod zarzutem pogaństwa Akademii Ateńskiej (Platońskiej). Profesorowie w obawie przed represjami znaleźli schronienie w Persji.
Justynian był sprawnym reformatorem administracji państwowej. Niestety reformy i prowadzone wojny były bardzo kosztownymi projektami dla państwa, musiał więc podnosić podatki. 11 stycznia 532 mieszkańcy Konstantynopola po odrzuceniu przez cesarza ich żądań dotyczących obniżenia podatków i zmniejszenia kosztów
administracji wzniecili powstanie zwane Powstaniem "Nika" (od okrzyku "zwyciężaj" podczas walk cyrkowych). Justynian I z trudem utrzymał władzę, bunt został krwawo stłumiony przez jednego z jego wodzów Belizariusza - zginęło ok. 30 tysięcy ludzi.
W 553 roku mocą
swej cesarskiej władzy Justynian zwołał do Konstantynopola sobór, nie licząc się z opinią hierarchii kościoła Zachodu. Na soborze zostały potępione poglądy Ibasa i Teodoreta z Cyru.
Czas panowania Justyniana obfitował w wiele przemian pozytywnych dla państwa. Powołał komisję, złożoną z prawników i uczonych, której zadaniami były unowocześnienie i usystematyzowanie prawa rzymskiego. Na czele zespołu stanął prawnik Trybonian. Najpierw komisja wydała Digesta - zbiór opinii wybitnych rzymskich prawników na temat konkretnych przypadków prawnych. Najwiekszą zasługą justyniańskiej komisji kodyfikacyjnej było spisanie "Kodeksu Justyniana" (Corpus iuris civilis, 528-534). Również jego słynna małżonka Teodora przyczyniła się do nadania kobietom w kodeksie wielu praw.
Za panowania Justyniana I Wielkiego powstało wiele budowli użyteczności publicznej, a prestiżowym przedsięwzięciem było ufundowanie bazyliki Hagia Sophia (Mądrości Bożej) w Konstantynopolu. Świątynie budował władca nawet w dalekich prowincjach - np. Kościół San Vitale w Rawennie. Monumentalne budowle, akwedukty, drogi
i mosty oraz łaźnie publiczne miały zapewnić Justynianowi propagandowy sukces wśród obywateli cesarstwa. Jednak kwitnące donosicielstwo, brak tolerancji religijnej (potajemne praktyki były karane śmiercią), ostra cenzura i próżność cesarza psuły ten wizerunek. W 542 roku w Konstantynopolu wybuchła trwająca 4 miesiące epidemia dżumy, którą nazwano plagą Justyniana. Dziennie zabierała życie nawet 10 tysiącom osób.